Вілейская вобласць
Віле́йская во́бласць — адміністрацыйная адзінка ў складзе БССР, утвораная ўказам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 4 снежня 1939 года, пасля ўз’яднання Заходняй Беларусі з БССР у лістападзе 1939 года. Адміністрацыйны цэнтр — горад Вілейка. Першапачаткова ўключала 7 паветаў.
Вілейская вобласць | |
---|---|
Краіна | |
Уваходзіць у | Беларуская ССР |
Адміністрацыйны цэнтр | Вілейка |
Дата ўтварэння | 4 снежня 1939 |
Дата скасавання | 20 верасня 1944 |
Плошча | 14,5 тыс. |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У 1940 годзе Вілейская вобласць складалася з 22 раёнаў:
- Астравецкі раён
- Ашмянскі раён
- Браслаўскі раён
- Відзскі раён
- Гадуцішскі раён
- Глыбоцкі раён
- Дзісенскі раён
- Докшыцкі раён
- Дунілавіцкі раён
- Ільянскі раён
- Крывіцкі раён
- Куранецкі раён
- Маладзечанскі раён
- Мёрскі раён
- Мядзельскі раён
- Пастаўскі раён
- Пліскі раён
- Радашковіцкі раён
- Смаргонскі раён
- Свянцянскі раён
- Свірскі раён
- Шаркаўшчынскі раён
20 верасня 1944 года вобласць была перайменаваная ў Маладзечанскую вобласць, адміністрацыйны цэнтр вобласці быў перанесены ў Маладзечна.
Літаратура
правіць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).