Дыянісій Сільвестравіч Наруцкі
Дыянісій Сільвестравіч Наруцкі (1904—1960) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
Дыянісій Сільвестравіч Наруцкі | |
---|---|
Дата нараджэння | 18 кастрычніка 1904 |
Месца нараджэння | вёска Пагост, Салігорскі раён, Мінская вобласць |
Дата смерці | 4 кастрычніка 1960 (55 гадоў) |
Месца смерці | Масква |
Месца пахавання | |
Прыналежнасць | СССР |
Род войскаў | артылерыя |
Гады службы | 1926—1946 |
Званне |
|
Бітвы/войны |
Польскі паход, савецка-фінская вайна,Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні |
Біяграфія
правіцьДыянісій Наруцкі нарадзіўся 18 кастрычніка 1904года ў вёсцы Пагост (цяпер — Салігорскі раён Мінскай вобласці Беларусі). Вучыўся на рабфаку, працаваў токарам на заводзе. У 1926 годзе Наруцкі быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1932 годзе ён скончыў Арлоўскую бранятанкавую школу. Удзельнічаў у польскім паходзе і савецка-фінскай вайне. З першага дня Вялікай Айчыннай вайны — на яе франтах. У 1943 годзе скончыў курсы ўдасканалення каманднага складу[1].
Да студзеня 1945 года гвардыі падпалкоўнік Дыянісій Наруцкі камандаваў 396-м гвардзейскім самаходным артылерыйскім палком 5-й ударнай арміі 1-га Беларускага фронту. Вызначыўся ў час вызвалення Польшчы. 14 студзеня 1945 года полк Наруцкого вёў баі ў раёне пасёлка Грабуў-Паліцыён ў 5 кіламетрах на поўдзень ад горада Варка. Усяго ж ён прасунуўся на 80 кіламетраў, знішчыўшы 2 танка, 31 артылерыйскае гармат, 21 мінамет, 93 кулямёта, некалькі сотняў варожых салдат і афіцэраў, што спрыяла паспяховаму акружэнню нямецкай групоўкі ў Варшаве[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства» гвардыі падпалкоўнік Дыянісій Наруцкі быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 5663[1].
У 1946 годзе ў званні палкоўніка Наруцкий быў звольнены ў запас. Пражываў і працаваў у Маскве. Памёр 4 кастрычніка 1960 года, пахаваны на Праабражэнскіх могілках Масквы[1].
Быў таксама узнагароджаны двума ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Кутузава 2-й ступені, Суворава 3-й ступені, Айчыннай вайны 2-й ступені і Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў[1].
У гонар Наруцкага названы вуліцы ў Салігорску і пасёлку Мірны Салігорскага раёна Мінскай вобласці Беларусі[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д е Дыянісій Сільвестравіч Наруцкі на сайце «Героі краіны»
Літаратура
правіць- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
- Герои огненных лет. Книга 7. М.: Московский рабочий, 1984.
- Наруцкий Дионисий Сильвестрович // Белорусская ССР: Краткая энциклопедия в 5 т. (руск.) / Ред. колл.: П. У. Бровка и др. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. Биографический справочник. — С. 448. — 737 с. — 50 000 экз.