Заходняе Палессе (трансгранічны рэгіён)
Заходняе Палессе (польск.: Polesie Zachodnie, укр.: Західне Полісся) — трансгранічны этнакультурны рэгіён на тэрыторыі Беларусі, Польшчы і Украіны.
У 2012 годзе на тэрыторыі рэгіёна ўтвораны аднайменны трансгранічны запаведнік «Заходняе Палессе».
Тэрыторыя правіць
Заходняя частка рэгіёна ўваходзіць у склад Польшчы (Люблінскае Палессе), паўночна-ўсходняя — Беларусі (Заходняе Палессе або Берасцейска-Пінскае Палессе, якое ў асноўным супадае з фізіка-геаграфічным Брэсцкім Палессем), паўднёва-ўсходняя — Украіны (Валынскае Палессе).
Гісторыя правіць
Заходнепалеская культурная супольнасць сфармавалася ў дадзяржаўны перыяд. Археолагі Юрый Кухарэнка, Ірына Русанава, Іван Біруля, Алег Іоў на аснове распаўсюджання парных курганоў, асаблівага тыпу керамікі і паселішч, зрабілі выснову, што рэгіён быў заселены валынянамі. Магчыма, насельніцтва рэгіёна дадзяржаўнага часу належала да дулебскага саюзу плямён, бо самы распаўсюджаны тып жаночых упрыгожанняў — кольцы ў паўтара абароты.
Насельніцтва правіць
Карэннае насельніцтва размаўляе на заходнепалескіх гаворках. У асноўным праваслаўнага веравызнання, але значна распаўсюджаны пратэстантызм. Колькасць невялікая, толькі ў гарадах Брэсце, Кобрыне, Пінску (Беларусь), Звягелі, Ковелі, Корасцені, Луцку, Роўна (Украіна), Бяле-Падляскай, Хэлме (Польшча) — колькасць жыхароў болей за 50 тысяч.
Гідраграфія правіць
Усходняя частка Заходняга Палесся ляжыць у басейне Дняпра, заходняя — Віслы. Самыя вялікія рэкі — Прыпяць, Заходні Буг, Стыр, Гарынь, Ясельда. На тэрыторыі Заходняга Палесся знаходзіцца ўнікальнае возера Свіцязь.
Гл. таксама правіць
Літаратура правіць
- Bogusław Nowowiejski Słowiańskie słowniki gwarowe – tradycja i nowatorstwo, pod red. Doroty K. Rembiszewskiej, Instytut Slawistyki PAN, Łomżyńskie Tow. Naukowe im. Wagów, Warszawa – Łomża 2016, ss. 319 // Białostockie Archiwum Językowe. — 2017. — В. 17. — С. 395–408. — ISSN 1641-6961. — DOI:10.15290/baj.2017.17.29
Артыкулу нестае спасылак на крыніцы. |