Леанід Вячаслававіч Кураўлёў

Леанід Вячаслававіч Кураўлёў (руск.: Леони́д Вячесла́вович Куравлёв, 8 кастрычніка 1936, Масква, СССР — 30 студзеня 2022) — савецкі і расійскі акцёр. Народны артыст РСФСР (1977).

Леанід Вячаслававіч Кураўлёў
руск.: Леонид Вячеславович Куравлёв
Дата нараджэння	8 кастрычніка 1936(1936-10-08)
Месца нараджэння	Масква, СССР
Дата смерці	30 студзеня 2022(2022-01-30) (85 гадоў)
Месца смерці	Першы Маскоўскі хоспіс[d], Масква, Расія
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі
Грамадзянства	СССР  Расія
Адукацыя	Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава
Прафесія	акцёр, акцёр дубляжа, вядучы, тэлевядучы
Узнагароды
IMDb	ID 0475610
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 8 кастрычніка 1936 года ў Маскве.

У 1955 годзе паступіў на акцёрскае аддзяленне УДІКа, дзе вучыўся на курсе Барыса Уладзіміравіча Бібікава, які ён скончыў у 1960 годзе. Аднакурснікамі былі Святлана Дружыніна, Сафіко Чыяўрэлі.

У кіно дэбютаваў студэнтам, сыграў салдата-сапёра Марозава ў фільме Андрэя Таркоўскага і Аляксандра Гардона «Сёння звальнення не будзе …». Паралельна акцёр зняўся ў дыпломнай працы Васіля Шукшына «З Лебядзінага паведамляюць» і ў прыгодніцкім фільме Міхаіла Швейцэра «Мічман Панін» (абодва фільма — у 1960).

У 1960—1992 гадах — акцёр Тэатра-студыі кінаакцёра. Талент камедыйнага, вострахарактарнага акцёра выявіўся ў фільмах «Залатое цяля» (1968), «Іван Васілевіч мяняе прафесію» (1973), «Самазабойца» (1991). Сярод іншых фільмаў: «Жыве такі хлопец» (1964), «Ваш сын і брат» (1966), «Вій», «Старэйшая сястра» (абодва 1967), «Пачатак» (1970), «Семнаццаць імгненняў вясны» (1973), «Афоня» (1975), «Ты — мне, я — табе» (1977), «Мы, ніжэйпадпісаныя» (1980) і інш.

Удзельнічаў у тэлеперадачы «Белы папугай». У канцы 1990-х гадоў вёў на тэлеканале «РТР» праграму «Свет кніг з Леанідам Кураўлёвым», у якой распавядаў пра кніжныя навінкі.

Памёр 30 студзеня 2022 года.

Выбраная фільмаграфія

• (1961) «Калі дрэвы былі вялікімі» — Лёня
• (1968) «Залатое цяля» — Шура Балаганаў
• (1973) «Іван Васілевіч мяняе прафесію» — Жорж Міласлаўскі
• (1973) «Сямнаццаць імгненняў вясны» — оберштурмбанфюрэр Айсман
• (1975) «Афоня» — Апанас Баршчоў
• (1979) «Месца сустрэчы змяніць нельга» — Капчоны

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Леанід Вячаслававіч Кураўлёў