Мікалай Мацвеевіч Грыбачоў
Мікалай Мацвеевіч Грыбачоў (6 (19) снежня 1910, сяло Лопуш, цяпер Выганіцкага раёна Бранская вобласць Расія — 10 сакавіка 1992, Масква) — расійскі пісьменнік (паэт, празаік, публіцыст), грамадскі дзеяч. Дэпутат Вярхоўнага Савета РСФСР, старшыня Вярхоўнага Савета Расійскай СФСР. Кандыдат у члены ЦК КПСС у 1961—1990 гадах[2].
| Мікалай Мацвеевіч Грыбачоў | |
|---|---|
.jpg) | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 6 (19) снежня 1910 ці 19 снежня 1910[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 10 сакавіка 1992[1] (81 год) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, паэт, журналіст, сцэнарыст |
| Мова твораў | руская |
| Грамадская дзейнасць | |
| Партыя | |
| Член у | |
| Прэміі |
  |
| Узнагароды |
                    |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Пасля заканчэння сямі класаў вучыўся ў гідрамеліярацыйным тэхнікуме (1927—1930). З 1926 года выступаў з газетнымі публікацыямі, з 1927 года — з вершамі. Працаваў у пошукава-будаўнічых партыях Карэліі, публікаваў, акрамя карэспандэнцый па спецыяльных пытаннях, вершы і фельетоны (у прыватнасці, у газеце «Чырвоная Карэлія», дзе з 1932 года ўзначальваў аддзел).
У 1934 годзе быў дэлегатам першага з’езда савецкіх пісьменнікаў. У 1935 годзе выйшла першая кніга «Северо-Запад». З 1936 г. працаваў у газеце «Рабочий путь» у Смаленску, дзе ў 1939 годзе выдаў зборнік «Стихи и поэмы».
Ваяваў за далучэнне Заходняй Беларусі да Савецкага Саюза. Удзельнічаў у савецка-фінскай вайне. У 1941 годзе пайшоў добраахвотнікам на нямецка-савецкую вайну: быў камандзірам стралкоў узвода сапёрнага батальёна, ваяваў за Дон і Сталінград. З 1943 года — спецыяльны карэспандэнт газеты «Боевой товарищ», дзе ўпершыню быў надрукаваны яго верш «Россия».
Член ВКП(б) з 1943 года.
Пасля заканчэння вайны працаваў у газеце Паўднёвай групы войскаў «Савецкі воін». У 1950—1954 і 1956—1986 гадах — галоўны рэдактар часопіса «Советский воин». У 1953—1954 і з 1959 гг — сакратар праўлення Саюза пісьменнікаў СССР.
У 1980—1990 гадах — старшыня Вярхоўнага Савета Расійскай СФСР.
Грыбачоў увайшоў у свядомасць сучаснікаў перш за ўсё як афіцыйны аўтар, які свядома ставіў сваю паэзію на службу ўладзе. Аднак часам займаў незалежную пазіцыю і дапамагаў апальным пісьменнікам (напрыклад, Аляксею Аджубею), дамагаўся ўзнагароджвання годных людзей.
У 1961 годзе ён узначаліў Усесаюзны камітэт па святкаванні 100-годдзя з дня смерці Тараса Шаўчэнкі. Аўтар артыкула пра Шаўчэнку «Пясняр братэрства народаў» (1964), верша «Тарас Шаўчэнка» (1964).
Напісаў (у сааўтарстве) кнігу падарожных нарысаў «Десна — краса» (1956). Некаторыя творы Грыбачова перакладзены на ўкраінскую мову.
Пераклаў на рускую мову раман П. Броўкі «Калі зліваюцца рэкі»[2].
Узнагароды і прэміі правіць
- Герой Сацыялістычнай Працы (27.09.1974)
- чатыры ордэны Леніна (19.12.1960; 28.10.1967; 27.09.1974; 18.12.1980)
- Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі (18.12.1970 г.)
- Ордэн Чырвонага Сцяга (17.08.1944)
- Ордэн Айчыннай вайны 1 ст (15.05.1945)
- Ордэн Айчыннай вайны ІІ ст. (11.03.1985)
- Ордэн Дружбы народаў (16 лістапада 1984 г.)
- два ордэны Чырвонай Зоркі (14.12.1942; 17.03.1944)
- медалі
- Ленінская прэмія (1960) — за кнігу «Тварам да твару» (1959, адзін з аўтараў).
- Сталінская прэмія I ступені (1948) — за паэму «Калгаснік-бальшавік» (1947).
- Сталінская прэмія ІІ ступені (1949) — за верш «Вясна ў „Перамозе“» (1948).
Зноскі
- ↑ а б Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — ISBN 5-94848-245-6
- ↑ а б Белорусская ССР. Краткая энциклопедия 1982, с. 170.
Літаратура правіць
- Грибачёв Николай Матвеевич // Белорусская ССР: Краткая энциклопедия в 5 т. (руск.) / Ред. колл.: П. У. Бровка и др. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. Биографический справочник. — С. 170. — 737 с. — 50 000 экз.
- Різниченко Т. М. Грибачов Микола Матвійович // Українська літературна енциклопедія . — Т. 1. — К., 1988. — З. 487.
- Энцыклапедыя «Кругосвет» Архівавана 10 березня 2007.
- Ильин В. Николай Грибачёв: Гнев и нежность. — М., 1968