Мікалай Мікалаевіч Багалюбаў

Мікалай Мікалаевіч Багалюбаў (21 жніўня 1909, г. Ніжні Ноўгарад, Расія — 13 лютага 1992) — рускі матэматык і фізік-тэарэтык, заснавальнік навуковай школы па нелінейнай механіцы і тэарэтычнай фізіцы. Акадэмік АН СССР (1953), АН УССР (1948).

Мікалай Мікалаевіч Багалюбаў
руск.: Николай Николаевич Боголюбов
Дата нараджэння	8 (21) жніўня 1909
Месца нараджэння	Ніжні Ноўгарад, Ніжагародскі павет[d], Ніжагародская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	13 лютага 1992(1992-02-13) (82 гады)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР  Расія
Бацька	Nicholas Mikhailovich Bogolyubov[d]
Дзеці	Nikolay Bogolyubov Jr.[d] і Pavel Bogolyubov[d]
Род дзейнасці	матэматык, фізік-тэарэтык, вынаходнік, навуковы работнік, пісьменнік-дакументаліст, палітык
Навуковая сфера	матэматыка, фізіка
Месца працы	Кіеўскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Т. Р. Шаўчэнкі Матэматычны інстытут імя У. А. Сцяклова РАН[d] МДУ АІЯД Інстытут тэарэтычнай фізікі імя М. М. Багалюбава НАН Украіны[d]
Навуковая ступень	доктар фізіка-матэматычных навук (1930)
Навуковае званне	акадэмік АН БССР, акадэмік АН УССР
Альма-матар	Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі
Навуковы кіраўнік	Мікалай Мітрафанавіч Крылоў[d]
Вядомыя вучні	Dmitry Zubarev[d], Selim Kreyn[d], Anatoly Logunov[d], Q17427681?, Yurii Mitropolskiy[d], Mikhail Polivanov[d], Sergei Tyablikov[d], Dmitry Shirkov[d] і Victor A. Matveev[d]
Вядомы як	заснавальнік навуковай школы па нелінейнай механіцы і тэарэтычнай фізіцы
Член у	Акадэмія навук ГДР Нацыянальная акадэмія навук Украіны Нацыянальная акадэмія навук ЗША Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР Гайдэльбергская акадэмія навук[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Балгарская акадэмія навук Польская акадэмія навук Венгерская акадэмія навук Індыйская нацыянальная акадэмія навук[d]
Прэміі	Прэмія імя А. М. Ляпунова[d] (1989)
Узнагароды	Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (1984) медаль Гельмгольца[d] (1969) медаль імя Макса Планка[d] (1973) медаль Франкліна[d] (1974) Karpinsky Award[d] (1981) прэмія Дэні Хайнемана ў галіне матэматычнай фізікі[d] (1966) медаль Дзірака (ICTP)[d] (1992)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

3 1963 акадэмік-сакратар Аддзялення матэматыкі АН СССР, з 1965 дырэктар Аб'яднанага інстытута ядзерных даследаванняў.

Навуковыя працы па нелінейнай механіцы, статыстычнай фізіцы і квантавай тэорыі поля. Распрацаваў тэорыі звышцякучасці (1947) і звышправоднасці (1958).

Ленінская прэмія 1958, Дзяржаўныя прэміі СССР 1947, 1953, 1984. Двойчы Герой Сацыялістычнай Працы (1969, 1979). Залаты медаль імя Ламаносава АН СССР (1985).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).