Нікола Фічаў (балг.: Никола Иванов Фичев), або Уста Колю Фічэта (балг.: Уста̀ Колю Фичето; 1800, г. Дранава, Балгарыя — 1881, Вяліка-Тырнава, Балгарыя) — балгарскі архітэктар; адзін з буйнейшых прадстаўнікоў эпохі Балгарскага адраджэння.

Нікола Фічаў
Дата нараджэння 1800[1][2]
Месца нараджэння
Дата смерці 1881[1][2]
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Ва ўзросце трох гадоў Нікола стаў сіратой, страціўшы бацьку. Пачаў навучанне ва ўзросце 10 гадоў у Траўне. Калі яму было 17 гадоў, вывучаў каменячоснае рамяство ў майстроў заходнебалгарскай будаўнічай школы ў горадзе Горыца (Корча, у сучаснай Албаніі). Пасля гэтага працаваў на будаўніцтве цэркваў, званіц і мастоў у Брацыгаве. Нікола стаў чаляднікам ва ўзросце 23 гадоў, а ў 36 гадоў быў паўнапраўным членам будаўнічай гільдыі.

Апроч роднага балгарскай мовы, лёгка размаўляў на турэцкай і валодаў у дастатковай ступені грэчаскай і румынскай мовамі, аднак быў непісьменны, не ўмеў чытаць і пісаць.

Памёр архітэктар у Вяліка Тырнаве ў 1881 годзе, дзе і быў пахаваны.

Творчасць правіць

Яго пабудовы ў традыцыях нацыянальнага балгарскага дойлідства, адметныя маляўнічасцю, арганічнай сувяззю з наваколлем. Сярод пабудоў:

Зноскі

  1. а б Nikola I. Fičev // CERL ThesaurusConsortium of European Research Libraries. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б Nikola Ivanov Fičev // MAK
  3. Фичев Никола // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць