Радольфа Грацыяні

Радольфа Грацыяні
Радольфа Грацыяні
	італ.: Rodolfo Graziani
	11 чэрвеня 1936 года — 21 снежня 1937 года
Папярэднік	Бадолья П'етра
Пераемнік	Амадэй Савойскі
	1 ліпеня 1940 года — 25 сакавіка 1941 года
Папярэднік	Італа Бальба
Пераемнік	Італа Гарыбольдзі
	6 сакавіка 1935 года — 9 мая 1936 года
Папярэднік	Маўрыцыа Рава
Пераемнік	Рубен Дэ Анджэла
	23 верасня 1943 года — 25 красавіка 1945 года
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	пасада скасавана
Нараджэнне	11 жніўня 1882; Філеціна, Італія
Смерць	11 студзеня 1955 (72 гады); Рым, Італія
Месца пахавання	Affile[d];
Імя пры нараджэнні	італ.: Rodolfo Graziani
Партыя	Нацыянальная фашысцкая партыя; Рэспубліканская фашысцкая партыя; Italian Social Movement - National Right[d];
Адукацыя	Ваенная акадэмія Модэны[d];
Ваенная служба
Гады службы	1905—1941; 1943—1945
Прыналежнасць	Каралеўства Італія; Італьянская сацыяльная рэспубліка
Род войскаў	Каралеўская італьянская армія[d] і National Republican Army[d]
Званне	Маршал
Камандаваў	10-я армія; Армейская група «Лігурыя»
Бітвы	Італа-турэцкая вайна; Першая сусветная вайна; Другая італа-эфіопская вайна; Другая сусветная вайна: Паўночнаафрыканская кампанія; Італьянская кампанія;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Радольфа Грацыяні (італ.: Rodolfo Graziani; 11 жніўня 1882 — 11 студзеня 1955) — італьянскі ваенны і дзяржаўны дзеяч, маршал Італіі (1936 год); займаў шэраг дзяржаўных пасад у каланіяльных уладаннях Італіі, удзельнік Паўночнаафрыканскай кампаніі, у 1943—1945 гадах — ваенны міністр Італьянскай сацыяльнай рэспублікі.

Біяграфія

У гады Першай сусветнай вайны служыў у Эрытрэі і Лівіі, у 1919 годзе — у Македоніі, затым да 1927 года — у Трыпалітаніі. У 1930—1934 гадах быў віцэ-губернатарам Кірэнаікі, у 1935 годзе — губернатарам Італьянскага Самалі.

У Абісінскай кампаніі (1935—1936) камандаваў Паўднёвай арміяй, пасля пераможнага завяршэння вайны стаў маршалам і маркізам Негелі, у 1936—1937 гадах займаў пасаду віцэ-караля Эфіопіі, кіраваў канчатковым здушэннем супраціўлення эфіопскай арміі, выкарыстоўваў пры гэтым хімічную зброю і надзвычай люты тэрор.

У 1939—1940 гадах — начальнік штаба Сухапутных войскаў, з чэрвеня 1940 года (пасля ўступлення Італіі ў Другую сусветную вайну) — галоўнакамандуючы войскамі ў Паўночнай Афрыцы. Пасля паражэння ля Мерса-Матрух і адступлення да Эль-Агейлы ў лютым 1941 года адхілены ад камандавання, звольнены ў адстаўку і адданы пад суд.

У 1943—1945 гадах быў ваенным міністрам урада Італьянскай сацыяльнай рэспублікі, у 1944—1945 адначасова камандаваў арміяй «Лігурыя». У красавіку 1945 года ўзяты ў палон партызанамі, у 1950 годзе прысуджаны да 19 гадоў турмы, але неўзабаве амніставаны.

З 1952 года — ганаровы старшыня італьянскага неафашысцкага руху.

Зноскі

Літаратура

Чиано Галеаццо Дневник фашиста. 1939—1943. — М.: Издательство «Плацъ», Серия «Первоисточники новейшей истории», 2010. — 676 с. ISBN 978-5-903514-02-1
Залесский К. А. Кто был кто во Второй мировой войне. Союзники Германии. — М.: АСТ, 2004. — Т. 2. — 492 с. — ISBN 5-271-07619-9
Гордиенко А. Н. Командиры Второй мировой войны. Т. 2. — Мн., 1998. ISBN 985-437-627-3

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Радольфа Грацыяні
Біяграфія Радольфа Грацыяні на сайце «Хронас»