Распуцце

вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці Беларусі

Распу́цце[1] (трансліт.: Raspuccie, руск.: Распутье) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Навапольскага сельсавета. Месціцца за 45,5 км на паўночны захад ад Мар’інай Горкі, 58,5 км ад Мінска, 20,5 км ад чыгуначнай станцыі Рудзенск на лініі МінскАсіповічы.

Вёска
Распуцце
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • 14 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Паштовыя індэксы
222839
Аўтамабільны код
5
Распуцце на карце Беларусі ±
Распуцце (Беларусь)
Распуцце
Распуцце (Мінская вобласць)
Распуцце

Названая паводле мясцовасці, дзе размешчана паселішча.

Геаграфія

правіць

Месціцца над балоцістымі ўрочышчамі Камароўшчына і Каты. Альтэрнатыўная назва ў канцы XIX ст. — Забалоцце[2].

Гісторыя

правіць

Да сялянскай рэформы 1861 года належала да дамена Дудзічы Ельскіх, а ад 1857 года да дамена Замосце Аляксандра Ельскага. Акрамя земляробства сяляне займаліся бондарствам, сталярствам, вырабам драўлянага посуду, гандлявалі вырабамі на кірмашах у Дудзічах[2].

Вёска ў Дудзіцкай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні. Распуцце разам з суседнім Церабелем складала адну сельскую грамаду.

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай воласць абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1921 годзе адкрытая працоўная школа 1-й ступні, у якой ў 1922 годзе было 30 вучняў.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі. У ваколіцах вёскі дзейнічала савецкая партызанская брыгада «Беларусь». У 1943 годзе ў ходзе карнай аперацыі нямецкія войскі спалілі вёску, забілі 1 жыхара. Пасля вайны вёска была адноўленая.

У 1960 годзе мела статус пасёлка.

Насельніцтва

правіць
  • пач. XIX ст. — 7 двароў, 37 жыхароў
  • 1897 год — 36 двароў, 217 жыхароў
  • 1908 год — 38 двароў, 275 жыхароў
  • 1917 год — 37 двароў, 256 жыхароў
  • 1940 год — 28 двароў, 78 жыхароў
  • 1999 год — 14 жыхароў
  • 2002 год — 7 двароў, 9 жыхароў
  • 2010 год — 6 жыхароў
  • 2012 год — 5 гаспадарак, 9 жыхароў
  • 2019 год — 14 жыхароў[3]

Славутасці

правіць
  • Брацкая магіла савецкіх партызан, якія загінулі ў Другую сусветную вайну.

Спіс вуліц

правіць
  • Дачная вуліца
  • Цэнтральная вуліца[4]

Крыніцы

правіць
  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  2. а б Jelski A. 1888, с. 844.
  3. Belarus. pop-stat.mashke.org. Праверана 26 красавіка 2024.
  4. Спіс вуліц і іншых элементаў ўнутранага адраса. Нацыянальнае кадастравае агенцтва Рэспублікі Беларусь.(недаступная спасылка)

Літаратура

правіць
  • Распуцце // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 174—175. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
  • Памяць: Пухавіцкі раён: Гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / Укл. А. А. Прановіч; Рэдкал.: А. М. Карлюкевіч і інш.. — Мінск: Беларусь, 2003. — 749 с. — ISBN 985-01-0251-9.
  • Jelski A. Rozpucie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. — Tom IX: Poźajście — Ruksze. — 1888. — С. 844. — 960 с.

Спасылкі

правіць