Сварог
Сваро́г[1] — у славянскай міфалогіі бог неба, нябеснага агню. У старажытнагрэчаскай міфалогіі яму адпавядаў бог Гефест. У язычніцкім пантэоне Сварог займаў другаснае месца.
| Сварог | |
|---|---|
 | |
| Міфалогія | славянская міфалогія, Lusatian mythology[d] і роднавер’е |
| Пол | мужчынскі пол |
| Дзеці | Пярун, Сварожыч і Даждзьбог |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Паводле старажытнага міфа, Сварог злучыў неба і зямлю, навучыў людзей каваць жалеза. Яму прыпісвалася ўвядзенне манагамнага шлюбу і кары за парушэнне гэтага звычаю (парушальнікаў быццам бы кідаў у вогненную печ).
Паступова Сварог страціў значэнне галоўнага божаства. Ім стаў Дажбог, потым Пярун[1]. З пашырэннем хрысціянства рысы Сварога як апекуна шлюбу нададзены Кузьме[1].
Зноскі
- ↑ а б в БелЭн 2002.
Літаратура правіць
- Піліпенка М. Ф. Сварог // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 246. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
- Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік. Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. ISBN 985-11-0277-6 Укладальнік: Эдуард Дубянецкі