Сунэ Бергстрэм

Сунэ Бе́ргстрэм (шведск.: Karl Sune Detlof Bergström; 10 студзеня 1916, Стакгольм, Швецыя — 15 жніўня 2004) — шведскі біяхімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1982 годзе разам з Б.Самуэльсанам і Дж.Вейнам «за адкрыцці, якія датычацца простагландзінаў і блізкіх да іх біялагічна актыўных рэчываў».

Сунэ Бергстрэм
шведск.: Karl Sune Detlof Bergström
Sune Bergström 3.jpg
Дата нараджэння 10 студзеня 1916(1916-01-10)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 15 жніўня 2004(2004-08-15)[4][2][…] (88 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Дзеці Свантэ Пяэба
Род дзейнасці біяхімік, хімік
Навуковая сфера Біяхімія
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

БіяграфіяПравіць

Скончыў Каралінскі інстытут у Стакгольме ў 1943 годзе. З 1947 года ў Лундскім універсітэце, з 1958 года і ў 19701977 гадах рэктар у Каралінскім інстытуце, з 1960 года ў Базельскім універсітэце (Швейцарыя).

Прафесар (1947).

У 1975 годзе Бергстрэм быў прызначаны ў Савет дырэктараў Нобелеўскага фонду ў Швецыі[8].

У тым жа годзе ён атрымаў прэмію Луізы Грос-Хорвіц ў Калумбійскім універсітэце разам з Бенгтам Самуэльсанам.

Аўтар навуковых прац па хіміі і біяхіміі простагландзінаў, біясінтэзе і абмене жоўцевых кіслот і халестэрыну, біяхіміі гепарыну.

Член Каралеўскай Шведскай АН. Замежны член АН СССР (1976), АМН СССР (1982), Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук у Бостане.

Бацька палеагенетыка Свантэ Пяэба.

УзнагародыПравіць

Зноскі

ЛітаратураПравіць

СпасылкіПравіць