Сэмюэль Уоліс
Сэмюэль Уоліс (англ.: Samuel Wallis, 23 красавіка 1728 г. — 21 студзеня 1795 г.) — брытанскі мараплавец, даследчык Ціхага акіяна.
Сэмюэль Уоліс | |
---|---|
англ.: Samuel Wallis | |
Род дзейнасці | мараплавец |
Дата нараджэння | 23 красавіка 1723[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 21 студзеня 1795[3][4] (71 год) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Падданства | Вялікабрытанія |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьСэмюэль Уоліс нарадзіўся 23 красавіка 1728 г. у парафіі Лантэглас каля мястэчка Кэмелфорд у Карнуоле ў беднай шляхетнай сям’і. У 1744 г. пачаў кар’еру ў ваенна-марскім флоце Вялікабрытаніі ў якасці мічмана (гл. Ад’ютант). Удзельнічаў у войнах 1744—1749 і 1756—1763 гг. з Францыяй, даслужыўся да звання капітана.
У 1766 г. быў адазваны з ваеннай службы для ўдзелу ў экспедыцыі ў Ціхі акіян як капітан судна «Дэльфін», якое павінна было суправаджаць карабель «Ластаўка» на чале з больш вопытным мараплаўцам Філіпам Картэрэтам. Абодва капітаны мелі патаемны загад шукаць кантынент Terra Australis Incognita.
«Дэльфін» і «Ластаўка» пакінулі Плімут у жніўні 1766 г., перасеклі Атлантычны акіян і ў красавіку 1767 г. праз Магеланаў праліў увайшлі ў Ціхі акіян. З-за дрэннага надвор’я караблі разышліся, і Уоліс быў вымушаны весці далейшыя даследаванні самастойна.
18 чэрвеня 1767 г. на гарызонце з’явіліся захмараныя горы. Маракі прынялі іх за кантынент, які шукалі. Аднак гэта быў адкрыты імі востраў Таіці. У выніку непаразумення паміж камандай «Дэльфіна» і тубыльцамі ўзнікла сутычка, пад час якой Уоліс аддаў загад страляць з гармат. Але пасля прымірэння брытанцы здолелі сысці на бераг і атрымаць шчыры прыём ад таіцян.
-
Сутычка з таіцянамі
-
Шчыры прыём на Таіці
Пасля даследавання Таіці і суседняга Мурэа Уоліс накіраваў судна да Марыянскіх астравоў. 16 жніўня 1767 г. адкрыў востраў Увеа, які атрымаў яго імя.
Падарожжа па Ціхаму акіяну скончылася візітам у Галандскую Ост-Індыю (сучасную Інданезію). У Батавіі сярод экіпажа пачалася эпідэмія дызентэрыі, што вымусіла спыніцца на больш працяглы час, чым меркавалася. Праз Індыйскі акіян, мыс Добрай Надзеі і Атлантычны акіян Уоліс і яго судна вярнуліся ў Вялікабрытанію.
Пасля экспедыцыі Уоліс адышоў ад спраў. У канцы жыцця працаваў дробным чыноўнікам у Адміралцействе. Памёр 21 студзеня 1795 г. у Лондане.
Адкрыцці
правіцьМісія Сэмюэля Уоліса стала вызначальнай для далейшых даследаванняў і пошукаў на поўдні Ціхага акіяна. На аснове яго рапартаў была падрыхтавана экспедыцыя Джэймса Кука.
Памяць
правіцьІмя Уоліса носіць адкрыты ім востраў у Ціхім акіяне.
Зноскі
- ↑ Samuel Wallis // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Bibliothèque nationale de France Samuel Wallis // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
- ↑ Samuel Wallis // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Samuel Wallis // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ Валлис, Семюел // Большая советская энциклопедия. Том 8. Буковые — Варле — 1927. — Т. 8. — С. 659.