Тэатральная (станцыя метро, Кіеў)

«Тэатральная»
укр.: Театральна
«Тэатральная»; укр.: Театральна
	Святошынска-Броварская лінія
	Кіеўскі метрапалітэн
Дата адкрыцця	6 лістапада 1987 года
Ранейшыя назвы	Ленінская
Раён	Шаўчэнкаўскі
Глыбіня залажэння, м	70 м
Тып платформаў	астраўная
Даўжыня платформаў, м	102,0 м
Узведзена	Кіеўметрабуд
Выхад да вуліц	Пушкінскай, Багдана Хмяльніцкага
Пераходы на станцыі	«Залатыя Вароты»
Час адкрыцця	05:43
Код станцыі	119
Суседнія станцыі	Хрэшчатык і Універсітэт
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тэатральная (укр.: Театра́льна, вымаўленне (i)) — 28-я станцыя Кіеўскага метрапалітэна, размешчаная на Святошынска-Броварскай лініі, паміж станцыямі «Хрэшчатык» і «Універсітэт». Адкрыта 6 лістапада 1987 года пад назвай «Ленінская» (ад вуліцы Леніна, зараз - Багдана Хмяльніцкага, дзе размешчаная станцыя). Цяперашняя назва - з 2 лютага 1993, ад размешчаных паблізу Рускага драматычнага тэатра імя Лесі Украінкі і Нацыянальнай оперы Украіны.

аўтаінфарматар

Святошынска-Броварская лінія

Політэхнічны інстытут

Вакзальна ^+М

Унівэрсытэт

Тэатральна ^+М

Хрэшчатык ^+М

Службовая галінка да Майдан Нэзалэжнасці

Службовая галінка да Клоўскай

Арсенальна

Дніпро

Мост Метро праз р. Дняпро

Гідрапарк

Русанаўскі мост

Лівабэрэжна ^+М

Шляхаправод над чыгункай

З'яўляецца часткай перасадачнага вузла паміж Святошынска-Броварскай і Сырэцка-Пячэрскай. Таксама побач са станцыяй знаходзяцца Цэнтральны універмаг і Музей прыродазнаўства.

ГісторыяПравіць

Станцыя ўбудаваная ў дзеючую лінію адмыслова як перасадачны пункт на Сырэцка-Пячэрскую лінію. На поўдзень ад старых тунэляў перагона «Універсітэт» - «Хрэшчатык» пачалі будаўніцтва станцыі і пад'язных тунэляў. На завяршальным этапе будаўніцтва новы вузел далучылі да існуючай лініі. Пры гэтым на працягу паўгода, з 31 сакавіка па 1 кастрычнiка 1987 г., калі лінія апынулася разарванай напалам, паміж «Універсітэтам» і «Хрэшчатыкам» цягнікі не хадзілі. На гэты перыяд транспартныя зносіны паміж «Універсітэтам» і «Хрэшчатыкам» выконваў часовы тралейбусны маршрут нумар 32, рухам ад Кіева-Пячэрскай Лаўры да Чыгуначнага вакзала. Саму станцыю адкрылі крыху больш чым праз месяц пасля аднаўлення руху, прымеркаваўшы адкрыццё на 6 лістапада - напярэдадні 70-й гадавіны Вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі. У той жа дзень быў і зачынены тралейбусны маршрут нумар 32.

Старыя тунэлі, даўжынёй больш за 300 м кожны, знаходзяцца ў закансерваваныv стане і часткова пераразаюцца зборам станцыі «Залатыя вароты». Для прафілактычных аглядаў да тунэляў маецца доступ праз службовыя праходы.

КанструкцыяПравіць

Станцыя глыбокага залажэння. Мае тры падземныя залы - сярэднюю і две залы з пасадкавымі платформамі. Залы станцыі злучаныя паміж сабой шэрагам праходаў-парталаў, якія чаргуюцца з пілонамі. Сярэдняя зала пры дапамозе эскалатарнага тунэлю з чатырохстужачным аднамаршавым эскалатарам злучаны з падземным вестыбюлем, сумешчаным з падземным пераходам на скрыжаванні вуліц Багдана Хмяльніцкага і Пушкінскай.

АрхітэктураПравіць

Па прычыне таго, што праектная назва станцыі была «Ленінская», архітэктарам паставілі мэту стварыць афармленне падземнага вестыбюля, прысвечанае Леніну. У першым праекце калектыў архітэктараў пастараўся зрабіць акцэнт на тым, што Ленін любіў як чалавек. Аднак гэты праект быў адхілены і станцыя набыла інтэр'ер у афіцыёзным стылі.

У афармленні пераважае граніт чырвона-карычневых тонаў Лезнікоўскага радовішча ў Жытомірскай вобласці (з таго самага, адкуль у 1929 г. узяты камень для Маўзалею Леніна), якім аздобленыя пілоны і тарэц цэнтральнай залы. У нішах пілонаў з боку цэнтральнай залы былі ўсталяваныя металічныя гарэльефы ў выглядзе сцягоў з цытатамі з прац Леніна на рускай і ўкраінскай мовах (у лютым 2014 года падчас «Ленінапада» дэмантаваныя). У тарцы залы размешчаны бронзавы бюст Леніна. У 2014 годзе ён быў зачынены фальшстеной, на якой у лістападзе 2014 г. выкананы каляровы малюнак глядзельнай залы Кіеўскай оперы. З боку пасадачных платформаў цэнтральная частка пілонаў аздобленая светла-шэрым мармурам.

Падсвятленне цэнтральнага і платформенных залаў - закарнизнае. Шляхавыя сцены аздоблены белым мармурам.

Верхні цыліндрычны падземны вестыбюль цалкам з'яўляецца кампазіцыяй «Спіраль часу», якая складаецца з гарэльефаў і барэльефаў, якія ўвасабляюць адлюстраванне гістарычных падзей, якія ператвараюцца ў птушак і прамяні, і нарэшце збежных ў цэнтры зводу, дзе зманціраваны вялікая люстра з мяккім белым святлом.

ПерасадкіПравіць

У сярэдзіне залы станцыі размешчаны чатыры галерэі-праходу над платформай другога шляху, вядучыя да чатырохстужачнага аднамаршавага эскалатара, па якім можна перайсці на станцыю «Залатыя Вароты».