Уладзімір Васілевіч Трацэўскі
Уладзімір Васілевіч Трацэўскі (нар. 27 жніўня 1936, г.п. Парычы, Парыцкі раён, Гомельская вобласць) — беларускі архітэктар, гісторык архітэктуры. Кандыдат архітэктуры (1993), прафесар (2000). Член Прэзідыума Беларускага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры.
| Уладзімір Васілевіч Трацэўскі | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 27 жніўня 1936 (88 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Альма-матар |
|
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | кандыдат архітэктуры (1993) |
| Навуковае званне | |
| Член у | |
Біяграфія
правіцьСкончыў у 1964 годзе Беларускі політэхнічны інстытут. Працаваў у Белдзяржпраекце. У 1969—2017 гадах выкладаў на кафедры «Тэорыя і гісторыя архітэктуры» БНТУ: асістэнт, старэйшы выкладчык, дацэнт (1992), загадчык кафедры (1990—2000), прафесар (2000). У 1981—1986 гг. — намеснік дэкана архітэктурнага факультэта[1].
Член Саюза архітэктараў СССР з 1967 года. Пражывае ў Мінску[2].
Навуковая дзейнасць
правіцьЗаймаецца вывучэннем архітэктурнай спадчыны Беларусі[1].
Мае больш 70 навуковых і навукова-метадычных публікацый, у т.л. кніга «Народнае дойлідства Беларусі» (Мінск, 1976). Адзін з аўтараў навучальнага дапаможніка «Атлас помнікаў архітэктуры і мемарыяльных комплексаў Беларусі» (Мінск, 1983)[2]. Падрыхтаваў і выдаў 5 навучальна-метадычных распрацовак па курсавым архітэктурным праектаванні і абмернай практыцы. Сааўтар кніг і навучальных дапаможнікаў. Аўтар фундаментальнай працы — навучальнага дапаможніка «Гісторыя архітэктуры народнага жылля Беларусі» (1989). Выступае з дакладамі на міжнародных, рэспубліканскіх навукова-даследчых і навуковых канферэнцыях, семінарах, у тым ліку і за мяжой[1].
Творчасць
правіць
З’яўляецца адным з аўтараў праектаў і пабудаваных будынкаў і комплексаў: конкурсны праект планіроўкі забудовы мікрараёна «Усход» у Мінску (заахвочвальная прэмія), Міжнародны маладзёжны цэнтр «Юнацтва» на Заслаўскім вадасховішчы, жылыя дамы ў Мінску і іншых гарадах рэспублікі[1], 9-павярховы жылы дом (1966), комплекс адміністрацыйных будынкаў — Дома тэхнічнай інфармацыі, Дома кнігі і Белкаапсаюза (1967) у Мінску[2], царква ў в. Сіняўка Клецкага раёна, Саборная мячэць у Мінску (2004—2016)[1].
Аўтар шэрагу праектаў рэстаўрацыі помнікаў архітэктуры ў Беларусі — касцёлаў у Варонча, Дараве, Бабруйску, Сёмкавым Гарадку, Воўчыне, царквы ў Вялікай Ліпе, сядзібнага комплексу ў в. Высокая Ліпа і інш[1].
Узнагароды
правіцьУзнагароджаны нагруднымі знакамі Міністэрства адукацыі СССР і Мінвуза Беларусі «За выдатныя поспехі ў працы», Ганаровымі граматамі Мінвуза БССР, БНТУ і Беларускага саюза архітэктараў[1].
Бібліяграфія
правіць- Трацевский, В. В. Народное зодчество Белоруссии / В. В. Трацевский. — Минск : Полымя, 1976. — 31 с.
- Трацевский, В. В. История архитектуры народного жилища Белоруссии / В. В. Трацевский. — Минск : Выш. шк., 1989. — 191 с.
Зноскі
- ↑ а б в г д е ё Трацевский Владимир Васильевич
- ↑ а б в Трацевский Владимир Васильевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
Літаратура
правіць- Трацевский Владимир Васильевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)