Феадор II Палеалог
Феадор II Палеалог (грэч. Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος) (1396—21 чэрвеня 1448) — дэспат Марэі ў 1408—1443 гадах.
Феадор II Палеалог | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Θεόδωρος Παλαιολόγος | |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Феадор I Палеалог | ||||||
Пераемнік | Канстанцін XI Палеалог | ||||||
Нараджэнне |
каля 1396 |
||||||
Смерць |
21 чэрвеня 1448 |
||||||
Род | Палеалогі | ||||||
Бацька | Мануіл II Палеалог | ||||||
Маці | Алена Драгаш[d] | ||||||
Жонка | Клеофа Малатэста[d] | ||||||
Дзеці | Алена Палеалагіня[d] | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Паходжанне
правіцьФеадор II Палеалог быў сынам візантыйскага імператара Мануіла II Палеалога і яго жонкі Алены Драгаш. Яго дзедам па матчынай лініі быў сербскі цар Канстанцін Драгаш. Братамі Феадор былі імператары Іаан VIII Палеалог і Канстанцін XI Палеалог, дэспаты Марэі Дзімітрый і Тамаш Палеалогі, а таксама дэспат Фесаліі Андронік Палеалог.
Біяграфія
правіцьФеадору было ўсяго дванаццаць гадоў, калі бацька, абвясціў яго дэспатам Марэі ў 1407 годзе, замест памерлага Феадора I Палеалога. Да паўналецця Феадора адміністрацыйнымі і палітычнымі справамі Марэі кіраваў яго бацька Мануіл II Палеалог.
У пачатку кіравання Феадор II увесь час вёў войны з лацінскімі дзяржавамі Грэцыі, спрабуючы захапіць увесь Пелапанес. Таксама дэспат ваяваў з Венецыянскай рэспублікай, якая перашкодзіла яго спробе заваяваць Патры.
Палітыка Феадора рэзка змянілася пасля яго шлюбу з італьянскай дваранкай Клеофой Малатэстай. Гэты шлюб арганізаваў Папа Рымскі Марцін V, які стаў саюзнікам дэспата Марэі. У лісце, адрасаваным Феадору пасля смерці Мануіла II, Марцін V заве яго імператарам Канстанцінопаля, хоць насамрэч карона перайшла да яго старэйшага брата Феадора, Іаана VIII Палеалога.
Неўзабаве пачалася вайна з царом эпірскім Карлам I Тока. Феадор папрасіў дапамогі ў брата Іаана VIII. Імператар выслаў падмацаванне на чале са сваім братам Канстанцінам Палеалогам, які ў 1428 годзе стаў дэспатам Марэі сумесна з Феадорам II. Аб’яднанымі сіламі браты разграмілі эпірскі флот у 1427 і заваявалі Патры ў 1430 годзе.
Аднак, у 1438 годзе, на час падарожжа ў Фларэнцыю, Іаан VIII прызначыў кіраўніком Візантыі Канстанціна, што падкрэслівала тое, што Іаан абраў яго сваім спадчыннікам. Але Канстанцін быў малодшым братам Феадора II, і наступныя некалькі гадоў браты спрачаліся за права на трон бяздзетнага Іаана VIII. У выніку, у 1443 годзе Феадор пайшоў на кампраміс, і аддаў свае правы на прастол у абмен на частку Марэі, якая належала Канстанціну і прыгарад Канстанцінопаля — Сіліўры.
Сям’я
правіцьАд сваёй жонкі, Клеофы Малатэсты, Феадор II меў прынамсі адну дачку:
- Алена Палеалог (1428—11 красавіка 1458) — жонка кіпрскага караля Іаана II .
Таксама вядома, што Феадор II меў сына ад карміцелькі:
- Томас Эмануіл П’етра Палеалог — міграваў на Кіпр разам з сястрой.
Зноскі
Літаратура
правіць- Oxford Dictionary of Byzantium. — Oxford University Press, 1991.
- Joseph Freiherr von Hammer-Purgstall. Geschichte des Osmanischen Reiches.
- Edward Gibbon. The History of the Decline and Fall of the Roman Empire.
- George Sphrantzes. The Fall of the Byzantine Empire.
- Ferdinand Gregorovius. Geschichte der Stadt Rom im Mittelalter. — Munchen, 1988. — ISBN 3-406-07107-4.
Спасылкі
правіць- Selimbria and Mystra(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 жніўня 2012.