Хаакін Маурын
Хаакін Маўрын Хулія (ісп.: Joaquín Maurín y Juliá, катал.: Joaquim Maurín i Julià; 12 студзеня 1896[1], Bonansa[d], Арагон[1] — 5 лістапада 1973[2][3], 12 лістапада 1973[1] ці 1973[4][5][…], Нью-Ёрк, Нью-Ёрк[1][4]) — іспанска-каталонскі палітыяны дзеяч. Лідар Рабоча-сялянскага блока і Рабочай партыі марксісцкага адзінства.
| Хаакін Маурын | |
|---|---|
.jpg) | |
| Дата нараджэння | 12 студзеня 1896[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 5 лістапада 1973[2][3] (77 гадоў), 12 лістапада 1973[1] (77 гадоў) ці 1973[4][5][…] |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Партыя | |
| Член у | |
| Род дзейнасці | палітык, журналіст, прафсаюзны дзеяч |
| Месца працы | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў правінцыі Уэска, Арагон. З ранняга юнацтва ўдзельнічаў у сацыялістычным руху. Некалькі разоў паўставаў перад судом.
Скончыў універсітэт у Лерыдзе (Каталонія). Пасля далучыўся да анархісцкай Confederación Nacional del Trabajo (CNT, «Нацыянальная канфедэрацыя працы»). У 1920 годзе быў абраны мясцовым сакратаром прафсаюза, а таксама рэдактарам штотыднёвіка Lucha Social. У 1921 годзе прадстаўляў рух на з’ездзе Прафінтэрна ў Маскве. Пасля вяртання абраны генеральным сакратаром CNT. У лютым 1922 года арыштаваны і зняволены ў турму. Заснаваў бальшавіцкую групу ў рамках CNT — Comités Sindicalistas Revolucionarios («Рэвалюцыйныя прафсаюзныя камітэты»).
У 1924 годзе ўступіў у Камуністычную партыю Іспаніі. Займаўся арганізацыяй Каталонска-Балеарскай камуністычнай федэрацыі. Падчас разгону апазіцыйных партый па загаду дыктатара Мігеля Прыма дэ Рыверы ў студзені 1925 года быў арыштаваны і заключаны ў турму. Вызвалены ў 1927 годзе, пасля чаго з’ехаў у Парыж. Вярнуўся ў 1930 годзе, стаўшы праціўнікам сталінскай палітыкі ў Савецкім Саюзе. Падтрымліваў Мікалая Бухарына. Хутка пакінуў кампартыю.
З 1935 года ў складзе Рабочай партыі марксісцкага адзінства. У 1936 годзе быў абраны ў Кангрэс дэпутатаў Іспаніі па спісах Народнага фронту.
У 1944 годзе, у гады франкісцкай дыктатуры, асуджаны на 30 гадоў. У ходзе амністыі 1946 года вызвалены[6].
У 1947 годзе разам са сваёй сям’ёй выехаў у Злучаныя Штаты.
Крыніцы
правіць- ↑ а б в г д е ё ж Joaquín Maurín Julià // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ а б Joaquín Maurín // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б в г http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Iniciativas?_piref73_2148295_73_1335437_1335437.next_page=/wc/servidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXD1S.fmt&DOCS=1-1&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&NUM1=&DES1=&QUERY=%2871210%29.NDIP. Праверана 20 студзеня 2020.
- ↑ а б Joaquín Maurín // Autoritats UB
- ↑ Register of the Joaquin Maurin papers
Літаратура
правіць- Andrew Durgan, BOC 1930-1936: El Bloque Obrero y Campesino (BOC 1930-1936: The Workers' and Peasants' Bloc). Barcelona: Laertes S.A. de Ediciones, 1996.
- Andrew Durgan, Dissident Communism in Catalonia, 1930-36. PhD dissertation. University of London, 1989.
- Antoni Monreal, El pensamiento político de Joaquín Maurín (The Political Thought of Joaquín Maurín'). Barcelona: Península, 1984.
- Alan Sennett, Revolutionary Marxism in Spain, 1930-1937. [2014] Chicago: Haymarket Books, 2015.
Спасылкі
правіць- Joaquín Maurín biography by Pedro Bonet y Luis Alonso at the Fundación Andreu Nin
- Joaquin Maurin archive at Stanford University
- Joaquín Maurín archive at Marxists Internet Archive
- Joaquín Maurín archive at Marxists Internet Archive