Царква Святой Тройцы (Сірэт)

Царква Святой Тройцы (рум.: Biserica Sfânta Treime din Siret) — праваслаўны храм у горадзе Сірэт, Румынія. Лічыцца адной з найстарэйшых каменных цэркваў у Малдове.

Славутасць
Царква Святой Тройцы
Краіна  Румынія
Месцазнаходжанне
Епархія Сучаўская і Рэдэўцкая архіепіскапія[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя правіць

Пабудаваны пераемнікам Драгаша Водэ, малдаўскім гаспадаром Сасам  (руск.) (13541358), на ўзгорку Саска, за 300 метраў на поўнач ад гаспадарскай крэпасці. Крэпасць таксам пабудаваў Сас, які перанёў сталіцу з Баі  (руск.) ў Сірэт.

Царква Святой Тройцы ў Сірэце лічыцца адной з найстарэйшых каменных цэркваў у Малдове і першай, якая ўтварае ў плане трыконх візантыйскага тыпу.

Летапісец Іон Некулчэ пісаў у першай легендзе «Выбраных слоў», што першай сталіцай Малдовы быў Сірэт. Ён прыпісаў Драгашу Водэ ўзвядзенне царквы, нароўні з умацаваным гаспадарскім дваром, які ён быццам узвёў тут. Паводле слоў летапісца, «Драгаш Водэ, як апавядалі людзі, як ён заснаваў Зямлю Малдаўскую, так заснаваў і Сірэт. І стаў горад троннай крэпасцю. І пабудаваў там замак, земляную крэпасць, а ў крэпасці гаспадарскія дамы, і каля крэпасць узвёў каменную царкву ў імя Святой Тройцы. І царква тая існуе дагэтуль і служаць у ёй Боскую літургію».

Гісторык Нікалае Ёрга, вывучыўшы матэрыял мура і выкарыстаную тэхніку, сцвярджаў, што кцітарам гэтай царквы быў гаспадар Пётр I Мушат (13741391), гаспадарская рэзідэнцыя якога пэўны час знаходзілася ў Сірэце. Археалагічныя даследаванні, праведзеныя ў пачатку XXI стагоддзя, пацвердзілі, што помнік датуецца канцом XIV стагоддзя і адыгрываў ролю капліцы гаспадарскага двара ў Сірэце. Была аспрэчана гіпотэза, высунутая ў 1960-70-х гадах, што цяперашняя царква была перабудавана з падмурка ў пачатку XV стагоддзя, у першыя гады кіравання Аляксандра Добрага (1400—1432), паколькі не знойдзена ніякіх доказаў існавання папярэдняй пабудовы.

У другой палове XIX стагоддзя на паўночнай сцяне Свята-Троіцкага храма ў Сірэце пад вагай нефа пайшлі расколіны, таму ў 1873 годзе былі заменены стары купал і дах. Рамонт 1890 года прывёў да замены гонты на дахоўку. Фасады царквы Святой Тройцы ў Сірэце былі атынкаваны і дададзены несапраўдны купал над нефам. Пазней да сцен былі прыбудаваны каменныя ўмацаванні падмурка. Частковая рэстаўрацыя прайшла ў 1922 годзе.

Архітэктура правіць

 
Апсіда храма
 
Дэкор фасада

Царква трохі паменшаны для гаспадарскага храма маштаб. Яна пабудавана з грубага кар’ернага каменя, у форме трохпялёсткавага крыжа з купаламі. Вежа адсутнічае. Сцены ўзведзены выкананы з простай ці паліванай цэглы. Фасады храма ўпрыгожаны паліхромнымі керамічнымі дыскамі, крыжападобнымі кветкамі і цэглай са сляпымі нішамі.

Інтэр’ер правіць

Царква Святой Тройцы ў Сірэце ніколі не была распісана. Каштоўны іканастас у стылі «малдаўскага барока», стораны да пачатку XIX стагоддзя, быў адрэстаўраваны ў 1841 годзе купцом Панаіціем Гарашам пры дапамозе вернікаў і заменены новым у 1995 годзе. Сучасная катапетасма выраблена з дубу народным майстрам Васілём Гаманам з сяла Немцішор  (укр.) Нямцкага павета|ru|Нямц (жудец).

У прытворы царквы захавалася некалькі надмагілляў XVIXVII стагоддзяў, упрыгожаных скульптурнымі элементамі той эпохі.

Найстарэйшае надмагілле належыць армяніну і мае арнаментальны матыў кветкі, які расце з вазона. На ім высечаны надпіс на армянскай мове: «Гэта надмагілле памерлага Марка, сына святара Сахага, які памёр у 1553 годзе».

 
Надмагілле Феадосіі 1576 года

Нейкі пан Мікалай упрыгожыў у прытворы дзве магілы, якія належаць яго бацькам: купцу Лазару і яго жонцы Феадосіі. Камень з левага боку прытвора мае ўсходнія і гатычныя арнаменты з наступным надпісам на славянскай мове: «Гэта надмагілле зрабіў і ўпрыгожыў пан Мікалай у памяць пра свайго бацьку Іаана, названага купцом Лазара, пахаванага тут … у годзе 7085 (= 1577) 1 сакавіка». Камень з правага боку прытвора мае такі ж арнамент і надпіс: «Гэта надмагілле зрабіў і ўпрыгожыў пан Мікалай у памяць пра сваю маці Феадосію, жонку Лазара, якая адышла да вечнасці — вечная ёй памяць — у годзе 7084 (= 1576) 7 студзеня».

Зноскі

Спасылкі правіць