Чамярысы

Чамярысы
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гомельская
Раён	Брагінскі
Сельсавет	Чамярыскі
Каардынаты	51°41′57,3″ пн. ш. 30°27′21,49″ у. д.HGЯO
Першая згадка	XVIII стагоддзе
Насельніцтва	492 чалавекі (2004)
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	2344
Паштовы індэкс	247643
Аўтамабільны код	3
	Чамярысы на Вікісховішчы

Чамяры́сы^[1] — аграгарадок, цэнтр Чамярыскага сельсавета Брагінскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі.

Паблізу ёсць радовішчы гліны, жалезнякоў і торфу.

Геаграфія

Размяшчэнне

У 23 км на паўднёвы ўсход ад Брагіна, 48 км ад чыгуначнай станцыі Хойнікі (на галінцы Васілевічы — Хойнікі ад лініі Калінкавічы — Гомель), 153 км ад Гомеля.

Гідраграфія

На ўсходзе канава «Дзяржаўная».

Транспартная сетка

Транспартныя сувязі па прасёлкавай, затым аўтамабільнай дарозе Камарын — Брагін. Планіроўка складаецца з дугападобнай вуліцы мерыдыянальнай арыентацыі, да якой з захаду далучаюцца дугападобная і просталінейная вуліцы. Забудова двухбаковая, пераважна драўляная, сядзібнага тыпу. У 1986—1987 гадах пабудаваны цагляныя хаты на 64 кватэры, у якіх размясціліся перасяленцы з забруджаных радыяцыяй месцаў пасля катастрофы на Чарнобыльскай АЭС.

Гісторыя

Па пісьмовых крыніцах вядомая з XVIII стагоддзя як вёска ў Рэчыцкім павеце Мінскага ваяводства ВКЛ. Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) у складзе Расійскай імперыі. У 1850 годзе валоданне Юдзіцкіх. У 1885 годзе ў Дзяражыцкай воласці Рэчыцкага павета Мінскай губерні. Паводле перапісу 1897 года знаходзіліся школа граматы і карчма.

З 8 снежня 1926 года па 30 снежня 1927 года і з 15.8.1974 г. цэнтр Чамярыскага сельсавета Брагінскага раёна Рэчыцкай, з 9 чэрвеня 1927 года Гомельскай (з 26 ліпеня 1930 года) акруг, з 20 лютага 1938 года Палескай, з 8 студзеня 1954 года Гомельскай абласцей.

У 1930 годзе 2 вёскі: Чамярысы-1 і Чамярысы-2. У 1931 годзе арганізаваны калгасы «Ударнік» і «Чырвоная Беларусь», працавалі цагельня (з 1929 года), 2 гамарні, 2 ветракі. У канцы 1930-х гадоў вёскі Чамярысы-1 і Чамярысы-2 аб’яднаны ў адзін населены пункт — вёска Чамярысы.

Падчас Вялікай Айчыннай вайны ў верасні 1943 года фашысты спалілі 307 двароў і забілі 6 жыхароў. На франтах і ў партызанскай барацьбе загінулі 152 мясцовыя жыхары. У памяць пра загінуўшых у цэнтры вёскі ў 1967 годзе ўсталяваны абеліск.

У 1959 годзе цэнтр калгаса «Рассвет». Размяшчаліся механічная і швейная майстэрні, сярэдняя школа, Дом культуры, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, дзіцячы сад, ветэрынарны ўчастак, аддзяленне сувязі, крама.

Насельніцтва

Колькасць

2004 год — 209 гаспадарак, 492 жыхары.

Дынаміка

1850 год — 83 двары, 404 жыхары.
1885 год — 89 двароў, 513 жыхароў.
1897 год — 155 двароў, 884 жыхары (паводле перапісу).
1908 год — 205 двароў, 1026 жыхароў.
1940 год — 359 двароў, 1436 жыхароў.
1959 год — 1244 жыхары (паводле перапісу).
2003 год — 212 двароў, 505 жыхароў^[1].
2004 год — 209 гаспадарак, 492 жыхары.
2006 год — 197 гаспадарак, 479 чалавек, з якіх 91 ва ўзросце да 16 гадоў, 227 — у працаздольным і 161 — старэйшым за працаздольны.

Вядомыя выхадцы

Уладзімір Мікітавіч Галка (нар. 13.09.1923) — Герой Сацыялістычнай Працы, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
Іван Пятровіч Галко (1934—1995) — беларускі музыкант, педагог.

Памятныя мясціны

Помнік землякам, загінуўшым у Вялікую Айчынную вайну.

Зноскі

↑ ^а ^б Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — С. 214. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).

Літаратура

Чамяры́сы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — С. 214. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).
Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004. — 632 с.: іл. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0303-9.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Чамярысы

[bel17-1] а ^б Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — С. 214. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).

[1]