Чарлз Райс
Чарлз Моэн Райс (англ.: Charles M. Rice; нар. 25 жніўня 1952[1], Сакрамента) — амерыканскі вірусолаг і лаўрэат Нобелеўскай прэміі, яго галоўнай сферай даследаванняў з’яўляецца вірус гепатыту С. З’яўляецца прафесарам вірусалогіі ва Універсітэце Ракфелера ў Нью-Ёрку і ад’юнкт-прафесарам Карнельскага ўніверсітэта і Медыцынскай школы Вашынгтонскага ўніверсітэта.
Чарлз Райс | |
---|---|
Дата нараджэння | 25 жніўня 1952[1] (72 гады) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | вірусолаг, даследчык |
Навуковая сфера | Hepatitis C virus[d] і гепатыт C |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Член у | |
Узнагароды | |
Сайт | rockefeller.edu/our-scie… |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Райс з’яўляецца членам Амерыканскай асацыяцыі развіцця навукі, членам Нацыянальнай акадэміі навук ЗША і быў прэзідэнтам Амерыканскага таварыства вірусалогіі з 2002 па 2003 год. У 2016 годзе разам з Ральфам Бартэншлагерам і Майклам Сафія ён атрымаў прэмію Ласкера-ДэБейкі за клінічныя медыцынскія даследаванні[5][6]. Разам з Майклам Хаўтанам і Харві Алтэрам ён быў узнагароджаны Нобелеўскай прэміяй па фізіялогіі і медыцыне 2020 года «за адкрыццё віруса гепатыту С»[7][8].
Ранняе жыццё і адукацыя
правіцьНарадзіўся 25 жніўня 1952 года ў Сакрамента, штат Каліфорнія[9][10].
Райс атрымаў ступень бакалаўра па заалогіі ў Каліфарнійскім універсітэце ў Дэвісе ў 1974 годзе. У 1981 годзе атрымаў ступень доктара філасофіі біяхіміі ў Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце, дзе вывучаў РНК-вірусы ў лабараторыі Джэймса Штрауса. Затым заставаўся ў Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце на працягу чатырох гадоў, каб зрабіць доктарскае даследаванне[11][12].
Кар’ера
правіцьПасля аспірантуры Райс разам са сваёй даследчай групай у 1986 годзе пераехаў у Школу медыцыны Вашынгтонскага ўніверсітэта, дзе заставаўся да 2001 года[7].
Райс з’яўляецца прафесарам ва Універсітэце Ракфелера з 2001 года. Таксама з’яўляецца ад’юнкт-прафесарам Школы медыцыны Вашынгтонскага універсітэта і Карнэльскага ўніверсітэта. Працаваў у камісіях Упраўлення па кантролі за прадуктамі і лекамі Нацыянальнага інстытута аховы здароўя і Сусветнай арганізацыі аховы здароўя[11].
Райс быў рэдактарам Journal of Experimental Medicine з 2003 па 2007 год, Journal of Virology з 2003 па 2008 год і PLoS Pathogens з 2005 года па цяперашні час. Аўтар больш чым 400 рэцэнзуемых публікацый[11].
Даследаванні
правіцьПадчас працы ў Калтэхе, ён удзельнічаў у даследаванні геному віруса ліхаманкі Сіндбіс і ўстанаўленні флавівірусаў як уласнага сямейства вірусаў. Штам віруса жоўтай ліхаманкі, які ён выкарыстаў для гэтай працы, у рэшце рэшт быў выкарыстаны для распрацоўкі вакцыны супраць жоўтай ліхаманкі. Даследуючы вірус ліхаманкі Сіндбіс у Вашынгтонскім універсітэце ў Сэнт-Луісе, Райс апісаў, як ён вырабляе РНК інфекцыйнага флавівіруса ў лабараторыі ў артыкуле 1989 года, апублікаваны ў The New Biologist. Дакумент прыцягнуў увагу Стывена Файнстана, які вывучаў вірус гепатыту С, і прапанаваў Райсу выкарыстаць гэтую тэхніку для распрацоўкі вакцыны супраць гепатыту С. У 1997 годзе Райс культываваў першы інфекцыйны клон віруса гепатыту С для выкарыстання ў даследаваннях на шымпанзэ, у якіх вірус таксама быў эндэмічны. У 2005 годзе Райс таксама ўдзельнічаў у камандзе, якая вынайшла, што штам вострай формы віруса, ідэнтыфікаваны ў чалавека-пацыента, можа быць вымушаны рэплікавацца ў лабараторных умовах. Унёсак Райса ў даследаванні гепатыту С прынёс яму шмат узнагарод[10].
Узнагароды
правіць- 1986 — Стыпендыя дабрачыннага фонду Pew Charitable Trust[13]
- 2004 — Абраны членам Амерыканскай асацыяцыі садзейнічання развіццю навукі[14]
- 2005 — Абраны членам Нацыянальнай акадэміі навук ЗША[15]
- 2005 — Абраны членам Амерыканскай акадэміі мікрабіялогіі[16]
- 2007 — Вірусалагічная прэмія М. В. Беерынка[17]
- 2015 — Прэмія Роберта Коха[18]
- 2016 — Прэмія здароўя Артуа-Бае Латура[19]
- 2016 — Прэмія Ласкера[12]
- 2020 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне[7]
Зноскі
- ↑ а б nobelprize.org — Nobel Foundation. Праверана 3 кастрычніка 2023.
- ↑ www.nasonline.org Праверана 10 кастрычніка 2020.
- ↑ https://www.aaas.org/fellows/listing?field_last_name_value=&name_combine=&field_institutional_affiliation_value=&field_address_city=&field_address_administrative_area=All&field_address_country_code=All&field_year_elected=&field_primary_aaas_section=&field_status_value=All&field_year_status_changed_value=&page=254 Праверана 10 кастрычніка 2020.
- ↑ https://asm.org/Articles/2020/October/Nobel-Prize-Awarded-to-Power-Trio-of-ASM-Contribut Праверана 9 кастрычніка 2020.
- ↑ The Rockefeller University » Scientists & Research . rockefeller.edu.
- ↑ 2016 Lasker~DeBakey Clinical Medical Research Award: Hepatitis C replicon system and drug development . The Lasker Foundation.
- ↑ а б в Press release: The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2020 . Nobel Foundation.
- ↑ "Nobel Prize in Medicine Awarded to Scientists Who Discovered Hepatitis C Virus".
- ↑ Freund, Alexander. Nobelpreis für Medizin geht an Hepatitis-C-Entdecker . Deutsche Welle (5 кастрычніка 2020). Праверана October 5, 2020.
- ↑ а б Nair, P. (April 18, 2011). "Profile of Charles M. Rice". Proceedings of the National Academy of Sciences. 108 (21): 8541–8543. Bibcode:2011PNAS..108.8541N. doi:10.1073/pnas.1105050108. PMC 3102406. PMID 21502493.
- ↑ а б в Rice, Charles M.. Curriculum Vitae: Charles M. Rice(недаступная спасылка). Fonds Baillet Latour (31 студзеня 2016). Архівавана з першакрыніцы 14 лютага 2019. Праверана 22 снежня 2021.
- ↑ а б Charles M. Rice wins Lasker Award for groundbreaking work on the hepatitis C virus . The Rockefeller University (13 верасня 2016).
- ↑ Charles M. Rice, Ph.D. . Pew Trusts.
- ↑ Elected Fellows . AAAS.org.
- ↑ Charles Rice . National Academy of Science.
- ↑ Nobel Prize Awarded to Power Trio of ASM Contributors . ASM.org.
- ↑ CHARLES RICE(недаступная спасылка). KNAW. Архівавана з першакрыніцы 26 ліпеня 2020. Праверана 22 снежня 2021.
- ↑ Robert-Koch-Preis(недаступная спасылка). Robert Koch Stiftung. Архівавана з першакрыніцы 13 лістапада 2017. Праверана 22 снежня 2021.
- ↑ THE BAILLET LATOUR HEALTH PRIZE - 2018 HISTORICAL BACKGROUND . FRNS.