Часночніцы (Pelobatidae) — сямейства бясхвостых земнаводных.

Часночніцы

Часночніца звычайная
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Pelobatidae Bonaparte, 1850


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  173424
NCBI  8432
EOL  7507
FW  37449

Гэта адзінае сямейства з падатрада анамацэльных. Адрозніваецца 12 родаў, каля 60 відаў.

Даўжыня да 10 см. Цела шчыльнае, вонкава часночніцы падобныя да жаб і рапух. Скура гладкая або злёгку гузаватая. Грудны пояс рухомы. Зрэнка вертыкальная. Сямейства ўключае віды, прадстаўнікі якіх маюць пярэднеўвагнутыя, а ззаду выпуклыя, або працэльныя, тулаўныя пазванкі. Рэбры ў іх адсутнічаюць, а крыжавыя пазванкі зліты з урастылем (хваставой косткай, утворанай ад зліцця хваставых пазванкоў). У большасці відаў маюцца лапатападобныя рагавыя пятачныя бугаркі для закопвання ў глебу.

Пашыраны пераважна ў Заходняй і Паўднёва-Усходняй Азіі, таксама ў Еўропе, Паўночна-Заходняй Афрыцы, Паўночнай і Цэнтральнай Амерыцы. Жывуць у стэпах, лясах, на лугах, палях і інш. Найбольш вядомыя часночніца звычайная, часночніца сірыйская, крыжоўкі.

Прадстаўнікі асобных родаў гэтага сямейства значна адрозніваюцца адзін ад аднаго. Палову складаюць прадстаўнікі роду рагатых часночніц, пашыраных у гарах Паўднёвай Азіі і Малайскага архіпелага. Гэта найбольш прымітыўныя жывёлы, якія характарызуюцца свабоднымі міжпазванковымі дыскамі. Арыгінальныя вусатыя часночніцы, пашыраныя ў Сычуані, адрозніваюцца наяўнасцю ў самцоў вусападобных шыпікаў на верхняй губе. 6 відаў паўночнаамерыканскіх часночніц аб'яднаны ў род лапатаногаў, назву якога можна было б даць усяму сямейству ў сувязі з наяўнасцю лапатападобных рыючых пятачных бугроў. Аднак існуюць і такія прадстаўнікі сямейства з роду крыжавікоў, у якіх пятачны бугор акруглы і невялікі.

Вядуць змрокавы або начны спосаб жыцця. Кормяцца беспазваночнымі.

Часночніца звычайная пераважна вясной мае слабы часночны пах (адсюль назва).

Літаратура

правіць