Ягор Уладзіміравіч Рыбакоў
Ягор Уладзіміравіч Рыбакоў (нар. 20 кастрычніка 1971, Новасібірск, РСФСР) — беларускі журналіст, старшыня Белтэлерадыёкампаніі (2001—2004).
| Ягор Уладзіміравіч Рыбакоў | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| руск.: Егор Владимирович Рыбаков | |||||||
|
|||||||
| Нараджэнне |
20 кастрычніка 1971 (52 гады) |
||||||
| Бацька | Уладзімір Рыбакоў | ||||||
| Адукацыя | |||||||
| Дзейнасць | Журналіст | ||||||
| Прыналежнасць | Беларусь | ||||||
Раннія гады правіць
Ва ўзросце 5 гадоў з сям'ёй пераехаў у Магілёў, куды бацькоў запрасілі працаваць на аўтазавод імя Кірава. Скончыў Магілёўскі дзяржаўны педагагічны інстытут (1994), дзе меў свабоднае наведванне заняткаў, па спецыяльнасці выкладчык беларускай мовы і літаратуры.
Праца правіць
З 18 гадоў паўтара года быў вядучым ранішняй радыёперадачы[1]. Працаваў рэдактарам Магілёўскага абласнога камітэта па тэлебачанню і радыёвяшчанню (1991), спецыяльным карэспандэнтам, загадчыкам аддзела рэдакцыі абласной газеты «Магілёўскія ведамасці» (1991—1994) пад кіраўніцтвам Рыгора Кісяля, які ўваходзіў у перадвыбарчы штаб Аляксандра Лукашэнкі. Пасля прэзідэнцкіх выбараў 1994 года працаваў вядучым спецыялістам упраўлення грамадска-палітычнай інфармацыі Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (1994), старшынёй Магілёўскага абласнога тэлерадыёаб’яднання (1994—2000), першым намеснікам старшыні Белтэлерадыёкампаніі (ліпень 2000—2001), старшынёй Белтэлерадыёкампаніі (19 кастрычніка 2001[2]—2004). На пасадзе старшыні русіфікаваў вяшчанне Белтэлерадыёкампаніі[3][4]. 12 ліпеня 2003 г. перадаў ФМ-частоты беларускамоўнай радыёстанцыі «Сталіца» з ахопам звыш 80% насельніцтва краіны новастворанай ім рускамоўнай «Радыус-ФМ»[5].
Хабарніцтва правіць
13 лютага 2004 г. Генеральная пракуратура Рэспублікі Беларусь выклікала яго на допыт, пасля якога яго затрымалі і ўзбудзілі супраць яго крымінальную справу па фактах злоўжыванняў службовымі паўнамоцтвамі, крадзяжоў і атрымання хабараў ад кіраўнікоў прадпрыемстваў за ўхваленне дагавораў[6]. Камітэт дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь змясціў яго ў свой следчы ізалятар[7]. 11 лютага 2005 г. Вярхоўны суд Рэспублікі Беларусь вырак яго на 11 гадоў пазбаўлення волі з адбываннем у папраўча-працоўнай калоніі ўзмоцненага рэжыму, канфіскацыяй маёмасці і пазбаўленнем права займаць адказныя пасады на працягу 5 гадоў за атрыманне хабару ў асабліва буйных памерах, злоўжыванне службовымі паўнамоцтвамі і «адмыванне» злачынных даходаў, як і пастанавіў спагнаць на карысць БТРК 212 933 тыс. беларускіх рублёў[8] ($98 183). З самага пачатку свайго тэрміну Я. Рыбакоў стаў ўзначальваць турэмны тэлестудыю[9]. Увесну 2006 г. тэрмін скарацілі на год паводле амністыі. 20 чэрвеня А. Лукашэнка скараціў тэрмін сваім указам яшчэ на 2 гады[10]. 29 сакавіка 2010 г. яго вызвалілі ўмоўна датэрмінова[11].
Зноскі
- ↑ Таццяна Падаляк. Ягор Рыбакоў і «новая гісторыя тэлебачання» // Звязда : Газета. — 23 студзеня 2002. — № 13 (24392). — ISSN 1990-763x.
- ↑ А.Лукашэнка. Указ прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 599 // Звязда : Газета. — 20 кастрычніка 2001. — № 215 (24331). — ISSN 1990-763x.
- ↑ Таццяна Падаляк. Калі ласка, спытайце ў Рыбакова : Газета. — 8 кастрычніка 2003. — № 254 (24938). — ISSN 1990-763x.
- ↑ Андрусь Хваёвы (24 жніўня 2010). "Хто знішчыў беларускае радыё". Тут і цяпер. Праверана 30 красавіка 2013.(недаступная спасылка)
- ↑ Алена Аўчыннікава. Будзь у радыусе // Звязда : Газета. — 11 ліпеня 2003. — № 171-172 (24855-24856). — ISSN 1990-763x.
- ↑ Ігар Грышын. Затрыманы былы старшыня Белтэлерадыёкампаніі Ягор Рыбакоў // Звязда : Газета. — 18 лютага 2004. — № 42 (25055). — ISSN 1990-763x.
- ↑ Мікола Дзябёла. Ягор Рыбакоў абвінавачваецца ў хабарніцтве // Звязда : Газета. — 25 лютага 2004. — № 49 (25062). — ISSN 1990-763x.
- ↑ Мікола Дзябёла. Ягор Рыбакоў асуджаны на 11 гадоў // Звязда : Газета. — 12 лютага 2005. — № 25 (25357). — ISSN 1990-763x.
- ↑ nashaniva.by
- ↑ "Лукашэнка зняў з Рыбакова два гады турмы". Радыё «Свабода». 20 чэрвеня 2010. Праверана 30 красавіка 2013.(недаступная спасылка)
- ↑ "Экс-кіраўнік Белтэлерадыёкампаніі Ягор Рыбакоў вызваліўся з калоніі". Наша Ніва. 29 сакавіка 2010. Праверана 30 красавіка 2013.