Яраслаўская школа іканапісу
Яраслаўскі іканапіс зарадзіўся ў XII стагоддзі і дасягнуў свайго вышэйшага росквіту ў XVII—XVIII стагоддзях, калі Яраслаўль быў буйным эканамічным і культурным цэнтрам Расійскай дзяржавы. У гэты час у горадзе будуецца мноства выдатных храмаў, парафіяльных і манастырскіх, упрыгожаных іх роспісам і разьбянымі шмат’яруснымі іканастасамі. Ад гэтай эпохі захаваліся цэлыя комплексы твораў, звязаных з вядомымі архітэктурнымі помнікамі.
.jpg)
У фарміраванні мясцовай іканапіснай школы вялікую ролю адыгралі густы жыхароў пасадаў, на чые сродкі будаваліся многія цэрквы, яны ж вырашалі, каму даручыць напісанне ікон, заказчыку належала важнае слова пры выбары сюжэтаў ікон. Заказчыкі-купцы запрашалі лепшых мастакоў з розных абласцей краіны — Вялікага Усцюга, Ноўгарада, Масквы, Кастрамы, сярод якіх былі Фёдар Зубаў, Гурый Нікіцін, Сямён Спірыдонаў. Разам з тым у Яраслаўлі стваралася мясцовае мастацкае асяроддзе, узнік іканапіс дэмакратычны, свецкі, блізкі народнаму погляду на свет, адзначаны самабытнасцю і стылёвым падабенствам работ розных майстроў, многія з якіх праходзілі школу маскоўскай Аружэйнай палаты.
Для яраслаўскай іконы XVII—XVIII стагоддзяў характэрны яркая відовішчнасць, атмасфера свята, прыхільнасць майстроў да жывой перадачы адлюстраваных падзей, яркая колеравая гама твораў, графічнасць контураў, любоў да арнаментацыі адзення, класічная тонкасць пісьма, нярэдка мініяцюрнага, выкарыстанне золата і срэбра. Наклаў адбітак, напэўна, уплыў вытанчаных ізографаў «Строганаўскай» школы.
