Ё́зеф, або Ё́жэф Ё́ахім (ням.: Joseph Joachim; 28 чэрвеня 1831, Кітзэ каля Прэсбурга, Аўстрыйская імперыя — 15 жніўня 1907, Берлін) — венгерскі скрыпач , кампазітар, педагог, дырыжор.

Ёзеф Ёахім
ням.: Joseph Joachim
Асноўная інфармацыя
Поўнае імя Joseph Joachim
Дата нараджэння 28 чэрвеня 1831(1831-06-28)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 15 жніўня 1907(1907-08-15)[1][3][…] (76 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Краіна
Бацька Julius Joachim[d][5]
Маці Franziska Figdor[d][5]
Жонка Amalie Joachim[d][5]
Дзеці Elisabeth Anna Marie Charlotte Joachim[d], Johannes Joachim[d], Josepha Joachim[d] і Marie Joachim[d]
Альма-матар
Месца працы
Музычная дзейнасць
Прафесіі кампазітар, дырыжор, канцэртмайстар, музыказнавец, музычны педагог, выкладчык універсітэта, скрыпач, віяліст
Інструменты скрыпка
Жанры класічная музыка
Выхаванцы Леапольд Сямёнавіч Аўэр, Dezső Antalffy-Zsiross[d], Enrique Fernández Arbós[d], August Kömpel[d][6] і Florence Maude Ewart[d][7]
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Вучыўся ў І. Бёма, Ф. Давіда. Выступаў з 1838 года. У 18491866 гг. канцэртмайстар у Веймары і Гановеры. З 1866 года ў Берліне, з 1868 года дырэктар і прафесар Вышэйшай музычнай школы. Заснавальнік (1869) і кіраўнік струннага квартэта.

Творчасць

правіць

Сярод твораў 3 канцэрты для скрыпкі з аркестрам, п'есы для скрыпкі і фартэпіяна, песні і інш.; стварыў шэраг скрыпічных транскрыпцый (у т.л. «Венгерскія танцы» І. Брамса). Аўтар працы «Скрыпічная школа» (т. 1—З, 1905; з А. Мозерам).

Зноскі

  1. а б Joseph Joachim // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б в Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
  3. Joseph Joachim // Gran Enciclopèdia CatalanaGrup Enciclopèdia, 1968.
  4. https://www.berlin.de/ba-charlottenburg-wilmersdorf/ueber-den-bezirk/freiflaechen/friedhoefe/artikel.175687.php
  5. а б в Kindred Britain
  6. Г. Риман Кёмпель // Музыкальный словарь: Перевод с 5-го немецкого издания / под ред. Ю. Д. ЭнгельМ.: Музыкальное издательство П. И. Юргенсона, 1901. — Т. 2. — С. 618.
  7. Radic T. Ewart, Florence Maud (1864–1949) // Australian Dictionary of BiographyMUP, 1981. — ISBN 0-522-84236-4 — ISSN 1833-7538

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць