Іван Пятровіч Паўлаў

Іван Пятровіч Па́ўлаў (14 (26) верасня 1849, Разань — 27 лютага 1936, Ленінград) — адзін з аўтарытэтных навукоўцаў Расіі, фізіёлаг, псіхолаг, стваральнік навукі аб вышэйшай нервовай дзейнасці і ўяўленняў аб працэсах рэгуляцыі стрававання; заснавальнік найбуйнейшай расійскай фізіялагічнай школы; лаўрэат Нобелеўскай прэміі ў галіне медыцыны і фізіялогіі (1904) «за работу па фізіялогіі стрававання».

Іван Пятровіч Паўлаў
Дата нараджэння 14 (26) верасня 1849[1][2] ці 26 верасня 1849(1849-09-26)[2]
Месца нараджэння
Дата смерці 27 лютага 1936(1936-02-27)[3][4][…] (86 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Жонка Sara Pavlov[d]
Род дзейнасці хімік, урач, фізіёлаг, неўролаг, даследчык
Навуковая сфера адукацыя і фізіялогія
Месца працы
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Elias von Cyon[d], Сяргей Пятровіч Боткін і Carl Ludwig[d]
Вядомыя вучні Пётр Кузьміч Анохін, Boris Babkin[d], Канстанцін Міхайлавіч Быкаў, Nikolay Voicehovsky[d], Anatolij Georgijevič Ivanov-Smolenskij[d], Мікалай Іванавіч Краснагорскі[d], Пётр Сцяпанавіч Купалаў, Лявон Абгаравіч Арбелі, Viktorin S. Derjabin[d], Давыд Львовіч Глінскі, Леў Паўлавіч Розанаў і Gleb Anrep[d]
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сярод вучняў І. П. Паўлава — расійскі фізіёлаг і педагог Браніслаў Фартунатавіч Вярыга, фізіёлаг і фармаколаг Мікалай Апалінаравіч Ражанскі.

Зноскі