Вікіпедыя

Аляксандр Аляксандравіч Прахарэнка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Прахарэнка.

Аляксандр Аляксандравіч Прахарэнка (руск.: Александр Александрович Прохоренко; 22 чэрвеня 1990 — 17 сакавіка 2016) — вайсковец Сіл спецыяльных аперацый Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі, старшы лейтэнант. Удзельнік ваеннай аперацыі Расіі ў Сірыі. Загінуў 17 сакавіка 2016 года ў ходзе баёў за Пальміру. Герой Расійскай Федэрацыі (2016).

Аляксандр Аляксандравіч Прахарэнка
руск.: Александр Александрович Прохоренко
Дата нараджэння 22 чэрвеня 1990(1990-06-22)
Месца нараджэння
Дата смерці 17 сакавіка 2016(2016-03-17) (25 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Прыналежнасць Расія
Род войскаў Ваенна-паветраныя сілы Расійскай Федэрацыі і Сілы спецыяльных аперацый Расійскай Федэрацыі
Званне старшы лейтэнант
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Герой Расійскай Федэрацыі
medal "For excellent graduation from a higher military educational institution of the Ministry of Defense of the Russian Federation" medal for military valour
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Нарадзіўся 22 чэрвеня 1990 года ў сяле Гарадкі Цюльганскага раёна Арэнбургскай вобласці[1][2]. Бацька Аляксандр Васільевіч працаваў трактарыстам, маці Наталля Леанідаўна — прыбіральшчыцай у адміністрацыі[1][2].

У 2007 годзе з сярэбраным медалём скончыў Гарадзецкую сярэднюю агульнаадукацыйную школу, паступіў у Арэнбургскае вышэйшае зенітнае ракетнае вучылішча, у 2008 годзе ў сувязі з закрыццём вучылішча быў пераведзены ў Ваенную акадэмію вайсковай супрацьпаветранай абароны Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі, якую выдатна скончыў[2].

Пасля заканчэння акадэміі быў размеркаваны на пасаду перадавога авіяцыйнага наводчыка ў групу Сіл спецыяльных аперацый Расійскай Федэрацыі[3]. Са студзеня 2016 года браў удзел у расійскай ваеннай аперацыі ў Сірыі[1], дзе выконваў задачы па навядзенні авіяўдараў на аб’екты тэрарыстычнай арганізацыі «Ісламская дзяржава», выдаючы дакладныя каардынаты размяшчэння баевікоў[2].

Подзвіг правіць

17 сакавіка 2016 года Прахарэнка, які тыдзень знаходзіўся у тыле праціўніка, быў акружаны баевікамі «Ісламскай дзяржавы» ў раёне населенага пункта Тадмар (правінцыя Хомс, Сірыя). Ён уступіў у бой з паўстанцамі, і не жадаючы здавацца ў палон, выклікаў авіяўдар на сябе. Разам з загінулым Прахарэнкам былі знішчаны баевікі «Ісламскай дзяржавы»[1][4][5].

Пра гібель Прахарэнкі Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі афіцыйна паведаміла 24 сакавіка 2016 года[6].

Цела Аляксандра Прахарэнкі пасля[7] перамоваў было перададзена атраду сірыйскіх курдаў баевікамі ІД падчас спецыяльнай гуманітарнай аперацыі, тыя ж у сваю чаргу ў канцы красавіка 2016 года перадалі яго прадстаўнікам расійскіх уладаў у Сірыі, якімі яно было дастаўлена ў Расію, дзе была праведзена працэдура генетычнай ідэнтыфікацыі[8].

5 мая, пасля жалобнага мітынгу з удзелам міністра абароны Расіі генерала арміі Сяргея Шайгу, цела Прахарэнкі было адпраўлена транспартным самалётам з падмаскоўнага ваеннага аэрадрома Чкалаўскі на ваенны аэрадром Арэнбурга, а адтуль — верталётам у сяло Гарадкі. Цела суправаджалі бацька, маці і брат Аляксандра Прахарэнкі[9].

6 мая Прахарэнка пахаваны з воінскімі ўшанаваннямі на могілках вёскі Гарадкі. У дзень пахавання ў Арэнбургскай вобласці была абвешчана жалоба[10].

Сям’я правіць

Быў жанаты. Жонка — Кацярына. Малодшы брат Іван — курсант Ваеннай акадэміі вайсковай супрацьпаветранай абароны Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі імя А. В. Васілеўскага[1]. У канцы ліпеня 2016 года нарадзілася дачка Віялета[11][12].

Узнагароды правіць

  • Герой Расійскай Федэрацыі (Указ Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі ад 11 красавіка 2016 года, медаль «Залатая Зорка»; пасмяротна) — за мужнасць і гераізм, праяўленыя пры выкананні воінскага абавязку[13][14]
  • Медаль «За вайсковую доблесць» (Мінабароны) II ступені[2][15]
  • Медаль «За выдатнае заканчэнне ваеннага адукацыйнай установы вышэйшай прафесійнай адукацыі Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі»[2][15]

Памяць правіць

  • У Арэнбургу імем Прахарэнкі названая вуліца. У кастрычніку 2016 года на вуліцы разбіты сквер, які носіць яго імя[5][16][17]. На кутнім доме вуліцы і праезду Ніжняга нумар 8/1 усталявана мемарыяльная дошка ў памяць пра яго[18]. 4 лістапада 2017 года ў горадзе таксама адкрыты помнік Аляксандру Прахарэнку[19]. Яшчэ адна мемарыяльная дошка, прысвечаная вайскоўцу, размешчана на тэрыторыі Арэнбургскага прэзідэнцкага кадэцкага вучылішча, дзе раней размяшчалася Арэнбургскае вышэйшае зенітнае ракетнае каманднае вучылішча[20].
  • На радзіме героя ў сяле Гарадкі Тюльганскага раёна ўстаноўлены бюст ў двары школы, у якой ён вучыўся. На будынку школы ўстаноўлена мемарыяльная дошка. На Гарадзецкім могілках усталяваны надмагільны помнік[21].
  • У памяць Аляксандра Прахарэнкі перайменавана адна з вуліц Грознага (былая вуліца Авіяцыйная). На вуліцы Прахарэнкі ўсталявана мемарыяльная дошка[22].
  • 5 кастрычніка 2016 года на тэрыторыі Ваеннай акадэміі вайсковай супрацьпаветранай абароны УС РФ ім. Маршала Савецкага Саюза А. М. Васілеўскага ў Смаленску ўсталяваны бюст Аляксандра Прахарэнкі[23].
  • 5 мая 2016 года ў гістарычным амфітэатры сірыйскай Пальміры адбыўся канцэрт аркестра Марыінскага тэатра пад кіраўніцтвам Валерыя Гергіева, прысвечаны памяці Аляксандра Прахарэнкі[24].
  • Кампазітар Уладзімір Еўзераў і паэт Юры Баладжараў напісалі песню «Ён не мог інакш», прысвечаную Аляксандру Прахарэнку, якую выканаў спявак Аляксей Хвацкі[25].
  • 6 жніўня 2017 года помнік Аляксандру Прахарэнку адкрыты ў горадзе Вальі-Сота (Італія)[26][27].
  • 8 снежня 2017 года, напярэдадні Дня Герояў Айчыны, які адзначаецца 9 снежня, у горадзе-курорце федэральнага значэння Зеленаградску адбылося адкрыццё новай вуліцы, названай у гонар Героя Расіі Аляксандра Прахарэнкі і афіцыйнае адкрыццё мемарыяльнай дошкі ў яго гонар[28][29][30].
  • 29 лістапада 2018 года распараджэннем Урада Расійскай Федэрацыі гары ў Паўночнай Асеціі прысвоена імя «Аляксандр Прахарэнка»[31].

Перадача сям’і Прахарэнкі французскіх узнагарод правіць

У красавіку 2016 гады французская сям’я Магэ з горада Манпелье перадала праз пасольства Расіі ў Парыжы ўдаве Аляксандра ордэн Ганаровага легіёна і Ваенны крыж з пальмавай галіной, якія належалі іх сваякам — удзельнікам Другой сусветнай вайны. Па запрашэнні Прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна сям’я Магэ прыехалі ў РФ, дзе 5 мая 2016 года ў будынку Нацыянальнага цэнтра ўпраўлення абаронай асабіста перадалі сямейныя рэліквіі бацьку, маці і брату Аляксандра Прахарэнкі. Бацькам афіцэра ўручана таксама памятны медаль французскага горада Фламерсан «Бацькам салдата ўзброеных сіл, які загінуў героем»[32].

Крыніцы правіць

  1. ↑ а б в г д Васильев Ю.. Герой Пальмиры. Lenta.ru (31 сакавіка 2016). Праверана 31 сакавіка 2016.
  2. ↑ а б в г д е Наши герои(недаступная спасылка). Официальный сайт Военной академии войсковой противовоздушной обороны Вооружённых Сил Российской Федерации. Архівавана з першакрыніцы 29 ліпеня 2016. Праверана 26 чэрвеня 2016.
  3. ↑ «Авианаводчик рассказал о секретной профессии погибшего в Сирии Александра Прохоренко». Московский комсомолец. 5 мая 2016
  4. ↑ Баев А. Они сражались за Сирию: что известно о погибших военных из России. РБК (30 сакавіка 2016). Праверана 31 сакавіка 2016.
  5. ↑ а б В Оренбурге в память о геройски погибшем в Сирии офицере назовут улицу. РИА Новости (30 сакавіка 2016). Праверана 31 сакавіка 2016.
  6. ↑ Российский офицер погиб при выполнении боевой задачи близ сирийской Пальмиры. Интерфакс (24 сакавіка 2016). Праверана 31 сакавіка 2016.
  7. ↑ "Soldier wiped out ISIS fighters by calling airstrikes on HIMSELF". Mail Online. Праверана 2017-12-09.
  8. ↑ Рафаэль Даминов. Курдские ополченцы передали РФ тело погибшего в Сирии Александра Прохоренко. РИА Новости (28 красавіка 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
  9. ↑ Управление пресс-службы и информации Министерства обороны Российской Федерации. Тело погибшего в Сирии спецназовца Александра Прохоренко проводили на малую родину. Официальный сайт Министерства обороны Российской Федерации (5 мая 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
  10. ↑ В Оренбургской области похоронят погибшего в Сирии Героя России Прохоренко. РИА Новости (6 мая 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
  11. ↑ Берг Ю.. У Саши Прохоренко родилась дочь. Жизнь продолжается(недаступная спасылка). Официальный блог губернатора Оренбургской области (2 жніўня 2016). Архівавана з першакрыніцы 24 верасня 2016. Праверана 3 верасня 2016.
  12. ↑ У погибшего в Сирии офицера Прохоренко родилась дочь
  13. ↑ Лейтенанту, погибшему в Сирии, присвоено звание Героя России. ТАСС (11 красавіка 2016). Праверана 11 красавіка 2016.
  14. ↑ Александру Прохоренко посмертно присвоено звание Героя России. Сайт Президента России (11 красавіка 2016). Праверана 11 красавіка 2016.
  15. ↑ а б Награды Александра Прохоренко(недаступная спасылка). Фото Николая Хижняка. РИА Новости (6 мая 2016). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2016. Праверана 6 мая 2016.
  16. ↑ Именем офицера Прохоренко, погибшего в Сирии, назвали улицу в Оренбурге. РИА Новости (21 чэрвеня 2016). Праверана 6 жніўня 2017.
  17. ↑ В Оренбурге появился сквер имени Героя России Александра Прохоренко. Урал56.Ру (14 кастрычніка 2016). Праверана 1 лістапада 2017.
  18. ↑ Наталия Вълкова. Мемориальная доска в честь Героя РФ Прохоренко откроется в Оренбурге 21 июня. ТАСС (16 чэрвеня 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
  19. ↑ "В Оренбурге открыли памятник погибшему в Сирии Герою России" [руская]. Праверана 2017-11-05.
  20. ↑ В Оренбурге открыли мемориальную доску памяти Александра Прохоренко. РИА Новости (10 мая 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.
  21. ↑ Кадеты из Оренбурга посетили родину Героя России Александра Прохоренко / mil.ru, 31.05.2019
  22. ↑ В Грозном одну из улиц назовут именем Прохоренко, погибшего в Сирии | РИА Новости
  23. ↑ В Военной академии войсковой ПВО воздвигнут бюст Героя России старшего лейтенанта Александра Прохоренко, геройски погибшего в Сирии : Министерство обороны Российской Федерации
  24. ↑ Luke Harding. Palmyra hosts Russian concert after recapture by Syrian forces. TheGuardian.com (5 мая 2016).
  25. ↑ Официальный сайт Владимира Евзерова(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 чэрвеня 2016. Праверана 28 лістапада 2019.
  26. ↑ В Италии открыли памятник погибшему в Сирии Герою России Прохоренко. RT (6 жніўня 2017). Праверана 6 жніўня 2017.
  27. ↑ В Италии открыли памятник погибшему в Сирии российскому офицеру. Известия (6 жніўня 2017). Праверана 6 жніўня 2017.
  28. ↑ "Имя Героя России Александра Прохоренко дали улице в курортном городе под Калининградом". 08 декабря 2017 года. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  29. ↑ "В Зеленоградске в честь Героя России назвали улицу". 08 декабря 2017 года. Архівавана з арыгінала 28 лістапада 2019. Праверана 28 лістапада 2019. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка); Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка) Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 28 лістапада 2019. Праверана 28 лістапада 2019.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 28 лістапада 2019. Праверана 28 лістапада 2019.
  30. ↑ "В Зеленоградске появилась улица, названная в честь героя России, погибшего в Сирии". 11 декабря 2017 года. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  31. ↑ Распоряжение Правительства Российской Федерации
  32. ↑ Французы передали награды семье погибшего в Сирии российского офицера. РИА Новости (5 мая 2016). Праверана 26 чэрвеня 2016.

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксандр_Аляксандравіч_Прахарэнка&oldid=4639891"