Андрэй Юр’евіч Мдывані

кампазітар

Андрэ́й Ю́р’евіч Мдыва́ні (1 кастрычніка 1937, Тбілісі — 19 ліпеня 2021) — беларускі кампазітар, педагог. Народны артыст Беларусі (2013).

Андрэй Юр’евіч Мдывані
Дата нараджэння 1 кастрычніка 1937(1937-10-01)
Месца нараджэння
Дата смерці 19 ліпеня 2021(2021-07-19) (83 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Краіна
Жонка Таццяна Герасімаўна Мдывані
Альма-матар
Месца працы
Музычная дзейнасць
Педагог Анатоль Васільевіч Багатыроў
Прафесіі кампазітар, кінакампазітар, педагог
Выхаванцы Ганна Іванаўна Кароткіна
Прэміі
Узнагароды
Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР Народны артыст Беларусі

Біяграфічныя звесткі

правіць

Нарадзіўся 1 кастрычніка 1937 года ў Тбілісі (Грузінская ССР). Грузін па паходжанні. Пляменнік Уладзіміра Раінішвілі[ru] (1932—2016), грузінскага і расійскага фізіка, лаўрэата Ленінскай прэміі, з якім сябраваў[1].

Скончыў Беларускую дзяржаўную кансерваторыю імя А. В. Луначарскага па класе кампазіцыі прафесара А. В. Багатырова (1969) і пад яго ж кіраўніцтвам (сумесна з М. І. Пяйко) асістэнтуру-стажыроўку (1972).

Працаваў загадчыкам музычнай часткай у драматычных тэатрах Смаленска (1961—1963), Дзяржынска (1963), Кірава (1963). У 1964 годзе — канцэртмайстар педагагічнага вучылішча ў Смаленску. З 1969 года — выкладчык Мінскага музычнага вучылішча і Беларускай кансерваторыі. З 1972 года — загадчык музычнай часткай Тэатра імя Янкі Купалы ў Мінску, з 1984 года — дацэнт, з 1993 года — прафесар кафедры кампазіцыі Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі[2].

Памёр 19 ліпеня 2021 года[3].

Творчасць

правіць

Найбольш значныя дасягненні кампазітар меў у галінах сцэнічнай, аркестравай (сімфанічнай і для народных інструментаў) і харавой музыкі. Асноўныя тэмы творчасці — гісторыя і сучаснасць, філасофскія ідэі і канцэпцыі, своеасабліва звязаныя з нацыянальнай праблематыкай. Адметная рыса стылю — накіраванасць на прыгажосць. Як мастак ён належыць да экспрэсіўнага крыла рамантызму, узбагачанага практыкай ХХ ст. У галіне сімфанічнай музыкі — прыхільнік высокага сімфанізму, адзін з заснавальнікаў праграмнай сімфоніі на нацыянальную тэматыку; у харавой музыцы аднавіў на новай аснове традыцыі візантыйскага песнапення і праваслаўнага спеву, стварыў падставу для фальклорна арыентаванага кірунку; у музыцы для народнага аркестра — жанрыст, стваральнік народнааркестровага сімфанізму. Тэатральнай музыцы ўласцівы яскравая вобразнасць і эмацыянальнае спалучэнне эпічнасці з напружаным дынамізмам і кантрастнасцю. Індывідуальны стыль кампазітара характарызуюць тэатральнасць мыслення, змястоўнасць і глыбіня мастацкіх задум, каларыстычнасць, прыгажосць інтанавання і выразнасць музычнай мовы.

  • музычная камедыя «Дзяніс Давыдаў»,
  • мюзікл «Месс Менд»,
  • балет «Страсці» («Рагнеда»),
  • араторыі «Ванька-встанька», «Вольнасць»,
  • кантата «Мы помнім вас, людзі»,
  • 8 сімфоній,
  • сімфанічныя паэмы «Фрэскі», «Пахаванне Хатыні», «Дыялект»,
  • канцэрт-паэма для віяланчэлі з аркестрам,
  • «Музычны момант» для струннага аркестра,
  • п’есы для народнага аркеста,
  • канцэрт-паэма «Памяці В. Помазава» для баяна і аркестра,
  • п’есы для фартэпіяна,
  • харавыя цыклы,
  • музыка для тэатра, кіно, тэле- і радыеспектакляў.

Сям’я

правіць

Прыкладна з 1972 года ў шлюбе з музыказнаўцам Таццянай Мдывані[4].

Узнагароды

правіць

Зноскі

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць