Біклага

Бікла́га, бакла́га — бандарны і ганчарны (керамічны)^[1] выраб, пляскатая пасудзіна з двум донцамі ёмістасцю 5—10 літраў у славянскіх народаў.

Біклага рабілася з дубовых клёпак даўжынёй у 1,5—2 разы меншай за дыяметр донцаў. У адной з клёпак рабілася адтуліна, якая затыкалася коркам (шпунтам). Пераносілася на рэмені, замацаваным у спецыяльных гнёздах(вушках).

Ганчарныя біклагі найчасцей мелі форму дыска на кароткіх ножках і невялікімі ручкамі. У патаўшчэннях па баках біклагі рабіліся адтуліны для падчэпкі на рамяні. Ганчарныя біклагі рабіліся ёмістасцю да 1 л. Звонку звычайна пакрываліся палівай^[1].

Сучасныя біклагі таксама вырабляюцца з металу, шкла, пластмас.

У біклагах пераносілі ваду, квас і іншыя напоі і вадкасці.

Зноскі

↑ ^а ^б Археалогія Беларусі: энцыклапедыя. У 2 т. Т.1. А — К / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2009. — Т. 1. — С. 108. — 496 с. — 2 500 экз. — ISBN 978-985-11-0354-2.

Літаратура правіць

Цітоў В. С. Біклага // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
Калядзінскі Л. У. Біклага // Археалогія Беларусі: энцыклапедыя. У 2 т. / [склад. Ю. У. Каласоўскі; рэдкалегія: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.]. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя П. Броўкі, 2009. — Т. 1: А―К. — С. 108. — 496 с. — ISBN 978-985-11-0354-2.

Спасылкі правіць

[ab-1] а ^б Археалогія Беларусі: энцыклапедыя. У 2 т. Т.1. А — К / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2009. — Т. 1. — С. 108. — 496 с. — 2 500 экз. — ISBN 978-985-11-0354-2.

[1]