Георгій Пятровіч Ісакаў
Гео́ргій Пятро́віч Іса́каў (29 студзеня (11 лютага) 1896 года, вёска Вялікая Крушынаўка, цяпер Рагачоўскага раёна Гомельскай вобласці — 4 лютага 1961, Рыга) — камандзір 68-й гвардзейскай дывізіі 40-й арміі Варонежскага фронта, гвардыі генерал-маёр. Герой Савецкага Саюза.
| Георгій Пятровіч Ісакаў | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 30 студзеня (11 лютага) 1896 | |||||||||||
| Месца нараджэння | ||||||||||||
| Дата смерці | 4 лютага 1961 (65 гадоў) | |||||||||||
| Месца смерці | ||||||||||||
| Месца пахавання | ||||||||||||
| Альма-матар |
|
|||||||||||
| Месца працы | ||||||||||||
| Прыналежнасць |
 |
|||||||||||
| Род войскаў | пяхота | |||||||||||
| Званне |
 |
|||||||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||||||||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||||||||
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Беларус. У 1929 годзе скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт.
У Чырвонай Арміі ў 1918—1922 гадах і з 1940 года. Удзельнік Грамадзянскай вайны. У 1922—1940 гадах на савецкай і прафсаюзнай рабоце ў Гомельскай вобласці і ў сталіцы Беларусі — Мінску.
У 1941 годзе скончыў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ. У баях Вялікай Айчыннай вайны са жніўня 1941 года.
9 кастрычніка 1942 года палкоўнік Г. П. Ісакаў прызначаны камандзірам 96-й стралковай дывізіі (21-я армія, Данскі фронт), байцы якой асабліва вызначыліся ў ходзе аперацыі «Кальцо» — па знішчэнні акружанай групоўкі ворага ў раёне Сталінграда. За баявыя заслугі, мужнасць і гераізм асабістага састава 96-й стралковай дывізіі ў Сталінградскай бітве, 6 студзеня 1943 года яна была пераўтворана 68-ю гвардзейскую стралковую дывізію.
Пастанаўленнем Савета Народных Камісараў Саюза ССР ад 22 студзеня 1943 года палкоўніку Г. П. Ісакаву нададзена воінскае званне «генерал-маёр».
68-я гвардзейская стралковая дывізія (40-я армія, Варонежскі фронт) пад камандаваннем генерал-маёра Г. П. Ісакава у верасні 1943 года падчас фарсіравання ракі Дняпро на поўдзень ад Кіева захапіла і стойка ўтрымлівала плацдарм.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 23 кастрычніка 1943 года за ўмелае камандаванне стралковай дывізіяй, мужнасць і гераізм, паказаныя ў барацьбе з нямецка-фашысцкімі захопнікамі, генерал-маёру Ісакаву Георгію Пятровічу нададзена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна леніна і медаля «Залатая зорка» (№ 1244).
У 1943 годзе скончыў паскораны курс Ваеннай акадэміі Генеральнага штаба, а 7 снежня 1944 года быў прызначаны камандзірам 18-й гвардзейскай стралковай дывізіі.
На заключным этапе вайны, з 23 красавіка 1945 года, Герой Савецкага Саюза, генерал-маёр Ісакаў — камандзір 16-й гвардзейскай стралковай Карачэўскай ордэна Леніна, Чырванасцяжнай, ордэна Суворава 2-й ступені дывізіі (36-ы гварджейскі стралковы Нёманскі Чырванасцяжны корпус, 11-я гвардзейская армія, 3-і Беларускі фронт).
Пасля вайны працягваў службу ў арміі. Быў начальнікам ваенных кафедр Тартускага дзяржаўнага ўніверсітэта, Эстонскай сельскагаспадарчай акадэміі. З 1955 года генерал-маёр Г. П. Ісакаў — у запасе.
Жыў у сталіцы Латвіі — горадзе Рыга. Пахаваны на могілках Райніса ў Рызе.
Быў таксама ўзнагароджаны 2 ордэнамі Чырвонага Сцяга (3.11.1944; 25.04.1945), ордэнамі Суворава 2-й ступені (08.02.1943), Чырвонай Зоркі (13.06.1952), медалем «За баявыя заслугі» (13.06.1952), іншымі медалямі.
У горадзе Рагачоў Гомельскай вобласці на Алее Герояў у Піянерскім парке ўсталяваны памятны знак Г. П. Ісакаву.
Зноскі
Літаратура правіць
- Георгій Пятровіч Ісакаў на сайце «Героі краіны»
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
- Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.