Езуіцкая рэзідэнцыя (Слонім)

Сло́німская езуі́цкая рэзідэ́нцыя^[1] — былая ўстанова ордэна езуітаў у горадзе Слонім.

Спробы ўтварэння місіі пачаліся ў 1664—1665 гадах. У пачатку XVIII стагоддзя зямельныя наданні слонімскім езуітам рабілі жмудскі кашталян А. Уніхоўскі, муж і жонка Талаканскія, М. Кошчыц, пробашч Віленскай кафедры ксёндз П. Палубінскі^[1].

У 1709—1725 гадах вядома як місія Навагрудскага езуіцкага калегіума, у 1725—1773 гадах — рэзідэнцыя. Драўляны касцёл Святога Іосіфа ўзведзены ў Слоніме ў 1713—1715 гадах, другі мураваны пачаў будавацца ў 1740 годзе (не быў завершаны).

Пры місіі дзейнічалі школы граматыкі (з 1713 года), паэтыкі і рыторыкі (з 1714 года). У 1736 годзе пры рэзідэнцыі створана школа філасофіі, з 1750 года вывучаліся гісторыя і матэматыка. Меліся музычная бурса, канвікт (інтэрнат) для дзяцей збяднелай шляхты, бібліятэка.

У розны час місіі і рэзідэнцыі належалі маёнткі Вішава, Грынкі, Дабосня, Шулякі, дзейнічалі місіі ў Ваўкавыску (з 1736 года^[2]) і Дабосні^[1].

Пасля скасавання рэзідэнцыі школа пераўтворана ў павятовае вучылішча. Будынкі не захаваліся.

Літаратура правіць

Бажэнаў Ю. В. Слонімская езуіцкая рэзідэнцыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 15. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слонімскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2004.— 752 с. — С. 87.
Слонімская езуіцкая рэзідэнцыя // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 668. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.

Спасылкі правіць

Хронология истории города Слонима Архівавана 26 студзеня 2022. (руск.)

[FOOTNOTEБелЭн2002-1] а ^б ^в БелЭн 2002.

[FOOTNOTEБеларусь1995-2] Беларусь 1995.

[1]

[2]