Жораўка (Пухавіцкі раён)

вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці Беларусі

Жо́раўка[1] (трансліт.: Žoraŭka, руск.: Жоровка) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Дукорскага сельсавета. Месціцца за 18 км на паўночны захад ад Мар’інай Горкі, 35 км ад Мінска, пра правым беразе Свіслачы.

Вёска
Жораўка
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Ранейшыя назвы
Жураўка
Жураўкі
Насельніцтва
  • 32 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Аўтамабільны код
5
Жораўка на карце Беларусі ±
Жораўка (Пухавіцкі раён) (Беларусь)
Жораўка (Пухавіцкі раён)
Жораўка (Пухавіцкі раён) (Мінская вобласць)
Жораўка (Пухавіцкі раён)

Гісторыя правіць

Ранняя гісторыя правіць

За 250 метраў на паўночны захад ад вёскі, на правым беразе Свіслачы, у полі месціцца гарадзішча позняга сярэднявечча, якое мае мясцовую назву Акопы Кацярыны.

У XVIII стагоддзі ў Менскім павеце Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага, адносілася да маёнтка Смілавічы[2].

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі, з 1795 года ў Ігуменскім павеце Мінскай губерні. У пачатку XIX стагоддзя былі аднайменныя вёска і фальварак, шляхецкая ўласнасць, была царква Раства Багародзіцы. У XIX стагоддзі адносілася да маёнтка Дукора.

З другой паловы XIX стагоддзя ў Дукорскай воласці Ігуменскага павета. У 1888 годзе на базе было царкоўна-прыходскай школе была адкрыта школа граматы, у 1890 годзе ў ёй вучыліся 53 хлопчыкі.

Паводле перапісу 1897 года былі школа граматы, піцейны дом і капліца, у тым жа годзе пабудаваны школьны будынак з дрэва.

Найноўшы час правіць

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары Дукорскай воласці пісалі звароты ў Народны Сакратарыят Беларусі са скаргамі на дзеянні нямецкіх акупацыйных улад[3]. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Гміна Дукора, Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1922 годзе працавала школа 1-й ступені, было 2 настаўнікі і 100 вучняў.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да 4 ліпеня 1944 года вёска пад акупацыяй Германіі.

Насельніцтва правіць

  • пач. XIX ст. — 53 двары, 407 жыхароў
  • 1870 год — 218 жыхароў мужчынскага полу
  • 1897год — 140 двароў, 959 жыхароў.
  • 1908 год — 172 двары, 1050 жыхароў
  • 1917 год — 170 двароў, 1095 жыхароў
  • 2002 год — 19 двароў, 45 жыхароў
  • 2009 год — 28 жыхароў
  • 2019 год — 32 жыхары[4]

Славутасці правіць

Страчаная спадчына правіць

  • Капліца

Інфраструктура правіць

Ёсць базавая школа, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт.

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  2. Дапаможнік. helper.archonline.by. Праверана 11 красавіка 2024.
  3. Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Т. 4 / [рэд. В.Л. Насевіч]. — Мінск: Белкартаграфія, 2018. — 270 с., іл. — ISBN 978-985-508-476-2. С. 19.
  4. Belarus. pop-stat.mashke.org. Праверана 11 красавіка 2024.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць