Званочак жорсткавалосы

від раслін
(Пасля перасылкі з Званочак цвёрдаваласісты)

Званочак жорсткавалосы, або аленевы, або цвёрдаваласісты[4] (Campanula cervicaria) — від травяністых раслін сямейства званочкавыя (Campanulaceae), распаўсюджаны ў Еўропе і Сібіры. Этымалогія: лац.: cervix — «шыя», лац.: arius — прыкметнікавы суфікс[5].

Званочак жорсткавалосы
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва
  • Campanula cervicaria L., 1753[3]

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  845360
NCBI  649652
EOL  5132918
GRIN  t:428227
IPNI  140089-1
TPL  kew-364236

Назва правіць

Званочак цвёрдаваласісты, дзвонак, ужоўнік[6], зара[6].

Апісанне правіць

Шматгадовая расліна 30-100 см вышынёй. Расліна апушана жорсткімі адлеглымі валасінкамі. Ніжняе лісце ля аснавання паступова звужанае, даўгавата-ланцэтнае. Слупкі трохі выступаюць з вяночка. Вяночак 13-20 мм даўжынёй, варонкападобна-званочкавы, на краі раснічасты, блакітны або фіялетавы. Сцябло востраграневае[7]. Стрыжневы корань кароткі, тоўсты, прамы. Круглява канічная, даволі вузкая, моцна жылістая, апушаная капсула адкрываецца з асновы[8].

Распаўсюджанне правіць

Еўропа: Данія, Фінляндыя, Нарвегія, Швецыя, Аўстрыя, Бельгія, Чэхія, Германія, Венгрыя, Польшча, Славакія, Швейцарыя, Беларусь, Эстонія, Латвія, Літва, Малдова, Расія, Украіна, Албанія, Боснія і Герцагавіна, Балгарыя, Харватыя, Грэцыя, Італія (паўночная і цэнтральная часткі), Паўночная Македонія, Румынія, Сербія (у тым ліку Косава), Славенія, Францыя, Іспанія; Азія: Расія — Сібір. Засяляе ўскрайкі, пакоркавыя лугі, сухія лугі і берагі[9][10][8].

Ва Украіне расце ў лясах, хмызняках, — у лясных раёнах і лесастэпе, радзей у паўночнай частцы стэпу[7]. Уваходзіць у пералікі відаў, якія знаходзяцца пад пагрозай знікнення на тэрыторыях Данецкай, Жытомірскай, Кіеўскай, Ровенскай, Хмяльніцкай абласцей[11].

Галерэя правіць

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Linnaeus C. Species Plantarum: Exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas — 1753. — Т. 1. — С. 167.
  4. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 29. — 160 с. — 2 350 экз.
  5. npgsweb.ars-grin.gov. (англ.)
  6. а б Анненков Н.  (руск.) Ботанический словарь, Спб, 1878
  7. а б Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К., 1987. — С. 315. (руск.) (укр.)
  8. а б luontoportti.com. (англ.)
  9. bgbm.org. (англ.)
  10. npgsweb.ars-grin.gov. (англ.)
  11. Андрієнко Т. Л., Перегрим М. М. (уклад.). Офіційні переліки регіонально рідкісних рослин адміністративних територій України (довідкове видання). — Київ: Альтерпрес, 2012. — 148 с. — ISBN 978-966-542-512-0.

Спасылкі правіць