Канстанцін Пятс

Канстанці́н Пятс (эст.: Konstantin Päts; 23 лютага 1874, Ліфляндская губерня — 18 студзеня 1956, Калінінская вобласць) — эстонскі дзяржаўны і палітычны дзеяч. Першы Прэзідэнт Эстоніі (1938—1940).

Канстанцін Пятс
Konstantin Päts
1-ы Прэзідэнт Эстоніі 24 красавіка 1938 — 21 чэрвеня 1940
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	пасада скасавана; Ленарт Меры (з 1992)
Прэм'ер-міністр Эстоніі 24 лютага 1918 — 8 мая 1919 24 студзеня 1934 — 3 верасня 1937
Дзяржаўны старэйшына Эстоніі 25 студзеня 1921 — 21 лістапада 1922 2 жніўня 1923 - 26 сакавіка 1924 12 лютага 1931 - 19 лютага 1932 1 лістапада 1932 - 18 мая 1933 21 кастрычніка 1933 — 24 студзеня 1934
Дзяржаўны пратэктар Эстоніі 3 верасня 1937 — 24 красавіка 1938
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	пасада скасавана
Нараджэнне	23 лютага 1874(1874-02-23) воласць Тахкурана, Пернаўскі павет, Ліфляндская губерня, Расійская імперыя (цяпер Пярнумаа, Эстонія)
Смерць	18 студзеня 1956(1956-01-18) (81 год) пас. Бурашава, Калінінская вобласць, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Лясныя могілкі[d]
Жонка	Хельма Пеэдзі
Веравызнанне	Праваслаўная Царква
Партыя	Farmers' Assemblies[d]
Член у	Эстонская акадэмія навук
Адукацыя	Імператарскі Юр'еўскі ўніверсітэт
Дзейнасць	адвакат, палітык
Узнагароды
Канстанцін Пятс на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 23 лютага 1874 года ў Ліфляндскай губерні (Расійская імперыя).

12 сакавіка 1934 года будучы прэм'ер-міністрам Эстоніі ў паўнамоцтвах Дзяржаўнага старэйшыны ажыццявіў разам з Ёханам Лайданерам дзяржаўны пераварот. У выніку ваеннага перавароту было ўстаноўлена аўтарытарнае кіраванне і абвешчана аб стане надзвычайнага становішча. Пятс быў абвешчаны Дзяржаўным пратэктарам Эстоніі (Riigihoidja). Усе палітычныя партыі былі забаронены, ўведзеная цэнзура прэсы. Сваімі дзеяннямі Пятс не дапусціў перамогі на выбарах вапсаў (ветэранаў Вызваленчай вайны) — вельмі правага руху, які арыентаваўся на таталітарныя рэжымы тагачасных Італіі і Германіі. У 1938 быў абраны прэзідэнтам.

Пятс страціў ўладу ў чэрвені 1940 года ў перыяд правядзення мерапрыемстваў па далучэнні Эстоніі да СССР. Ён быў арыштаваны савецкімі ўладамі і дэпартаваны разам з сям'ёй у ссылку ў горад Уфа ў канцы ліпеня 1940 года — яшчэ да афіцыйнага далучэння дзяржавы да СССР, якое адбылося 6-га жніўня таго ж года. Пазней ён быў пасаджаны ў турму без прад'яўлення абвінавачвання. Толькі ў 1952 Пятсу абвесцілі прысуд — 25 гадоў пазбаўлення волі.

Памёр 18 студзеня 1956 года ў псіхіятрычнай клініцы ў пасёлку Бурашава ў Калінінскай вобласці РСФСР.