Клінтан Ромешэй
Клінтан Ловар «Клінт» Ро́мешэй (англ.: Clinton LaVor "Clint" Romesha; 17 жніўня 1981) — сяржант арміі ЗША ў адстаўцы. За подзвіг падчас бою за Камдэш у Афганістане (2009) атрымаў вышэйшую ваенную ўзнагароду ЗША — Медаль Пашаны.
| Клінтан Ромешэй | |
|---|---|
| англ.: Clinton Romesha | |
 | |
| Дата нараджэння | 17 жніўня 1981 (42 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Прыналежнасць |
 ЗША |
| Род войскаў | танкавыя войскі, пяхота |
| Гады службы | 1999—2011 |
| Званне | сяржант |
| Бітвы/войны | Іракская вайна, Вайна ў Афганістане (2001—2014) |
| Узнагароды і званні | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Дэмабілізаваўся ў 2011 годзе. Жыве і працуе ў штаце Паўночная Дакота.
Біяграфія правіць
Раннія гады правіць
Ромешэй нарадзіўся ў жніўні 1981 года[1] ў Лэйк-Сіці, штат Каліфорнія. Яго дзед — ветэран Другой сусветнай вайны, які ўдзельнічаў у бітве за Нармандыю, а бацька ветэран В’етнамскай вайны, які пасля стаў лідарам царквы Ісуса Хрыста Святых апошніх дзён (мармоны). У дзяцінстве Ромешэй захапляўся хакеем[2]. У сваёй сям’і з’яўляецца чацвёртым з пяці дзяцей. Ромешэй наведваў семінарыю на працягу чатырох гадоў у сярэдняй школе, але ў рэшце рэшт вырашыў адмовіцца ад ідэі стаць місіянерам царквы мармонаў. У 1999 годзе Ромешэй скончыў Surprise Valley High School.
У верасні 1999 года залічаны ў армію, прайшоўшы асноўную баявую падрыхтоўку і пазней пашыранае індывідуальнае навучанне ў Форт-Нокс, штат Кентукі. Ромешэй быў прызначаны ў якасці наводчыка танка M1 Abrams 1-га батальёна 63-й бранятанкавага палка. Спачатку служыў у Германіі і Косаве, а пазней у Паўднёвай Карэі. Пасля таго, як адзін з яго знаёмых быў забіты ў Іраку, ён добраахвотна адправіўся на Іракскую вайну, дзе ён служыў ужо ў пяхоце. У маі 2009 года яго падраздзяленне перадыслакавалі ў Афганістан[3].
Бой за Камдэш правіць
Падраздзяленне, у якім служыў Ромешэй, абараняла аванпасты ў раёне н. п. Камдэш, правінцыі Нурыстан. Аванпост размяшчаўся ў акружанай гарамі даліне і пастаянна падвяргаўся нападам. Мяркуючы, што мясцовая пазіцыя непрыдатна для абароны, камандаванне арміі ЗША прыняло рашэнне аб закрыцці аб’екта да кастрычніку 2009.
Раннім раніцай 3 кастрычніка 2009 атрады Талібану напалі на пост з трох бакоў. Сілы нападнікаў складалі прыкладна 300 чалавек, узброеных, акрамя лёгкай стралковай зброі, мінамётамі, ручнымі гранатамётамі і кулямётамі. Сілы кааліцыі налічвалі прыкладна 85 чалавек, у тым ліку ваеннаслужачых арміі ЗША, інструктараў з Латвіі і 35 салдат салдат-афганцаў, якія пры першых гуках бою пакінулі свае пазіцыі[4]. Нападалі удалося захапіць склад баепрыпасаў паста.
На працягу першых трох гадзін бою абаронцы паста знаходзіліся пад моцным мінамётным і ружэйным агнём. Талібам удалося ўварвацца на ахоўную тэрыторыю. Нягледзячы на моцны агонь, сяржант Ромешэй пакінуў сховішча і перамясціўся ў суседнюю казарму, аказаўшы тым самым падтрымку яе абаронцам, якія знаходзіліся пад агнём снайпера Талібану[4]. Затым Ромешэй сабраў групу з пяці чалавек і, нягледзячы на моцны агонь, павёў яе ў атаку на склад баепрыпасаў. Пры гэтым ён здушыў кулямётную пазіцыю баевікоў.
Атакуючы другую кулямётную кропку, Ромешэй быў паранены асколкамі гранаты ў шыю, плячо і рукі[5][6]. Нягледзячы на раненне, сяржант даў цэлеўказанне сілам паветранай падтрымкі, што дазволіла знішчыць да 30 талібаў. Пры гэтым некалькіх з іх Ромешэй знішчыў асабіста. Нягледзячы на тое, што ён сам знаходзіўся пад агнём, сяржант прыкрываў агнём параненых таварышаў; некалькіх параненых ён асабіста вынес з-пад агню. Дзеянні Ромешэя далі магчымасць іншым абаронцам паста перагрупавацца і ў выніку адбіць напад праўзыходных сіл праціўніка[5].
Далейшае жыццё правіць
4 красавіка 2011 года Ромешэй пакінуў армію. Пасля ваеннай службы пераехаў у Паўночную Дакоту, дзе жыла яго сястра. Зараз працуе ў нафтавай прамысловасці ў якасці спецыяліста па бяспецы. У 2016 годзе была апублікавана яго кніга «Чырвоны звод», прысвечаная бою за Камдэш[7].
Узнагароджанне правіць
Сяржант Ромешэй атрымаў Медаль Пашаны з рук прэзідэнта ЗША Барака Абамы на цырымоніі ўзнагароджання, якая адбылася ў Белым Доме 11 лютага 2013[5][8]. Ён стаў чацвёртым у шэрагу жывых, узнагароджаных гэтай наградай за вайну ў Афганістане, і адзінаццатым па агульным спісе узнагароджаных[4].
Зноскі
- ↑ Medal of Honor Profile: Clinton L. Romesha. United States Army. 11 February 2011. Праверана 11 February 2011.
- ↑ Collins, Elizabeth M. (5 February 2013). COP Keating battle begins, Medal of Honor nominee Romesha takes action. Washington, D.C.: United States Army. Праверана 7 February 2013.
- ↑ Connor, Tracy (11 January 2013). Afghan battle hero Clinton Romesha to receive Medal of Honor. New York City, New York: MSNBC. Праверана 12 January 2013.
- ↑ а б в Tan, Michelle (January 11, 2013). "Hero of COP Keating battle to receive MoH". Army Times. Праверана 17 January 2013.
- ↑ а б в President to award Medal of Honor for heroism in Afghanistan. Washington, D.C.: United States Army. 11 January 2013. Праверана 12 January 2013.
- ↑ Rogers, Jakob (13 January 2013). Medal of Honor recipient sees a whirlwind of attention. Colorado Springs, Colorado: KOAA-TV. Архівавана з арыгінала 2013-02-16. Праверана 17 January 2013. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 лютага 2013. Праверана 12 студзеня 2019.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 лютага 2013. Праверана 12 студзеня 2019.
- ↑ Chen, Angela (6 May 2016). "Clinton Romesha on Red Platoon: 'We live in a time where less and less serve'". The Guardian. United Kingdom. Праверана 30 March 2017.
- ↑ President Obama to Award Medal of Honor. White House Office of the Press Secretary. January 11, 2013. Праверана 17 January 2013.