Мікалай Апанасавіч Цішчанка

вучоны ў галіне анкалогіі

Мікалай Апанасавіч Ці́шчанка[1] (24 лютага 1925 — 8 студзеня 1996) — беларускі вучоны ў галіне анкалогіі, доктар медыцынскіх навук (1971), прафесар (1973).

Мікалай Апанасавіч Цішчанка
Дата нараджэння 24 лютага 1925(1925-02-24)
Месца нараджэння
Дата смерці 8 студзеня 1996(1996-01-08) (70 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства  СССР,  Беларусь
Навуковая сфера анкалогія
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук
Навуковае званне прафесар
Альма-матар Адэскі нацыянальны медыцынскі ўніверсітэт
Узнагароды
Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў вёсцы Чарнатычы (зараз у Чарнігаўскай вобласці Украіны). У 1942—1945 гадах працаваў на металургічных заводах у Варашылаўградзе і Чалябінску[2]. У 1952 годзе скончыў Адэскі медыцынскі інстытут. У 1953—1955 гг. працаваў у Магілёўскім абласным анкалагічным дыспансеры ўрачом, галоўным урачом[2]. У 1956—1958 гадах праходзіў навучанне ў аспірантуры пры кафедры анкалогіі Ленінградскага інстытута ўдасканалення ўрачоў. У 1958—1959 гадах працаваў урачом у хірургічным аддзяленні 3-й гарадской клінічнай бальніцы Мінска. Абараніў дысертацыю на тэму «Радыкальная аперацыя выдалення рэгіянальных лімфавузлоў пры раку ніжняй губы» і ў 1959 годзе атрымаў ступень кандыдата медыцынскіх навук[2].

У 1959—1960 гадах працаваў асістэнтам кафедры хірургіі ў Беларускім інстытуце ўдасканалення ўрачоў, з 1960 года — асістэнт кафедры анкалогіі, у 1968—1973 гадах — дацэнт, з 1973 года — прафесар[2]. У 1970 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Матэрыялы да анатоміі і клінікі панкрэатадуадэнальнага рака»[2]. У 1982—1991 гадах — на пасадзе загадчыка кафедрай анкалогіі і медыцынскай радыялогіі, з 1992 года — прафесар.

Памёр 8 студзеня 1996 года ў Мінску. Пахаваны ў Мінску на Паўночных могілках[2].

Навуковая дзейнасць правіць

Навуковыя працы па дыягностыцы і лячэнні пухлін страўнікава-кішэчнага тракту, падстраўнікавай залозы, жоўцевых шляхоў. Распрацаваў і ўкараніў метад радыкальных аперацый пры метастазах раку на шыі[1]. Аўтар 112 навуковых прац, двух манаграфій, чатырох рацыяналізатарскіх прапаноў[2]. Сааўтар патэнта «Способ пластики безнадкостничных дефектов покровных тканей черепа»[3]

Сярод апублікаванага:

  • Клиника и дифференциальная диагностика механических желтух. — Мн.: Беларусь, 1973.;
  • Реабилитация радикально оперированных больных по поводу опухолей толстой кишки.

Узнагароды правіць

Зноскі

Літаратура правіць

Спасылкі правіць