Мікалай Мікітавіч Слюнькоў

Мікалай Мікітавіч Слюнькоў
Мікалай Мікітавіч Слюнькоў
	26 чэрвеня 1987 — 1990
	6 сакавіка 1986 — 26 чэрвеня 1987
	13 студзеня 1983 — 6 лютага 1987
Папярэднік	Ціхан Якаўлевіч Кісялёў
Пераемнік	Яфрэм Яўсеевіч Сакалоў
Нараджэнне	26 красавіка 1929; Гарадзец, Рагачоўскі раён, Бабруйская акруга, БССР, СССР;
Смерць	9 жніўня 2022 (93 гады); Мінск, Беларусь;
Месца пахавання	Усходнія могілкі;
Дзеці	Інеса Слюнькова, Svetlana Sliunkova[d] і Sergey Slyunkov[d]
Партыя	КПСС;
Член у	Палітбюро ЦК КПСС;
Адукацыя	БДАТУ; Мінскі дзяржаўны аўтамеханічны каледж імя М. С. Высоцкага;
Дзейнасць	палітык

Мікала́й Мікі́тавіч Слюнько́ў (26 красавіка 1929, вёска Гарадзец Рагачоўскага раёна Гомельскай вобласці — 9 жніўня 2022, Мінск) — савецкі партыйны дзеяч, кіраўнік БССР у 1983—1987 гадах.

Біяграфія правіць

Нарадзіўся у сялянскай сям’і. Пасля сканчэння школы з’ехаў у Мінск, скончыў Мінскі аўтамеханічны тэхнікум (1950). Пачаў працоўную дзейнасць чорнарабочым на Мінскім трактарным заводзе. Далей працаваў памочнікам майстра, майстрам, старэйшым майстрам, намеснікам начальніка, начальнікам цэха, намеснікам старшыні і старшынём заводскага прафесійнага саюзу МТЗ.

Член КПСС з 1954 года. Завочна скончыў Беларускі інстытут механізацыі сельскай гаспадаркі (1962).

У 1960—1965 гг. — дырэктар Мінскага завода трактарных запасных частак. У 1965—1972 гг. — дырэктар Мінскага трактарнага завода, генеральны дырэктар Мінскага вытворчага трактарабудаўнічнага аб’яднання.

У 1972—1974 гг. першы сакратар Мінскага гаркама партыі. Загадам Прэзідыума Вярхоўнага Савету СССР ад 3 студзеня 1974 года «за выдатныя дасягненні ў кіраванні Мінскім вытворчым трактарабудаўнічным аб’яднаннем, партыйнай арганізацыяй Беларусі» Слюнькову Мікалаю Мікітавічу прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з узнагароджаннем ордэнам Леніна і Залатой зоркі «Серп і молат».

У 1974—1983 гг. намеснік старшыні Дзяржплана СССР. З 31 студзеня 1983 па 6 лютага 1987 гг.^[2] першы сакратар ЦК Кампартыі Беларусі.

З 1987 г. сакратар ЦК КПСС, член Палітбюро ЦК КПСС, адначасова ў 1987—1988 гг. загадчык Эканамічнага аддзела ЦК КПСС. Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета СССР 7, 10, 11 скліканняў, народны дэпутат СССР з 1989 г. З 1988 г. старшыня Камісіі ЦК КПСС па пытаннях сацыяльна-эканамічнай палітыкі.

З 1990 года на пенсіі. Жыў у Мінску.

Памёр 9 жніўня 2022 года^[3].

Зноскі

↑ Nikolaj N. Sljunkow // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>
↑ Вадзім Якушаў. Белоруссия (Belarus) (руск.). Краіны і прэзідэнты. Праект WMS. Праверана 5 красавіка 2009.
↑ Умер бывший глава БССР Николай Слюньков

Літаратура правіць

Слюнькоў Мікалай Мікітавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 36. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

Спасылкі правіць

Слюньков Николай Никитович (руск.). Герои страны. Праверана 5 красавіка 2009.
Валер Санько. Чарнобыльская катастрофа і Мікалай Слюнькоў Архівавана 26 красавіка 2014. // Наша слова, № 17, 2014
Біяграфіі: [1] (руск.), [2] (руск.), [3] (руск.)
ОНТ. Нікалай Слюнькоў. Інтэрв’ю праз 20 гадоў Архівавана 3 мая 2013.

[_9d73d6725763f643-1] Nikolaj N. Sljunkow // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>

[2] Вадзім Якушаў. Белоруссия (Belarus) (руск.). Краіны і прэзідэнты. Праект WMS. Праверана 5 красавіка 2009.

[3] Умер бывший глава БССР Николай Слюньков

[1]

[2]

[3]