Мікалай Мікітавіч Слюнькоў

Мікала́й Мікі́тавіч Слюнько́ў (26 красавіка 1929, вёска Гарадзец Рагачоўскі раён Гомельскай вобласці) — савецкі партыйны дзеяч, кіраўнік БССР у 1983—1987 гадах.

Мікалай Мікітавіч Слюнькоў
Партыя	КПСС
Адукацыя	Беларускі дзяржаўны аграрны тэхнічны ўніверсітэт
Дзейнасць	палітык
Член у	Палітбюро ЦК КПСС
Нараджэнне	26 красавіка 1929(1929-04-26) (90 гадоў) Вёска Гарадзец, Рагачоўскі раён, Рагачоўскі раён, Бабруйская акруга, БССР, СССР
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся у сялянскай сем'і. Пасля сканчэння школы з'ехаў у Мінск, скончыў Мінскі аўтамеханічны тэхнікум (1950). Пачаў працоўную дзейнасць чорнарабочым на Мінскім трактарным заводзе. Далей працаваў памочнікам майстра, майстрам, старэйшым майстрам, намеснікам начальніка, начальнікам цэха, намеснікам старшыні і старшынём заводскага прафесійнага саюзу МТЗ.

Член КПСС з 1954 года. Завочна скончыў Беларускі інстытут механізацыі сельскай гаспадаркі (1962).

У 1960—1965 гг. — дырэктар Мінскага заводу трактарных запасных частак. У 1965—1972 — дырэктар Мінскага трактарнага заводу, генеральны дырэктар Мінскага вытворчага трактарабудаўнічнага аб'яднання.

У 1972—1974 гг. першы сакратар Мінскага гаркаму партыі. Загадам Прэзідыума Вярхоўнага Савету СССР ад 3 студзеня 1974 года «за выдатныя дасягненні ў кіраванні Мінскім вытворчым трактарабудаўнічным аб'яднаннем, партыйнай арганізацыяй Беларусі» Слюнькову Мікалаю Мікітавічу прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з узнагароджаннем ордэнам Леніна і Залатой зоркі «Серп і молат».

У 1974—1983 гг. намеснік старшыні Дзяржплану СССР. З 31 студзеня 1983 па 6 лютага 1987 гг. першы сакратар ЦК Кампартыі Беларусі.

З 1987 г. сакратар ЦК КПСС, член Палітбюро ЦК КПСС, адначасова ў 1987—1988 гг. загадчык Эканамічнага аддзелу ЦК КПСС. Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савету СССР 7, 10, 11 скліканняў, народны дэпутат СССР з 1989 г. З 1988 г. старшыня Камісіі ЦК КПСС па пытаннях сацыяльна-эканамічнай палітыкі.

З 1990 года на пенсіі. Жыве ў Мінску.

Спасылкі

• Слюньков Николай Никитович (руск.) . Герои страны. Праверана 5 красавіка 2009.
• Валер Санько. Чарнобыльская катастрофа і Мікалай Слюнькоў // Наша слова, № 17, 2014
• Біяграфіі: [1](руск.) , [2](руск.) , [3](руск.) 
• ОНТ. Нікалай Слюнькоў. Інтэрв'ю праз 20 гадоў