Мікалай Сцяпанавіч Пятроў

вучоны

Мікалай Сцяпанавіч Пятро́ў[1] (нар. 16 ліпеня 1937, вёска Адамаўка, Горацкі раён, Магілёўская вобласць) — беларускі фізік-тэарэтык. Доктар фізіка-матэматычных навук (1986), прафесар (1989).

Мікалай Сцяпанавіч Пятроў
Дата нараджэння 16 ліпеня 1937(1937-07-16) (86 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец
Навуковая сфера тэарэтычная фізіка
Месца працы
Навуковая ступень доктар фізіка-матэматычных навук (1986)
Навуковае званне
Альма-матар
Прэміі
Дзяржаўная прэмія БССР
Узнагароды
нагрудны знак «Вынаходнік СССР»

Біяграфія правіць

Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт у 1959 годзе. У 1962—1975 гадах працаваў у Інстытуце фізікі Акадэміі навук БССР, у 1975—1987 гадах — у Інстытуце фізікі цвёрдага цела і паўправаднікоў. З 1987 года намеснік дырэктара Міжгаліновага інстытута павышэння кваліфікацыі пры Беларускім політэхнічным інстытуце (Інстытут павышэння кваліфікацыі і перападрыхтоўкі кадраў па новых накірунках развіцця тэхнікі, тэхналогіі і эканомікі Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта), потым — загадчык аддзела.

Навуковая дзейнасць правіць

Аўтар больш за ста навуковых артыкулаў, сямі аўтарскіх пасведчанняў на вынаходствы Навуковыя працы па оптыцы і лазернай фізіцы (манаімпульсныя лазеры і лазеры хваляводнага тыпу. Выявіў (разам з Ф.І. Фёдаравым) новы від электрамагнітных хваль. Прадказаў эфект узмацнення святла пры поўным адбіцці ад інверсных асяроддзяў і з'яву гістэрэзіснага адбіцця святла (аптычнай бістабільнасці). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1990).

Асноўныя публікацыі правіць

  • Новый вид плоских электромагнитных волн в поглощающих кристаллах (разам з Ф.І.Фёдаравым)// Оптика и спектроскопия. – 1963. – Т. 15. – Вып. 6.
  • Отражение света от усиливающих и нелинейных сред. – Мн., 1988 (разам з Б.Бойка).

Зноскі

Літаратура правіць

Спасылкі правіць