Неапратэразой

Неапратэразой, англ.: Neoproterozoic Era - геахраналагічная эра (апошняя эра пратэразоя), якая пачалася 1 млрд гадоў таму і завяршылася 542 млн гадоў таму.

З геалагічнай кропкі гледжання характарызуецца распадам старажытнага суперкантынента Радзінія як мінімум на 8 фрагментаў, у сувязі з чым спыняе існаванне старажытны суперакіян Міровія. Падчас крыягенія наступіла самае маштабнае аблядненне Зямлі - льды дасягалі экватара (Зямля-сняжок).

Да позняга неапратэразоя (эдыякарый) адносяцца найстаражытныя выкапні рэштак жывых арганізмаў, бо менавіта ў гэты час у жывых арганізмаў пачынае выпрацоўвацца нейкае падабенства цвёрдай абалонкі або шкілета. Большасць фаўны неапратэразоя не можа лічыцца продкамі сучасных жывёл, і ўсталяваць іх месца на эвалюцыйным дрэве вельмі праблематычна.

Неапратэразой падзелены на 3 перыяды:

• Тоній
• Крыагеній
• Эдыякарый

Літаратура

• Иорданский Н. Н. Развитие жизни на земле. — М.: Просвещение, 1981.
• Короновский Н.В., Хаин В.Е., Ясаманов Н.А. Историческая геология : Учебник. — М.: Академия, 2006.
• Ушаков С.А., Ясаманов Н.А. Дрейф материков и климаты Земли. — М.: Мысль, 1984.
• Ясаманов Н.А. Древние климаты Земли. — Л.: Гидрометеоиздат, 1985.
• Ясаманов Н.А. Популярная палеогеография. — М.: Мысль, 1985.