Неапратэразой
Неапратэразой, англ.: Neoproterozoic Era — геахраналагічная эра (апошняя эра пратэразоя), якая пачалася 1 млрд гадоў таму і завяршылася 542 млн гадоў таму.
Неапратэразой | |
---|---|
Папярэдні ў спісе | Мезапратэразой[1] |
Наступны ў спісе | палеазой[1] |
Дата пачатку | 1000000 тысячагоддзе да н.э.[1] |
Дата заканчэння | каля 541000 тысячагоддзе да н.э.[1] |
Колер (шаснаццатковы трыплет) | FEB757 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
З геалагічнай кропкі гледжання характарызуецца распадам старажытнага суперкантынента Радзінія як мінімум на 8 фрагментаў, у сувязі з чым спыняе існаванне старажытны суперакіян Міровія. Падчас крыягенія наступіла самае маштабнае аблядненне Зямлі — льды дасягалі экватара (Зямля-сняжок).
Да позняга неапратэразоя (эдыякарый) адносяцца найстаражытныя выкапні рэштак жывых арганізмаў, бо менавіта ў гэты час у жывых арганізмаў пачынае выпрацоўвацца нейкае падабенства цвёрдай абалонкі або шкілета. Большасць фаўны неапратэразоя не можа лічыцца продкамі сучасных жывёл, і ўсталяваць іх месца на эвалюцыйным дрэве вельмі праблематычна.
Неапратэразой падзелены на 3 перыяды:
Зноскі
Літаратура
правіць- Иорданский Н. Н. Развитие жизни на земле. — М.: Просвещение, 1981.
- Короновский Н. В., Хаин В. Е., Ясаманов Н. А. Историческая геология : Учебник. — М.: Академия, 2006.
- Ушаков С. А., Ясаманов Н. А. Дрейф материков и климаты Земли. — М.: Мысль, 1984.
- Ясаманов Н. А. Древние климаты Земли. — Л.: Гидрометеоиздат, 1985.
- Ясаманов Н. А. Популярная палеогеография. — М.: Мысль, 1985.