Вікіпедыя

Размовы з удзельнікам:Pracar/2013/12

< Размовы з удзельнікам:Pracar

Вітаем

  Вітаем у Вікіпедыі!
Рады бачыць вас у беларускамоўнай суполцы Вікіпедыі. Даведацца, што робіцца ў беларускай энцыклапедыі, можна на старонцы Апошніх змен.
  Што зрабіць?
  Як атрымаць дапамогу?
Звярніцеся на форум Вікіпедыі або ў суполку Фэйсбука ці LJ, праз Discord, Telegram, IRC #wiki або ў «Размовы» да іншых удзельнікаў і адміністратараў.
Карысныя парады
  Зрабілі памылку?

Witaj! --JerzyKundrat (размовы) 13:34, 5 чэрвеня 2012 (UTC)

Правапіс правіць

Прыметнікі створаныя ад тапонімаў (урбанімаў), напр. "Віленскі", "Мінскі", паводле новых правілаў пішуцца з вялікай літары. --Максім Л. (размовы) 16:45, 8 жніўня 2012 (UTC)

Падкажыце, як "размаўляць"? Не магу знайсці адпаведнай кнопкі для дадання слоў. З павагай Pracar.
Размаўляць з іншымі ўдзельнікамі? Вось тут Адмысловае:RecentChanges можна ўбачыць хто ў гэты момант працуе ў Беларускай Вікіпедыі. Гэта спісак правак, пры кожнай праўцы ёсць імя ўдзельніка, які яе зрабіў. Побач з імем ёсць спасылка "(размовы)", праз якую трапляеце на старонку размоў гэтага удзельніка. На старонцы размоў можна пісаць таксама як у артыкул, праз закладку "правіць" уверсе старонкі. --Максім Л. (размовы) 17:05, 8 жніўня 2012 (UTC)
Вось і пры маім подпісе тут ёсць спасылка "размовы". Калі я адказаў на Ваша пытанне і Вы ўсё зразумелі, то напішыце пра гэта на маёй старонцы размоў -- праверка сувязі :) --Максім Л. (размовы) 17:07, 8 жніўня 2012 (UTC)

Подпіс і час правіць

 
Кнопка подпісу і часу, паказана чырвонай стрэлкай

Напэўна, калі націскаеце "правіць", то над акенцам рэдагавання ёсць панэль інструментаў з кнопкамі (гл. малюнак). Чырвонай стрэлкай паказана кнопка, якой можна ставіць подпіс і час. Можна не карыстацца кнопкай, а ставіць пасля сваёй рэплікі чатыры тыльды (~~~~). Калі паставіць тры тыльды (~~~), то будзе подпіс без часу. --Максім Л. (размовы) 17:51, 8 жніўня 2012 (UTC)

Подпіс ставіцца толькі ў размовах. Калі Вы не залагінены, то замест імя ў подпісе будзе IP-адрас. --Максім Л. (размовы) 17:55, 8 жніўня 2012 (UTC)

Эдвард Вайніловіч правіць

Прывітанне, а можна ўдакладніць у сказе "(з поваду дзяржаўнага кантракту Саксоніі) князю Мікалаю Радзівілу." якая іменна Саксонія, і які іменна М. Радзівіл?---Хамелка/ разм. 07:29, 2 верасня 2012 (UTC)

Аб тым,што Адам Вайніловіч быў кампрамісарам па справе продажу Барысаўскіх маёнткаў князем Ляонам Радзівілам "князю Мікалаю" (на падставе Сасского (г.зн.Саксонкага дзяржаўнага кантракта)), напісана ў мемуарах, гл.: "Woyniłłowicz, E. Wspomnienia. 1847—1928 / E. Wojniłłowicz. — Wilno : Józef Zawadzki, 1931. — cz. 1." - старонка 9. Альбо пдф-версія:Войнилович, Э. Воспоминания: Пер. с польск. / Общ. ред. В. Завальнюка. — Мн.: Издание Минской римо-католической парафии св. Симона и Елены, 2007. — старонка 32". /// Памянёны Леан Радзівіл - гэта Леан Людвікавіч Радзівіл (1808–1885) (сын князя Людвіка-Мікалая Міхалавіча-Геранімавіча Радзівіла (1773–1830)). Які князь "Мікалай", якога я запісаў як "Радзвіл" - не ведаю, але, магчыма, што меўся на ўвазе і нейкі князь Мікалай Саксонскі, альбо, хутчэй за ўсё, вялікі князь Мікалай Мікалаевіч Раманаў, бо паглядзеў у індэксе спасылак кнігі - там няма Мікалая Саксонскага, але ёсць вял.кн. Мікалай Мікалаевіч, які павінен быць на старонцы 9. І хутчэй за ўсё гэта так, бо Старым Барысавам валодалі пазней вялікія князі з Раманавых. Які менавіта мог быць вял.кн. Мікалай Мікалаевіч Раманаў, не ведаю. Падрабязна не цікавіўся гэтай справай. А "Саксонія" - ну, самая звычайная нямецкая, а не англійская. А пры чым яна тут са сваім кантрактам, таксама не ведаю. Так падаецца ў мемуарах, хоць, можа, там упісана і недакладнасць. Я перапраўлю князя Мікалая Радзівіла на вял.князя Мікалая Мікалаевіча Раманава (што найболей верагодна) і дадам атрыбуты Леана Радзівіла. З павагай--Pracar (размовы) 08:47, 2 верасня 2012 (UTC)
Добра, што разабраліся з Мікалаем, а вось удакладніць Саксонію ў мяне не атрымліваецца, як можна бачыць, іх болей, чым дзве---Хамелка/ разм. 09:48, 2 верасня 2012 (UTC)

Калі б ведаў падрабязнасці падзеі, то ўклаў бы ў тэкст артыкула. Не дам тут рады, як вікіфаваць Саксонію. Ад сябе скажу, што вельмі рад за немцаў, што ў іх аж дзве Саксоніі.--Pracar (размовы) 10:03, 2 верасня 2012 (UTC)

ЛідАр, кратАр правіць

Аканне ў запазычаных словах пашырана пасля апошніх зменаў у беларускім правапісе. У арт. Беларусы варта было б адкаціць адпаведныя праўкі. --JerzyKundrat (размовы) 10:13, 6 верасня 2012 (UTC)

Быў бы ўдзячны, каб падказалі канкрэтна на пункт правілаў з [1], бо была размова з удзельнікам Максім Л і Чаховіч наконт таго, як пішацца слова граф Плятар альбо граф Плятэр. Гл. Размовы з удзельнікам Максім Л тэма [Праверка сувязі-2 ад Pracar]. Чакаю адказу. Калі пабачу сам указаны пункт, то выпраўлю тыя лідары, кратары, кампутары. Не праблема. З усёй павагай, калега.--Pracar (размовы) 10:22, 6 верасня 2012 (UTC)
Пара́ю зазірнуць вось у гэты артыкул: [2]. --JerzyKundrat (размовы) 10:31, 6 верасня 2012 (UTC)

Ежы, але гэта артыкул з газеты, дзе, напрыклад, пішацца, што "Адзначым адно: у беларускай мове вымаўленне э ў словах іншамоўнага паходжання дакладна не рэгламентавана". І да новай рэформы арфаграфіі было шмат прамежкавых абмеркаванняў у прэсе. У прынятых правілах [3] у Глава 1 параграф 3 пунт 4:"У запазычаных словах, адзначаных у пунктах 2 і 3 гэтага параграфа, напісанне э, е вызначаецца па слоўніку".

ОК. Глядзім першакрыніцу. § 4. Перадача акання на пісьме. п. 6. Ненаціскныя фіналі -эль, -эр у запазычаных словах перадаюцца як -аль, -ар: шні'цаль, шпа'таль, мі'таль, фо'рталь, ка'рцар, грэ'йдар, лі'дар, камп’ю'тар, пэ'йджар, рэйсфе'дар, эспа'ндар, тэ'ндар, о'рдар, ме'неджар, фарва'тар, а'льма-ма'тар, кра'тар, прэсві'тар. Ненаціскныя фіналі -эль, -эр ва ўласных імёнах іншамоўнага паходжання перадаюцца нязменна: Ландэр, Одэр, Пітэр, Юпітэр. --JerzyKundrat (размовы) 10:53, 6 верасня 2012 (UTC)

Пабачыў, дзякуй.--Pracar (размовы) 10:55, 6 верасня 2012 (UTC)

Калі ласка, правіць

больш [так не рабіце, гэта справа бота.---Хамелка/ разм. 14:10, 8 верасня 2012 (UTC)

Добра /// Справа бота ставіць ці выдаляць? Калі ласка патлумачце. Не ведаю гэткіх тонкасцей
І ставіць, і выдаляць. Што тычыцца тонкасцей - лёгка можа атрымацца выпадак, што існуе кластар вялікага памеру, дзе ўсе артыкулы адзін на аднаго спасылаюцца, але сам кластар да асноўнай групы не зачэплен. Не кажучы ўжо пра варыянты ланцужкоў кластараў кшталту 2_6_8_1, дзе лічба паказвае колькасць артыкулаў у кластары. Таму аналізам блоку артыкулаў займаецца машына, а не чалавек. А абнаўленне раз у суткі :)---Хамелка/ разм. 15:24, 8 верасня 2012 (UTC)

Дзякуй, цікава /// Шаноўная ўдзельніца, зараз працую над артыкулам [Эдвард Адамавіч Вайніловіч]. І хацеў бы запытацца. Вось тут [4] ёсць фота Эдварда Вайніловіча ў яго маёнтку Савічы, які ён пакінуў у 1919 г. Ці можна загрузіць яго у команз (і пад якой ліцэнзіяй)? А таксама пра гэта фота [5], якое хацеў бы ўставіць у шаблон замест існуючага партрэтнага фота? Яно болей выразнае і прыгожае.--Pracar (размовы) 16:22, 8 верасня 2012 (UTC)

Фота, якое копія, загрузіце з той жа самай ліцэнзіяй, толькі пазначце, што яно чорна-белае ды можа ўзаемаспашліцеся адно на другое. Другое грузіце пад {{PD-Belarus}}---Хамелка/ разм. 21:06, 8 верасня 2012 (UTC)

Катэгорыі правіць

павінны быць уключаны у вышэйшыя катэгорыі, а не самі ў сябе, таму так неправільна---Хамелка/ разм. 09:42, 9 верасня 2012 (UTC)

«Літоўскія палякі» правіць

Добры дзень. Вы пішаце, што "Нежаданне польскамоўнага і беларускамоўнага насельніцтва Віленскай і часткова Гродзенскай і Ковенскай губерняў, якое карысталася самавызначэннямі «літвін» («літовец») і «палякі» (у палітанамічным значэнні), пагадзіцца з новым сэнсам тэрміна («літвіны» («літоўцы») — гэта толькі балтамоўныя людзі з балцкай культурай і традыцыямі) [...] прывяло да фармавання феномену г.зв. «літоўскіх палякаў» Віленскага краю. Гэта выклікае ў мяне шэраг пытанняў.

1) Як кваліфікаваць "беларускіх палякаў" з тэрыторыі Сярэдняй Літвы, што цяпер уваходзіць у РБ (напр. Воранаўскі раён)? Гэта таксама "літоўскія палякі"?

2) Ці Вы ўпэўнены, што правільна інтэрпрэтуеце Смалянчука, які напр. пачынае "Заключэнне" да сваёй працы так: "Польская грамадскасць беларускіх і літоўскіх земляў апошняй трэці ХІХ - пачатку ХХ ст. уяўляла адметны этнакультурны феномен, які сфармаваўся ў выніку ранейшых працэсаў паланізацыі і самапаланізацыі (спантаннай паланізацыі) карэннага насельніцтва. Пры гэтым паланізаваныя колы насельніцтва беларускіх і літоўскіх земляў не страцілі сувязі з Айчынай і не ператварыліся ў "польскіх каланізатараў". Яны заставаліся "мясцовым элементам", неад'емнай часткай этнакультурнага і грамадска-палітычнага краягляду гістарычнай Літвы." То бок працэсы гэтыя былі даўнія, самаідэнтыфікацыя літоўцаў тут не адыграла асаблівай ролі.

Прабачце за эмоцыі, але для мяне як "паляка з крэсаў" гэтыя пытанні важныя і я збіраюся адпаведны артыкул у гэтай частцы прывесці да ладу. Спадзяюся на Вашае разуменне. --JerzyKundrat (размовы) 09:20, 16 лістапада 2012 (UTC)

Маё сардэчнае вітанне. Па-першае прабачце, калі у Вас узніклі нейкія негатыўныя эмоцыі. /// І думаю, што ўжываць слова "крэсы" у адносінах да зямель ВКЛ і паўночна-заходніх губерняў Расійскай імперыі не пасуе, бо гэтыя землі "крэсамі" Польшчы тады не з'яўляліся. А адносна перыяду Другой Рэчы Паспалітай? — то хутчэй "рэгіёны" (Гэта я наконт Вашага тэрміну "паляк з крэсаў". Нічога асабістага, зразумейце правільна. Думаю, што Вы мелі на ўвазе сэнс "паляк з тэрыторыі Літвы, Беларусі і Украіны" ці нешта ў гэтым родзе, а тэрмін "паляк з крэсаў" ужылі для кароткасці выказвання). Яшчэ раз выбачце, калі, што не так выказаў /// А на зададзеныя пытанні, адказваю:
1) наконт кваліфікаваць "беларускіх палякаў" з тэрыторыі Сярэдняй Літвы, што цяпер уваходзіць у РБ (напр. Воранаўскі раён)? Гэта таксама "літоўскія палякі"? — тэрмін Сярэдняя Літва альбо Віленскае ваяводства Другой Рэчы Паспалітай (у склад апошняга Воранава не ўваходзіла, а ў склад Навагрудскага ваяводства) я ў артыкуле ніколі не выкарыстоўваў, а напісаў пра Віленскі край. Першапачаткова я вікіфаваў “Віленскі край” так [Віленская губерня| Віленскі край] , але Вы паставілі шаблон [Крыніцы?]. Я перарабіў проста “Віленскі край” без вікі-спасылкі. Прычым, цяперашні Воранаўскі раён (дзе паводле дзяржаўнага перапісу 2001 г. налічваецца 83% палякаў — самы вялікі працэнт у Рэспубліцы Беларусь) уваходзіў у склад Лідскага павета Віленскай губерні — г.зн. што выкарыстоўваць тэрмін “Віленскі край” (або Віленская губерня) можна. /// Паводле крыніцы: Blaszczyk, G. Polacy na Litwie. Zarys problematyki historycznej i wspolczesnej / G.Blaszczyk // Przeglad Wschodni. – T.1. – z.1. – 1991. – s.147—164, — указваецца, што палякі (ці “палякі”?) у Лідскім павеце ў 1897 г. складалі 9 481 чал. (4,7 %), а ў 1908 г. — 13 472 чал. (6,1 %). У крыніцы ёсць дадзеныя і па іншым паветам Віленскай губерні. (Дык ці можна казаць пра працэсы паланізацыі ці самапаланізацыі, якія мелі даўнія карані?) І не думаю, што за ХХ ст. там быў такі дэмаграфічны выбух сярод палякаў, што зараз у Воранаўскім раёне Беларусі працэнт палякаў дасягае аж 83%. Гэта тлумачыцца зусім іншымі працэсамі. Тэрмін “літоўскія палякі” ужывае шырока Міхал Ромер і інш. І ўвогуле, спіс публіцыстыкі краёўцаў прыведзены.
2) наконт “правільна інтэрпрэтуеце Смалянчука…” — Смалянчук надрукаваў спачатку першае выданне сваёй кніжкі (яна ёсць у пдф-фармаце на камунікат.орг) , а пасля другое (2004 г.), якое мае пэўныя адрозненні ад першай версіі, і як раз у тэарэтычных аспектах. Гэта сведчыць і пра перагляд аўтарам некаторых сваіх поглядаў. Акрамя таго, Смалянчук займаўся аналізам як раз палітычных аспектаў дзейнасці “палякаў” (1904—1917), а аналіз працэсаў 1861—1904 мае кароткі характар — Смалянчук тут у многім даверыўся іншым даследчыкам // А калі канкрэтна пра ўказанае Вамі “Заключэнне”, — то ў кнізе ёсць яшчэ Уводзіны і Глава І, дзе разглядаецца і аналізуюцца крыніцы і гістарыяграфія (у тым ліку і польская). І указваецца, што паланізацыя (ці самапаланізацыя) тычылася мовы, а не свядомасці. Ад сябе скажу, што я лічу сярод самых аўтарытэтных і аб’ектыўных польскіх даследчыкаў па гэтым і сумежных пытаннях Юліуша Бардаха. Акрамя таго я дадаў і іншых аўтараў — Бухоўскага, кніга якога таксама ёсць у Сеціве, каб паказаць, што адбывалася не толькі да стварэння Краёвай партыі, але і да сярэдзіны ХХ ст. // Смалянчук у сваю чаргу не ўжывае тэрмін “польская этнічная група”, а тэрмін “польская грамадскасць” (увогуле ў кнізе аналізуецца галоўным чынам палітычная дзейнасць сярэднезаможнага і заможнага карэннага дваранства, яго ўдзел у Дзяржаўнай Думе і Савеце, хоць гэтая дзейнасць была, канешне, адказам на этнапалітычныя і сацыяльна-маёмасныя выклікі часу для мясцовых землеўладальнікаў) і піша (як Вы вышэй прывялі цытату) , што паланізаваныя колы насельніцтва беларускіх і літоўскіх земляў не страцілі сувязі з Айчынай і не ператварыліся ў "польскіх каланізатараў". Яны заставаліся "мясцовым элементам", неад'емнай часткай этнакультурнага і грамадска-палітычнага краягляду гістарычнай Літвы. І пра дыскусію вакол тэрміна "літоўцы" ("літвіны") у пачатку ХХ ст. у паўночна-заходніх губернях і феномен таго, што "літоўскія палякі" сталі "палякамі" указана. /// З усёй павагай.--Pracar (размовы) 11:16, 16 лістапада 2012 (UTC)
Дзякуй за разгорнуты адказ. Тэксту так шмат, што я ў ім губляюся. Давайце па сутнасці: 1) Ці "беларускія палякі", гэта адначасова і "літоўскія палякі"? 2) Ці можна першапачатковы тэкст у адпаведным раздзеле замяніць на той, што дадазены мной? (Да часу там усё закаментарана) 3) Паняцце "паяляк з крэсаў" я ўжыў у адносінах да сябе --JerzyKundrat (размовы) 11:41, 16 лістапада 2012 (UTC)

Шаноўны удзельнік, калі адразу не зразумелі сэнсу майго адказу, то прасіў бы перачытайць яшчэ раз. Я Вас не падганяю і не чакаю так хутка Ваш адказ. З прапанаваным Вамі тэкстам я пагадзіцца не магу, бо мне бачыцца тут замест ужывання ясных тэрмінаў ужыванне цмянай абстракцыі тэрмінаў, памножаных на шматзначнасць, - (“Польская грамадскасць беларускіх і літоўскіх земляў”, “ўсведамленні непарыўнай сувязі з роднай зямлёй” , “больш выразны нацыянальны сэнс”, "этнакультурны і грамадска-палітычны краягляд" і г.д.). І навошта ісці ўслед за Смалянчуком і іншымі даследчыкамі, калі можна напісаць тое, што кажа Смалянчук і іншыя даследчыкі, прасцей – для чытача Вікіпедыі, які не спецыяліст у такіх аспектах і можа заблытацца за такімі квяцістымі вызначэннямі? Па сутнасці справы артыкула пра краёвасць. 1) Гаворка ў Вас ідзе пра цьмяны (і расплыўны тэрмін) “Польская грамадскасць беларускіх і літоўскіх земляў апошняй трэці ХІХ – пачатку ХХ ст.”, а я пісаў у артыкуле пра краёўцаў (якія былі мясцовымі дваранамі, што карысталіся польскай мовай і былі каталікамі) і пра канкрэтныя тэрмін “літвіны” і "літоўскія палякі", ужываныя Міхалам Ромерам (і іншымі ідэолагамі) у пачатку ХХ ст., калі з'явілася палітычная плынь краёўцаў. Пра "беларускіх палякаў" ці "палякаў Беларусі" я нічога не пісаў. А пісаў пра тое, што тыя "літвіны" ("літоўскія палякі", "старалітвіны" і г.д.), якія размаўлялі як па-польску і па-беларуску, не пагадзіліся з новым сэнсам слова "літвін" і зараз называюцца "палякамі" (пра гэта напісана і ў Смалянчука (С.366)). І навошта тут такое вылучэнне "літоўскія палякі" і "беларускія палякі" (або "палякі Літвы" ці "палякі Беларусі") у адносінах да перыяду 1904-1917 (у складзе Расійскай імперыі) і 1921-1939 (у складзе Другой Рэчы Паспалітай? 2) Што такое “прыхільнасць да польскай культуры”? Ці можаце Вы даказаць, што за гэтым маецца нешта большае, чым вераспавяданне каталіцызму і ўжыванне польскай мовы (і не толькі польскай) у побыце. 3) Навошта пісаць пра “феномен падвоенай свядомасці”? Як піша Юліуш Бардах, паланізацыя (ці самапаланізацыя) тычылася мовы, а не свядомасці . Калі няправільна напісаць пра гэтую “свядомасць”, то можа скласціся ўражанне, што сапраўды мясцовае дваранства паўночна-заходніх губерняў было этнічна “польскім”, ужо нават у канцы ХІХ ст. (а можа і раней). Пра гэта вельмі любяць пісаць многія польскія гісторыкі, якія пішуць, што мясцовае дваранства ВКЛ ці Паўночна-Заходняга краю ўжывала тэрмін “літвіны” не ў этнічным, а ў тэрытарыяльным. Што, маўляў, Літва – гэта толькі “правінцыя” Польшчы. Мэрсі, такога не трэба мне. Не пераканаеце мяне ў гэтым. Трэба пісаць проста і ясна. І “палякі” (“беларускія палякі” ці “літоўскія палякі”) у этнічным значэнні з’явіліся тут не ў канцы ХІХ ст. А можа і не з’явіліся, а проста не захацелі быць балтамі і спужаліся тэрміну “беларусы”, які для іх быў непрыманым і асацыяваўся з “рускімі” і праваслаўем. Хай яшчэ раз пацікавяцца сваёй генеалогіяй, бо ў Вільні і Гродне ёсць архівы для таго. Такая вось складаная гісторыя.--Pracar (размовы) 13:37, 16 лістапада 2012 (UTC)

Пару заўвагаў на маргінэсе. Вядома, што падлікі перапісу 1897 г. былі зробленыя ў межах г.зв. "моўнай" канцэпцыі вызначэння нацыянальнасці. Аб працэсах фарміравання нацыянальнай свядомасці сярод інтэлегентаў-"літвінаў" добра напісаў Ю. Туронак: гл. "Вацлаў Іваноўскі..." першыя часткі. Мае продкі вызначалі нацыянальнасць проста беларусы - праваслаўныя, літоўцы - гавораць па свойму, а мы - палякі, ходзім да касцёла і гаворым па-свойму. Таксама варта пачытаць прыцы прафесара Эберхарта з Ін-та геаграфіі ПАН --JerzyKundrat (размовы) 12:18, 16 лістапада 2012 (UTC)

Шаноўны ўдзельнік, Вы спяшаецеся. Я пісаў Вам адказ, але Вы, недачакаўшыся яго, ужо яшчэ мне напісалі паведамленне. У выніку напісалася мне тут тэхнічны "канфлікт правак". Не хвалюйцеся. Я ніякім чынам не жадаю Вас пакрыўдзіць, бо не збіраюся адабраць у Вас Вашае; тое, што засталося Вам ад продкаў. Яно Вашае, якога б колеру ці назвы яно не было. // Перачытайце яшчэ раз, што Вы напісалі ў сваім паведамленні мне апошнім разам. Спачатку пішыце, што дадзеным перапіса давяраць нельга, бо ён быў па "моўным" прынцыпе, а пасля ўказваеце, што Вашы продкі таму былі палякі, што "хадзілі да касцёла і мовілі па-польску". Чаму ж нельга давяраць дадзеным перапіса, калі ён быў па моўным прынцыпе? /// Сярод ідэолагаў краёвасці пераважала плынь кансерватараў, і гал.чынам не інтэлігенцыя (Вацлаў Іваноўскі - а ці ведаеце гісторыю пра раскол у сям'і Іваноўскіх, Пілсудскіх, Нарутовічаў і інш., якія з-за цмянасці і шматзначнасці тэрмінаў хісталіся ў розныя лагеры?), а сярэднезаможнае і заможнае дваранства-землеўласнікі ("зямяне"). // Мне нават няёмка размаўляць з Вамі на падобныя тэмы, бо, калі калісь даведаўся пра тыя працэсы этнічнага расколу, што былі даўней, то становіцца сумна, што дагэтуль не падабралі адзіны этнонім для адзінага народа. Спачатку з-за сваёй талерантнасці захоўвалі тэрміны "рускія" і "літоўцы", хоць якасць была ўжо іншая. А пасля яшчэ дабавілі тэрмін "палякі", каб пазбегчы асіміляцыі. А пасля краіну падзялілі на дзве-тры зоны. /// Вось і зараз амерыканцы зноў прапаноўваюць адмінаў далучыцца, каб прапісаць этнічную прыналежнасць Касцюшкі/// І заўсёды падбіраю выразы ў гамонцы, каб не параніць сваіх жа былых братоў.--Pracar (размовы) 13:37, 16 лістапада 2012 (UTC)

Ордэн правіць

 
  Працоўны ордэн  
За бясконцую працу па давядзенні артыкулаў у дасканаласць

---Хамелка/ разм. 10:13, 25 лістапада 2012 (UTC)

Дзякуй, прыемна. Хоць не дзеля ордэнаў стараюся. Проста хочацца адплаціць дабром Вікіпедыі (а галоўнае — добрым удзельнікам-стваральнікам), якая хутка і бясплатна дае для ўсіх карыстальнікаў разнастайную інфармацыю, што патрабуецца. Зараз проста "вяртаю" Вікіпедыі свае "даўгі", бо сам шмат карыстаўся (і карыстаюся!) гэтым патрэбным інфармацыйным рэсурсам.--Pracar (размовы) 16:46, 26 лістапада 2012 (UTC)

Вайніловіч і інш. правіць

Былі заліты дзве выявы Э. Вайніловіча, мо Вам спатрэбяцца [6] [7]. Яшчэ хачу спытаць, ці ёсць планы на будучыню (дакладней планы па давядзенні артыкулаў да статусу добрых)? Калі не, дык магу параіць з аглядкай на спіс Гомельскі палацава-паркавы ансамбль або Нясвіжскі езуіцкі касцёл з крыптай Радзівілаў :) --Чаховіч Уладзіслаў (размовы) 22:08, 3 лютага 2013 (UTC)

Пісаць артыкулы пра Гомельскі палац і Нясвіжскі касцёл не планую. Далучаныя выявы Вайніловіча пабачыў даўно. Маю ўсю інфармацыю пра жыццярыс Эдварда Вайніловіча і дапішу нехапаючыя раздзелы пра яго, але не ведаю, калі скончу, бо працую ў Вікіпедыі ў вольны час, які не заўсёды гарантаваны. Зараз, вось, хварэю грыпам (на грып). І высокая тэмпература не дазваляе добра сканцэнтравацца. Я нікуды не спяшаюся, бо хачу зрабіць усё якасна. Пра ўсё астатняе чытайце ў раздзеле "Эдвард Вайніловіч" на старонцы размоў з удзельнікам "Хомелка".--Pracar (размовы) 16:58, 4 лютага 2013 (UTC)
Халоднага ветрыку Вашаму гарачаму ілбу і пажаданняў хуткай папраўкі :).---Хамелка/ разм. 19:17, 4 лютага 2013 (UTC)

Лепей якасных антыбіётыкаў.--Pracar (размовы) 19:24, 4 лютага 2013 (UTC)

Перанос старонак правіць

Перанос старонак робіцца праз закладку "перанесці", іначай губляецца гісторыя старонкі. --Максім Л. (размовы) 18:09, 15 сакавіка 2013 (UTC)

А калі пераносіцца ў старонку з назвай, якая калісьці ўжо была назвай гэтай старонкі. Першапачаткова старонка была створана Вамі (Антон Паўлавіч Яленскі), пасля яе перанеслі ў (Антон Яленскі) і стварылася старонка-перасылка (Антон Паўлавіч Яленскі). Калі зноў я яе перанёс у (Антон Паўлавіч Яленскі), то не будзе тут якога канфлікта правак і старонак-пераносак?--Pracar (размовы) 18:25, 15 сакавіка 2013 (UTC)
Спрабуйце, пры патэнцыйным канфлікце сістэма вас не пусціць далей без сцяга адміна.---Хамелка/ разм. 18:32, 15 сакавіка 2013 (UTC)
Калі мэтавая старонка ўжо існуе, то першым клікам не перанясе, а верне на адмысловую старонка пераносу, але з дадатковай магчымасцю паставіць галку побач з "Выдаліць, каб вызваліць месца для пераносу", калі галка пастаўлена, то другім клікам перанос здзейсняецца. --Максім Л. (размовы) 19:17, 15 сакавіка 2013 (UTC)

Файлы правіць

Прывітанне. Карацей, я перанесла файлы на Сховішча. Маё тлумачэнне, чаму на Сховішча грузіць лепей: 1. Там адразу ставіцца пытанне пра аўтара, крыніцу тэксту і ліцэнзію, потым дадаецца запыт на апісанне і т. п. Такім чынам, шаблон, аналагічны шаблону {{Выява}} (які для вашых файлаў так і не быў запоўнены, дадаецца аўтаматычна ў належным стане); 2. На Вікісховішчы для файлаў распрацавана выдатнейшая ўнікальная структура катэгорый. Такім чынам, выяву нейкай умоўнай карціны, напрыклад, змогуць пабачыць людзі не толькі праз катэгорыю аўтара (магчыма, даволі невядомага), але і людзі, якія цікавіліся пэўнай вузкай тэматыкай, якая звязана з малюнкамі на выяве. 3. Толькі малюнкі, загружаныя на Сховішча могуць быць выкарыстаны ў ва ўсіх моўных раздзелах і іншых праектах Вікімедыя. Калі ў вас узнікаюць пэўныя праблемы з тым, каб разабрацца з такой загрузкай, зярніцеся да мяне, я з задавальненнем дапамагу---Хамелка/ разм. 11:10, 31 сакавіка 2013 (UTC)

Паспрабую разібірацца ў гэтых тонкасцях. /// Маю яшчэ фоткі, якія планую далучыць у артыкул пра Вайніловіча, якія старыя: сядзіба Вайніловіча (інтэ'ер, экстэр'ер), партрэты, будынак МТСГ і інш. Але іх трэба рэтушыраваць (знаходзяцца белыя кропкі, дзе нятрэба; чорныя кропкі, дзе нятрэба; розныя рысачкі і інш.), бо нягожа іх у такім стане залучаць у артыкул. Я сам некаторыя рэтушую, калі ёсць час, але мае здольнасці ў рэтушаванні вельмі слабыя. Фоташопам не валодаю. Штосці папрасіў зрабіць знаёмых, але, калі зробяць, не ведаю.--Pracar (размовы) 19:43, 31 сакавіка 2013 (UTC)
На самай справе са старымі здымкамі ўсё не так ужо і "тонка", калі з дзясятак загрузіце, дык далей зусім лёгка пойдзе. Калі што, проста запытайцеся. Што тычыцца рэтушы, то я тут не дапамагу, але калі фота ў больш-менш прывабным стане, то можна яго загрузіць, а потым пры з'яўленні лепшага варыянта проста заліць паверх новую версію. Нейкія стандартызаваныя рэчы на выяве можна абазначыць спецыяльным шаблонам і с цягам часу нехта паправіць (толькі для Сховішча, не для нашага раздзелу!), напрыклад, файлы, якія патрабуюць абрэзкі, пазначаюць шаблонам crop, з блікамі - reflections, а з вадзянымі знакамі ці лагатыпамі сайтаў - watermark. Прыкладна так.---Хамелка/ разм. 23:31, 31 сакавіка 2013 (UTC)

Заўвага правіць

Шаноўны спадар, я прачытаў некалькі Вашых артыкулаў і хацеў перадаць Вам пэўную заўвагу. Вы пішэце артыкулы з вельмі вялікім аб'ёмам, а адначасова, знаходзіцца ў ніх вельмі шмат лішняй інфармацыі, якая павінна патрапіць у іншыя артыкулы. Напрыклад у артыкуле пра Чырвоны касцёл у Мінску, у частцы, дзе пішэце пра архітэктора, Вы напісалі яго скарочаную біяграфію. Так не трэба рабіць. Біяграфія архітэктора павінна знаходзіцца ў артыкуле пра архітэктора, а ў артыкуле пра касцёл павінна быць толькі яго імя і прозвішча са спасылкай на артыкул пра яго. Вы пішаце ў стылі, быццам б Вы пісалі кнігу. А Вікіпедыя працуе так, што калі хтосці хоча даведацца пра архітэктора, то нажыме на яго і прайдзе чытаць пра яго. Біяграфія архітэктора ў артыкуле пра касцёл толькі непатрэбна павялічае яго і зменшае зразумеласць. Тое ж самае тычыцца артыкулу наконт Эдварда Вайніловіча - там я знайшоў нават такія раздзелы, дзе Вайніловіч ні адзін раз не ўспамінаецца! Калі ласка, падумайце над гэтым. Артыкулы у Вікіпедыі павінні змяшчаць у сабе толькі інфа, якое непасредна тычыць тэмы. Усе дадатковыя інфармацыі павінні знаходзіцца ў адпаведных, іншых артыкулах. Bladyniec (размовы) 07:47, 23 кастрычніка 2013 (FET)

Калі камусьці патрэбна толькі імя архітэктара, то хай глядзіць у шаблон. Для таго і робяць шаблоны. Калі Вам не падабаюцца доўгія артыкулы, якія я ствараў, то чытайце маленькі артыкул Польскі дэмакратычны саюз Беларусі, які я рэдагаваў. --Pracar (размовы) 22:35, 23 кастрычніка 2013 (FET)
Вы здаецца не зразумелі, што я маю на ўвазе. Справа ў тым, як размяшчаецца інфармацыі. Вы проста дубліруеце інфармацыю з іншых артыкулаў, а гэта непатрэбнае. і нязгоднае са стылям эксыклапедыі. Давайце вязмем фрагмент:
«Правая рука» Эдварда Вайніловіча Раман Скірмунт, які працаваў у мінскім губернскім земстве, мінскім губернскім харчовым камітэце і мінскім аддзеле Беларускага таварыства дапамогі пацярпелым ад вайны, актыўна наладжваў сувязі з памяркоўнымі і кансерватыўнымі прадстаўнікамі беларускай інтэлігенцыі ў розных беларускіх арганізацыях і палітычных партыях. З сакавіка па лістапад 1917 у Беларусі дзейнічала каля 26 малалікіх партый самых розных накірункаў, большасць з якіх прытрымліваліся сацыялістычных праграм, ад імя Беларусі выступалі за «адзіную і непадзельную Расію», адхілялі ідэю аўтаноміі Беларусі і часта складаліся з прадстаўнікоў не карэннага насельніцтва, а бежанцаў ці прыбышаў. Скірмунт з групай буйных маянткоўцаў уступіў у склад Беларускай народнай партыі сацыялістаў (БПНС), якая выступала за аўтаномію ў складзе федэратыўнай Расіі, і спрабаваў замацаваць у партыі памяркоўную праграму аграрных рэформ у Беларусі[169].
Ці гэта звесткі з біяграфіі Вайніловіча? Вы пішэце быццам б пра Вайніловіча, а на самай справе змяшчаеце там біяграфіі іншых людзей і гісторыю паловы Беларусі. Bladyniec (размовы) 06:53, 24 кастрычніка 2013 (FET)

Усе мы добра разумеем, што заўжды мае на ўвазе ўдзельнік “Bladyniec” і чаго ён дабіваецца. А дабіваецца таго, што хоча каб тэрмін “паляк” успрымаўся толькі як вызначэнне польскага этнаса і ніколі не меў значэння палітоніма (г.зн. грамадзяніна Рэчы Паспалітай, “Польшчы”). І з такімі намерамі сам піша артыкулы, каб пераканаць беларускага чытача, што тут дваране-каталікі былі палякамі, а беларусы прадстаўлены толькі сялянствам. Удзельнік “Bladyniec” сцвярджае, што ў артыкуле пра Эдварда Вайніловіча не напісана, што Вайніловіч “лічыў сябе палякам”. Але ў арыткуле пра Эдварда Вайніловіча 148 разоў напісана, што мясцовае дваранства называла сябе і “літоўцы” (ці па-польску літвіны), і “палякі”. І гэта агульнавядомыя факты, што на працягу ўсяго ХІХ ст. шляхта літоўска-беларускіх зямель змагалася за аднаўленне раўнапраўнага саюза Польскага каралеўства і Вялікага Княства Літоўскага: у 1812 годзе, калі прышлі войскі Напалеона; у час паўстання 1830-1831 гадоў і паўстання 1863-1864 гадоў; у час рэвалюцыі 1905-1907 галоў, калі ўзнік рух “краёўцаў”; у 1917 годзе, калі была створана Польская рада Беларускіх зямель.

І нідзе ў артыкуле не напісана, што Вайніловіч называў сябе “беларусам”, аднак у артыкуле са спасылкамі на літаратуру напісана, што дваране-каталікі Беларусі (г.зв. “літоўцы”/”палякі”), “пасля няўдачы рэалізаваць ідэі «краёвасці» і забяспечыць адзінства ўсіх шасці літоўска-беларускіх губерняў” сталі ў 1917 годзе прытрымлівацца ідэі палітычнай суб’ектнасці Беларусі. Удзельнік “Bladyniec” сцвярджае, што Вайніловіч “станоўча адносіўся да беларускай справы”. І толькі? Мясцовыя дваране-“палякі” Беларусі так “станоўча” аднесліся да беларускай справы, што загналі польскіх бежанцаў з Варшаўскага генерал-губернатарства ў члены Польскай рады Мінскай зямлі, абклалі іх падаткамі, адсунулі ад палітычынай улады ў Польскай радзе Мінскай зямлі і замест улады прапанавалі ім стварэнне польскамоўных школ (бо напэўна польскія бежанцы з Польшчы дрэнна ведалі польскую мову). А пасля Польская рада Мінскай зямлі займала пазіцыі аўтаноміі Беларусі ў складзе дэмакратычнай Расіі, хоць на самой справе ёй была больш блізкай пазіцыя дзяржаўнай самастойнасці Беларусі. А пасля дваране-“палякі” Беларусі, не жадаючы мець сувязі з польскімі нацыяналістамі (“эндэкамі”), “пакарысталіся” І-м польскім корпусам генерала Доўбар-Мусніцкага, а калі ён перастаў быць патрэбным для “станоўчага адносення да беларускай справы”, расфармавалі корпус і адправілі жаўнераў да “мацежы” – у Варшаву. А пасля так “станоўча адносіліся да беларускай справы”, што вырашылі тым беларусам стварыць асобную дзяржаву (Вялікае Княства Літоўска-Беларускае), прычым, каб яна мела канстытуцыйна-манархічны лад. (Напэўна ўвядзенне канстытуцыйнай манархіі вельмі хацеў беларускі нацыянальна-дэмакратычны рух!) Ці можа гэта на сходах Мінскага таварыства сельскай гаспадаркі даўно абмяркоўваліся ідэі стварэння дзяржавы з канстытуцыйна-манархічным ладам? А пасля дваране-“палякі” Беларусі рэзка выступілі супраць інкарпарацыі Беларусі ў складзе звычайных польскіх ваяводстваў, а толькі на падставе раўнапраўнай уніі (саюза) -- і 23 сакавіка 1919 Польская рада Беларускіх зямель склала дэкларацыю пра тое жаданне польскаму ўраду. Дык ці былі гэта этнічныя палякі? Ці толькі “станоўча адносілася да беларускай справы”?

Удзельнік “Bladyniec” у сваіх артыкулах хоча напісаць, што ў Беларусі (і Вільні) палякі думалі толькі пра тое, каб далучыцца да сваёй “Мацежы-Польшчы” (разам з усімі навакольнымі вёскамі). Так, у артыкуле Падзеі ў Мінску 19 — 21 лютага 1918 года удзельнікам напісана, што Польская рада Мінскай зямлі “прызнала бальшавікоў галоўнай пагрозай і, не бачачы шанцаў для стварэння незалежнай беларускай дзяржавы, пачала выказвацца за ЎЛУЧЭННЕ Міншчыны ў склад Польшчы”. Улучэнне (інкарпарацыю)? Ці за ўнію Беларусі і Польшчы?

Як бачна, “палякі” Беларусі не надта ірваліся да “мацежы”-Польшчы ў яе абдымкі. Мала таго – сама “мацеж”-Польшча, дзе панавалі польскія нацыяналісты, не хацела браць у склад сваёй дзяржавы тэрыторыі з няпольскім сялянскім насельніцтвам – ні на падставе ўніі, ні на падставе інкарапарацыі. Толькі ў апошні момант польскія нацыяналісты згадзіліся далучыць толькі частку Беларусі (г.зв. Заходнюю Беларусь). І калі б дваране-“палякі” Заходняй Беларусі казалі, што яны “беларусы”, то, напэўна, Варшава адмовілася б і ад Заходняй Беларусі, аддаўшы яе бальшавікам на паглынанне.

Удзельнік “Bladyniec” сцвярджае, што ў артыкуле пішацца не пра Вайніловіча, а “біяграфіі іншых людзей і гісторыю паловы Беларусі” (“гісторыю Міншчыны”). Хіба? У артыкуле пішацца аб тым, што мае самае непасрэднае дачыненне да Вайніловіча. І не “гісторыя Міншчыны”, а тое, як Вайніловіч ствараў тую гісторыю Міншчыны, з’яўляючыся аўтарытэтнай асобай края. Эдвард Вайніловіч у той час не быў абраны ні старшынём Польскай рады Мінскай зямлі, ні мінскім губернскім маршалкам, ні ўзначальваў дэлегацыю да генерала Фалькергайна аб жаданні стварэння Вялікага Княства Літоўска-Беларускага, аднак гэта не азначае, што ён не меў ніякага дачынення да спраў на Міншчыне ў той час. Наадварот, у раздзелах выдатна паказана, што Раман Скірмунт быў “правай рукой”, а Геранім Кеневіч, які ўзначаліў Польскую раду Мінскай зямлі, – “левай рукой” Эдварда Вайніловіча. І паказана, як Вайніловіч тымі “рукамі” варушыў у той час. Не пажадаўшы ўвайсці ў склад Польскай рады Мінскай зямлі і не стаўшы яе фармальным кіраўніком, Вайніловіч быў яе фактычным кіраўніком. Гэта ўсё была яго палітыка, а сам ён ухіляўся ад таго, каб выйсці з ценю. Няўжо ніхто ў Варшаве, пасля дзейнасці “польскіх рад” ці вяртання расфармаванага І польскага корпуса, не ведаў, як абышліся з “эндэкамі” і польскімі жаўнерамі? Пазней той жа Геранім Кеневіч стане намеснікам Вайніловіча ў «Саюзе палякаў беларускіх ускраін». І ўся тая дружная кампанія (Вайніловіч, Скірмунт, Кеневіч, Чапскі і інш.) спакойна збіраліся разам на дваранскіх сходах і выбарах, у «Саюзу асоб, запісаных у радаводныя кнігі Мінскай губерні», у час вырашэння справы Рыжскага мірнага дагавора і г.д. Вось якое дачыненне.

 
артыкул Вайніловіча “Granice Polski w 1771-m i w 1920-m roku”
І займацца спекуляцыямі адносна тэрміна “палякі” не след. У 1927 годзе хворы Эдвард Вайніловіч, якому заставалася жыць 13 месяцаў, у далёкім Быдгашчы спецыяльна напісаў артыкул “Granice Polski w 1771-m i w 1920-m roku”, дзе выказаўся адносна беларусаў і Беларусі. І ўжо ніякая Літва там не стаіць у цэнтры ўвагі артыкула, а толькі Беларусь. Ён напісаў, што ў адрозненне ад украінскіх зямель, куды мясцовая шляхта прыехала з карэнных польскіх зямель, у Беларусі мясцовая шляхта была пераважна мясцовага паходжання і па той прычыне блізкая па крыві мясцоваму сялянству і дробнай шляхце, якая ў паўсядзённым жыцці карысталася беларускай мовай. І піянерамі беларускамоўнай літаратуры былі мясцовыя шляхціцы, а не сяляне. Акрамя таго, Вайніловіч выказаўся, што паланізацыя шляхты мела павярхоўны характар – беларуская мова не забывалася, а існавала побач з польскай, якая дапамагала засвойваць набыткі заходнееўрапейскай культуры. І выказаўся супраць паланізацыі беларускамоўнага насельніцтва Заходняй Беларусі ў Другой Рэчы Паспалітай. У канцы Вайніловіч адзначыў, што саюз усёй Польшчы і ўсёй Беларусі быў бы аптымальным і ўзаемакарысным для ўсіх. І дадаў, што тая павярхоўная паланізацыя не азначала, што нельга вярнуць ранейшую сітуацыю (Status quo ante), калі мажнаўладства (арыстакратыя, шляхта) вярнулася б да беларускай мовы. Ён прывёў у прыклад Чэхію, дзе са стварэннем самастойнай чэшскай дзяржавы адбываецца працэс дэгерманізацыі панямечанага дваранства. Ён лічыў, што тое самае магло б адбыцца ў беларускай дзяржаве – дэпаланізацыя і беларусізацыя мясцовага дваранства (г.зв. “палякаў”). Вось Вам (удзельнік “Bladyniec”) і адказ на Вашыя “заўвагі”, што рэдактар Pracar пра Вайніловіча “не напісаў, што лічыў сябе палякам (які станоўча адносіўся да беларускай справы)”. Прычым Вайніловіч лічыў, што беларускай дзяржаве патрэбен саюз з Польшчай, што давала б беларускай дзяржаве выхад да мора.

Я як раз шліфую ў сваім чарнавічку абзацы адносна гэтых поглядаў Эдварда Вайніловіча і абавязкова буду далучаць у артыкул пра яго, бо гэта мае энцыклапедычную значнасць, прынамсі – для жыхароў Беларусі.--Pracar (размовы) 19:20, 24 кастрычніка 2013 (FET)

Я маю заўвагі перш за ўсё да формы, а не да зместу Вашых артыкулаў. Вы пішаце не ў енцыклапедычным стылі, але амаль манаграфіі, доўгія тэксты ў кніжным стылі. Паглядзіце як напісана энцыклапедыя - сціпласць формы, як найбольш інфармацыі ў як найменшым аб'ёме. Артыкул пра Вайніловіча ўжо цяпер трэба абмяжоўваць або падзяліць на некалькі меншых - а Вы звіраецеся яшчэ яго павялічаць. Лішнія інфармацыі, якія паўтараюцца з іншымі артыкуламі, трэба выкінуць або перанесці. Bladyniec (размовы) 21:27, 24 кастрычніка 2013 (FET)

Я задаволены, што ўдзельнік “Bladyniec” прызнае, што Вайніловіч не быў этнічным палякам.--Pracar (размовы) 22:30, 24 кастрычніка 2013 (FET)

Я нічога не прызнаваў, бо нічога ў гэтай тэме не сказаў. Калі ласка, адносіцеся да маёй заўвагі, а не пішыце не па тэме. Bladyniec (размовы) 23:12, 24 кастрычніка 2013 (FET)
Да зместу маю таксама шмат заўвагаў, але нярэальна выправіць Вашыя артыкулы пакуль яны ў такім няэнцыклапедычным стылі. Bladyniec (размовы) 23:29, 24 кастрычніка 2013 (FET)

Гістарычная зорка правіць

 
 Гістарычная зорка
За скрупулёзную працу над артыкулам пра Вайніловіча. --Artificial123 (размовы) 17:18, 27 кастрычніка 2013 (FET)

Вы ўжо ведаеце, хто ён такі?:)--Pracar (размовы) 20:38, 27 кастрычніка 2013 (FET)

Дзякуючы Вам ведаю. --Artificial123 (размовы) 20:51, 27 кастрычніка 2013 (FET)

Заўвага! правіць

Патрабую пераносу артыкулу Андрэй Такінданг назад у "Андрусь Такінданг". Бо ён вядомы менавіта як Андрусь. Па такой жа логіцы трэба перайменаваць Янка Купалу і Петруся Броўку ў Івана і Пятра. --Ігар Барысавіч Цярэшчанка (размовы) 17:41, 28 кастрычніка 2013 (FET)

  Зроблена--Pracar (размовы) 19:35, 28 кастрычніка 2013 (FET)
Дзякуй Вялікі! --Ігар Барысавіч Цярэшчанка (размовы) 19:38, 28 кастрычніка 2013 (FET)

Не саромейцеся самі пераносіць артыкулы пад новыя назвы, калі лічыце, што так болей правільна. Трэба кіравацца правілам Вікіпедыі "Рабіце праўкі смела". Гэта можа рабіць кожны ўдзельнік праз функцыю "перанесці" і даць новую назву. З усёй павагай.--Pracar (размовы) 19:41, 28 кастрычніка 2013 (FET)

Канчаткі роднага склону (м. р., адз. л.) правіць

Прывітанне, звярніце, калі ласка, увагу, што ў назоўнікаў мужчынскага роду, якія азначаюць нерэчавыя паняцці, у родным склоне адзіночнага ліку пішацца канчатак -у, напр. міру, руху, водару, цукру. Выключэнні: іншамоўныя тэрміны, назвы геаграфічных аб'ектаў (ландшафта горада Мінска). --JerzyKundrat (размовы) 10:44, 30 кастрычніка 2013 (FET)

Век жыві — век вучыся.--Pracar (размовы) 22:35, 3 лістапада 2013 (FET)

Адносіны правіць

Пане Pracar, Ваш вялікі ўклад і Ваша выдатнае веданне тэмы, на якую Вы пішаце артыкулы, не даюць Вам аніякага права пагарджаць іншымі ўдзельнікамі і хаміць ім. Нават, калі яны зрабілі намнога менш, чым Вы. Калі ласка, настойліва Вас прашу, устрымайцеся ад падобных паводзін. --Дзяніс Тутэйшы (размовы) 20:00, 9 лістапада 2013 (FET)

Думаю, што трэба такіх людзей ставіць на месца, калі мяне спрабуюць вадзіць за нос і “пакарыстацца” у сваіх агітпропных “мэтах”.--Pracar (размовы) 22:13, 9 лістапада 2013 (FET)

Вы ж зусім не таго пачалі ставіць на месца. Вы ж шляхетны чалавек, нашто апускацца да хамства?! Я так разумею, што Вас вывеў з раўнавагі адзін "місіянер", але ж нашто было гнаць і ганьбіць нармальнага ўдзельніка?! Раззлаваў Вас адзін, а спагналі злосць Вы на другім. Прашу, як чалавека, спыніцеся. Са шчырай павагай да Вас і надзеяй на ўзаемаразуменне. --Дзяніс Тутэйшы (размовы) 23:22, 11 лістапада 2013 (FET)

Артыкул пра Вайніловіча правіць

Калі ласка, дайце знаць, калі закончыце працу над артыкулам. --Дзяніс Тутэйшы (размовы) 20:00, 9 лістапада 2013 (FET)

Нічога карэктаваць у артыкуле пра Э.Вайніловіча больш не буду. Дастаткова. Думаю, што гарманізаваў тэкст. Лічу, што пра такую асобу не трэба зводзіць артыкул да сціплага анкетнага характару. Альбо на ўзор “паляк, які добра адносіўся да беларускай справы”. Проста злачынства і вандалізм. // Планую ў будучым зрабіць артыкул пра маёнтак Савічы, таму можна будзе некаторыя выявы (пакоі палаца і агульны выгляд маёнтка) вынесці туды. А пакуль хай вісяць. // Перачытаў патрабаванні да “выдатных” артыкулаў і не пабачыў, каб які пункт казаў пра абмежаванні да кілабайт-аб’ёма. // Сучасныя англійскія навукоўцы-гуманітарыі з усіх выданняў энцыклапедыі “Брытаніка” высока цэняць 11-е выданне (аж 1913 года!!!!) – і як раз такі за выдатную якасць і паўнату артыкулаў, а не сухую сціпласць.--Pracar (размовы) 22:14, 9 лістапада 2013 (FET)

Пане Pracar, калі ласка, дадайце ў артыкул пра Вайніловіча раздзел "Характарыстыка ад палітычных праціўнікаў". Бо з артыкула відаць, што праціўнікі ў Вайніловіча былі. Таму мабыць недзе ёсць і іх водгукі пра яго. Калі ласка, працытуйце іх. Пасля гэтага артыкул адразу ж можна абраць выдатным. --Дзяніс Тутэйшы (размовы) 23:25, 11 лістапада 2013 (FET)

“Характарыстыка ад сяброў” напісана не з мэтай апалогіі, а з мэтай даць больш прыватных граняў гэтай асобе. Няўжо характарыстыка ад сяброў не з’яўляецца крытычнай, а толькі апалогіяй. Самыя горшыя праціўнікі гэта нашыя былыя сябры, бо яны ведаюць пра нас усё. Прыводзяцца вытрымкі характарыстык ад сяброў, бо яны блізка ведалі Вайніловіча, а супернікі не пакінулі такіх яркіх характарыстык (ні Мікалай ІІ, ні Вітэ, ні Пілсудскі і інш.). Гэта не з мемуараў Вайніловіча і яго супернікаў, а з мемуараў сяброў мы ведаем, што Вайніловіч насіў парык, ездзіў на простым возе па маёнтку, ужываў словы-паразіты “прабачце” і “штосьці”. А блізкі сябр Скірмунт напісаў: “схільнасць да тэарэтызавання не была ў яго асабліва развітай”, і г.д. А пра любоў да Беларусі пісалі і праціўнікі, і сябры. Пра тое, што Сталыпін назваў яго “Бісмаркам”, а князь Львоў лічыў Мілеўскага галоўным лідарам Польскага кола ў Савеце напісана ў тэксце. Пра папрокі аб лаялізме Вайніловіча таксама пісалі сябры, а не праціўнікі. Пра тое, што Мацкевіч назваў здзекліва Вайніловіча “апошнім беларускім баярынам” напісана. // Мэтай Вайніловіча было зламанне правінцыялізацыі сваёй радзімы, а ад галоўных праціўнікаў (самаўладдзя і “эндэкаў”) ішла не крытыка, а раўнадушша на яго памкненні. // Напісаў без цытат.--Pracar (размовы) 12:09, 13 лістапада 2013 (FET)
Цяпер усё выдатна :). Вялікае дзякуй Вам за працу. Будзем абіраць :). --Дзяніс Тутэйшы (размовы) 16:28, 13 лістапада 2013 (FET)

Adam Lisoŭski правіць

Prašu nie vydalać sapraŭdnych infarmacyjaŭ i nie rabić vajny pravak. Uspaminaju Vam, što za heta pahražaje błakad. Kali ŭ Vas josć zaŭvahi nakont zmiestu, napišycie ich u abmierkavanni. Tomasz Bladyniec (razmovy) 23:10, 27 listapada 2013 (CET)

Adkat majho paviedamlennia - heta nie adkaz i nie vyrašaje spravy. Kali Vam niešto nie padychodzić - razmaŭlajcie sa mnoj, skarhi nie dapamohuć. Vy dalej parušajecie praviły Vikipiedyi. Vydalajecie značnyja kolkasci zmiestu z krynicami. Prašu viarnuć maju pracu i ad jaje pradaŭžać svaje praŭki, kali josć u Vas što dadać. Tomasz Bladyniec (razmovy) 14:55, 28 listapada 2013 (CET)
Томаш, хопіць, калі ласка, пагражаць іншым удзельнікам. Ацэньваць, якія правілы парушаны, будзеце не вы. І вырашаць, каго і за што блакаваць - таксама. Гэта вам афіцыйнае папярэджанне. Да удзельніка Pracar: калі ласка, не выдаляйце нічога са сваёй старонкі размоў, таму што гэта робіць цяжкім пошук рэплік вашых суразмоўцаў пры патрэбе. Але калі вам перашкаджае гэты тэкст, то вы маеце поўнае права на яго не адказваць і перанесці яго ў архіў. Дзякуй за разуменне.--Хомелка (размовы) 14:35, 29 лістапада 2013 (FET)
Прашу напісаць, з-за чаго канкрэтна даеш мяне паярэджанне. Дзе і якія правілы Вікіпедыі я парушыў? Дзе я пагражаў? Аценьваць якія правілы Вікіпедыі былі парушаныя, маю права і буду гэта рабіць. Парушэнне 1: Працар парушыў Вікіпедыя:Этычныя паводзіны (Тыповыя сітуацыі парушэнняў прынцыпаў этыкі: Войны правак), а я зарэагаваў згодна з рэкамендацыяй правілаў: (Папярэджанне парушальнікаў: У тых выпадках, калі парушэнні этычных нормаў працягваюцца ці маюць грубую форму, паспрабуйце звярнуцца да ўдзельніка на яго старонцы абмеркавання). Карацей, Працар зрабіў вайну правак, я згодна з правіламі яму напісаў на старонцы размоваў. Вынік: я атрымаў папярэджанне. Парушэнне 2: Вікіпедыя:Этыкет (ён цалкам вікіэтычна можа адкаціць такую праўку з кароткім тлумачэннем ці (менш этычна) увогуле без яго. Толькі тады першаму рэдактару мэтазгодна пачаць абмеркаванне яго ўнёску. Больш таго, калі ён усё яшчэ настойвае на занясенні выточнай праўкі, пачатак абмеркавання —адзіны вікіэтычны учынак). Працар упарта выдаляў мае праўкі, адмаўляўся ад размовы, а я згодна з правіламі яму напісаў. Вынік: я атрымаў папярэджанне. Парушэнне 3: адмяўлячыся ад абмеркавання, Пацар парушыў Вікіпедыя:Зыходзьце з сумленнасці ўдзельнікаў (Звернецеся да яго на старонцы абмеркавання, каб растлумачыць гэта для сябе і даць таму чалавеку спрыяльную магчымасць зрабіць тое ж самае.). З-за гэтага самага я зрабіў правільна. Вынік: я атрымаў папярэджанне. Хамелка, Ты ўпеўнена, што дзейнічаеш правільна? Томаш Блядынец (размовы) 01:34, 30 лістапада 2013 (FET)
Блядынец, Вы сам робіце іменна тое, у чым вінаваціце Працара. Адзначу, што Вы першы пачалі пераследаваць Працара, нахабна павучаць яго і даводзіць. Нядзіўна, што чалавек не вытрымаў і сарваўся. Таму Хамелка дзейнічае абсалютна правільна. --Дзяніс Тутэйшы (размовы) 02:13, 30 лістапада 2013 (FET)
Зразумела, я ўпэўнена. Хопіць ужо бегатні і пагроз. Дайце спакойна чалавеку выправіць артыкул, а потым можаце мне персанальна пры жаданні напісаць, якія іменна факты Працар выдаліў ці падаў не так, як вы хацелі. Там і паглядзім, што рабіць. А тое, што пры праўках форма пераказу змяняецца, і структура тэксту - то гэта нармальна і натуральна. Калі б кожны, у каго пачаты ім артыкул змянялі, прыбягаў бы да адмінаў, то Вікіпедыя б доўга не працягнула. Бывае так, што нешта важнае губляецца, але гэта не прычына лезці пад руку і пагражаць расправай. Усё выправіцца ў свой час. Заўважце, вам ужо тры адміны паўтарылі тое самае, а вы ўсё не хочаце супакоіцца.--Хомелка (размовы) 09:42, 30 лістапада 2013 (FET)

Я нічога не "сарваўся", а проста спакойна адкаціў беспадстаўныя і "вандальныя", на мой погляд, праўкі ўдзельніка "Bladyniec", якія па сваім фактычным памылкам, не кажучы пра арфаграфічныя, стылістычныя і г.д., зніжаюць якасць артыкулаў і робяць шкоду рэпутацыі бел-Вікіпедыі. А свае адкаты проста не патлумачыў у радку тлумачэння праўкі, бо проста думаў, што і так усім вядома.--Pracar (размовы) 10:28, 30 лістапада 2013 (FET)

Дадаць тэму
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Размовы_з_удзельнікам:Pracar/2013/12&oldid=3131276"
Вярнуцца на старонку ўдзельніка «Pracar/2013/12»