Раймунд IV Тулузскі

Раймунд IV Тулузскі, Раймунд Сен-Жыльскі (1042—1105) — сын Понса Тулузскага і Альмодзіс дэ ла Марш. У 1094 годзе пасля смерці брата Вільгельма IV Тулузскага стаў графам Тулузы, быў таксама графам Трыпалі з 1102 па 1105 гады.

Раймунд IV Тулузскі
фр.: Raymond IV de Toulouse
граф Тулузы 1088 — 1105
Папярэднік	Гільём IV
Пераемнік	Бертран
Граф Праванса 1063 — 1105
Папярэднік	Бертран I
Пераемнік	Стаў маркізам Праванса
Маркіз Праванса 1093 — 1105
Папярэднік	Бертран II
Пераемнік	Бертран II
Герцаг Нарбоны 1088 — 1105
Папярэднік	Новае ўтварэнне
Пераемнік	Бертран
1-ы Граф Трыпалі 1099 — 1105
Папярэднік	Новае ўтварэнне
Пераемнік	Бертран II
Нараджэнне	каля 1040-я Тулуза, дэпартамент Верхняя Гарона, рэгіён Поўдзень — Пірэнеі, Францыя
Смерць	22 чэрвеня 1105 ці 28 лютага 1105 Citadel of Tripoli[d], Трыпалі, Паўночны Ліван[d], Ліван
Род	House of Toulouse[d]
Бацька	Понс[d]
Маці	Альмадыс дэ ла Марш[d]
Жонка	unknown of Provence[d], Mathilde de Hauteville[d] і Elvira of Castile[d]
Дзеці	Alphonse Jourdain[d] і Bertrand, Count of Toulouse[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У першыя гады свайго графства Раймунд быў пабожным свецкім лідарам руху за рэформы папства. Перад прапаведаваннем Першага крыжовага паходу Папа Урбан II, імаверна, заручыўся гарантыямі ўдзелу Раймунда, які адным з першых і далучыўся да яго. У 1096 годзе пакінуў Тулузу, з ім была жонка, малы сын і папскі легат. На стальцы пакінуў старэйшага сына.

Прыбыўшы ў Канстанцінопаль, стаў адным з галоўных кіраўнікоў паходу, старэйшым і таленавіцейшым з іх. Нягледзячы на тое, што першапачаткова не ўпадабаў візантыйскага імператара Аляксея I Камніна і адмовіўся ад клятвы вернасці яму, Раймунд стаў самым верным прыхільнікам тэрытарыяльных інтарэсаў імператара ў крыжовым паходзе, часам на шкоду сабе.

Пасля дапамогі ў захопе Антыёхіі ў турак (3 чэрвеня 1098) Раймунд беспаспяхова спрабаваў схіліць Баэмунда I, князя франкскіх крыжакоў, вярнуць горад Аляксею. Потым арганізаваў паход на Іерусалім і ўдзельнічаў у яго ўзяцці (15 ліпеня 1099). Відаць, адмовіўся ад іерусалімскай кароны крыжакоў, якая затым была перададзена Готфрыду Бульёнскаму, герцагу Ніжняй Латарынгіі. Нягледзячы на тое, што сварыўся з Готфрыдам, яны разам адбілі напад на Іерусалім егіпецкіх Фацімідаў. З 1100 года Раймунд ад імя Аляксея блакіраваў пашырэнне на поўдзень Антыёхійскага княства Баэмунда. Ён пабудаваў недалёка ад Трыпалі замак Монс-Перагрынус (Мон-Пелерын), у якім і памёр 22 чэрвеня 1105 года падчас аблогі Трыпалі.

Сям’я

Граф быў тры разы жанаты і двойчы быў змушаны ануляваць шлюб праз занадта блізкія ступені сваяцтва. Спачатку ён узяў у жонкі сваю стрыечную сястру, з якой меў сына Бернарда. У другі раз Раймунд ажаніўся з Мацільдай, дачкой свайго сваяка Рожэра I, караля Сіцыліі. У 1094 годзе трэцяй жонкай Раймунда стала Эльвіра, пазашлюбная дачка караля Кастыліі Альфонса Адважнага, заклятага ворага мусульман.

Гл. таксама

• Спіс трыпальскіх графаў
• Спіс тулузскіх графаў