Ліван

краіна ў Заходняй Азіі

Ліва́н (араб. لبنان‎‎) — дзяржава на Блізкім Усходзе. Знаходзіцца на ўсходнім беразе Міжземнага мора, на поўначы і ўсходзе мяжуе з Сірыяй, на поўдні — з Ізраілем. Плошча — 10,4 тыс.км². Дзяржаўная мова — арабская. Сталіца — г. Бейрут. Краіна падзяляецца на 5 мухафаз. Нацыянальная свята — Дзень незалежнасці (22 лістапада).

Ліванская Рэспубліка
الجمهورية اللبنانية
Герб Лівана
Сцяг Лівана Герб Лівана
Гімн: «كلّنا للوطن»
Заснавана 1920 (як Вялікі Ліван)
Дата незалежнасці 8 лістапада 1943 (ад Францыі)
Афіцыйная мова Арабская
Сталіца Бейрут
Найбуйнейшыя гарады Бейрут
Форма кіравання Канфесіяналісцкая парламенцкая рэспубліка
Прэзідэнт
Прэм'ер-міністр
Прэзідэнт
Нацыянальнай Асамблеі
Мішэль Наім Аун
Саад Харыры
Набі Беры
Плошча
• Усяго
• % воднай паверхні
166-я ў свеце
10.452 км²
1,8
Насельніцтва
• Ацэнка (2011)
Шчыльнасць

4.516.100 чал.
380 чал./км²
ВУП (ППЗ)
  • Разам (2011)
  • На душу насельніцтва

$61,444 млрд  (83-ы)
$15.522  (57-ы)
ВУП (намінал)
  • Разам (2011)
  • На душу насельніцтва

$39,039 млрд  (80-ы)
$9.862  (63-ы)
ІРЧП (2013) 0,745 (высокі) (72-ы)
Этнахаронім Ліванцы
Валюта Ліванскі фунт
(LBP, 422)
Інтэрнэт-дамен .lb
Код ISO (Alpha-2) LB
Код ISO (Alpha-3) LBN
Код МАК LBN
Тэлефонны код +961
Часавыя паясы +2

Дзяржаўны лад і палітыка

правіць
 
Карта

Ліван — рэспубліка. Дзеючая Канстытуцыя дзяржавы была прынятая ў 1926 года, у перыяд французскага мандата. Пазней у яе неаднаразова ўносіліся папраўкі і змены (апошнія — у 1999).

Кіраўнік дзяржавы — Прэзідэнт, якога выбірае Нацыянальная Асамблея тэрмінам на 6 гадоў. Заканадаўчая ўлада належыць аднапалатнаму парламенту, 128 дэпутатаў якога выбірае насельніцтва на 4 гады. Выканаўчую ўладу ажыццяўляе ўрад пад кіраўніцтвам Прэм’ер-міністра, якога назначае Прэзідэнт.

Паводле традыцыі, што ўсталявалася з 1943, Прэзідэнта выбіраюць ад хрысціянскай часткі насельніцтва, Прэм’ер-міністра прызначаюць ад мусульман-сунітаў, кіраўніка парламента — ад мусульман-шыітаў. Для згоды паміж рэлігійнымі абшчынамі краіны з 1992 усталяваўся прынцып роўнага падзелу паміж хрысціянамі і мусульманамі міністэрскіх і іншых вышэйшых пасад у дзяржаўнай адміністрацыі.

Насельніцтва Лівана — каля 4 мільёнаў чалавек. Рэспубліка вылучаецца ў арабскім свеце надзвычайнай рэлігійнай разнастайнасцю. У Ліване дзейнічае асаблівая палітычная сістэма — канфесіяналізм, які разумее арганізацыю дзяржаўнай улады ў адпаведнасці з падзелам грамадства на рэлігійныя абшчыны.

Да грамадзянскай вайны 19751990 гг. Ліван быў квітнеючай дзяржавай, фінансавай і банкаўскай сталіцай арабскага свету з пераважнай доляй хрысціянскага насельніцтва, завошта атрымаў неафіцыйную назву «Блізкаўсходняя Швейцарыя». Ліван карыстаецца таксама папулярнасцю сярод турыстаў. Пасля завяршэння вайны пачалася рэканструкцыя эканомікі.

Геаграфія

правіць
 
Ліванскі кедр на схіле хрыбта Ліван

Ліван — пераважна горная краіна. 2 паралельныя горныя хрыбты перасякаюць Ліван з поўначы на поўдзень. На захадзе — хрыбет Ліван (г. Курнет-эс-Саўда, 3082 м), на ўсходзе — Антыліван (г. Эш-Шэйх, 2814 м); паміж імі — даліна Бекаа (шырыня 8-14 км). Раўнінныя ўчасткі на ўзбярэжжы. Карысныя выкапні: буры вугаль, жалезныя, марганцавыя, уранавыя руды. Клімат субтрапічны, міжземнаморскі. Сярэдняя тэмпература студзеня 13 °C, ліпеня 28 °C. У гарах бываюць маразы, снег трымаецца да 6-7 месяцаў. Ападкаў за год 1000 мм на ўзбярэжжы, 3000 мм на заходніх схілах Лівана, 700 мм у Антыліване, 400 мм у даліне Бекаа. Рэкі горныя, багатыя гідраэнергіяй, выкарыстоўваюцца на арашэнне. Найбуйнейшая р. Эль-Літані. Расліннасць пераважна хмызняковая. Невялікія лясы з ліванскага кедру, алепскай хвоі, дубу, клёну, піхты, ядлоўцу разам з хмызнякамі займаюць 8 % тэрыторыі краіны. Ёсць некалькі невялікіх рэзерватаў.

Гісторыя

правіць

Тэрыторыя Лівана заселена з часоў верхняга палеаліту. У старажытнасці прыбярэжныя раёны былі часткай Фінікіі, дзе існавалі такія важныя фінікійскія гарады, як Тыр, Берыт, Сідон, Бібл. Тэрыторыя Лівана ўваходзіла ў склад Старажытнага Егіпта (2-я палова 2-га тыс.да н.э.), Асірыі (8-7 ст.да н.э.), дзяржаў Ахеменідаў (6-4 ст.да н.э.), Аляксандра Македонскага (4 ст.да н.э.), Пталамеяў (4-3 ст.да н.э.), Селеўкідаў (3-1 ст.да н.э.). У 64 годзе да н.э. заваяваны Рымам. У 4-7 ст. н.э. у складзе Візантыі. У сярэдзіне 7 стагоддзя заваяваны арабамі, уваходзіў у склад халіфата Амеядаў, халіфата Абасідаў, халіфата Фатымідаў. З 8-9 ст. у Горным Ліване пасяліліся прадстаўнікі хрысціянскай секты маранітаў, з 11 стагоддзя пашыралася вучэнне шыіцкай секты друзаў.

Вядомыя асобы

правіць

Зноскі

Літаратура

правіць


Спасылкі

правіць