Тагон-Тэмур
Тагон-Тэмур (манг.: Тогоонтөмөр; 25 мая 1320 — 23 мая 1370) — апошні імператар мангольскай імперыі Юань (кітайскае храмавае імя — Шунь-дзі; кіт. трад. 順帝, спр. 顺帝, піньінь Shùndì, або імператар Хуэйцзу; кіт. спр. 惠宗, піньінь Huìzōng); дэвізы праўлення — Чжышунь (1333), Юаньтун (1333—1335), Чжыюань (1335—1340), Чжычэн (1340—1368), Чжыюань (1368—1370), пятнаццаты каган Мангольскай імперыі (мангольскае храмавае імя — Ухагату-хаган; сярэднеманг.: Uqaɤantu qaɤan, манг.: Ухаант хаан — «Які валодае розумам»).
Тагон-Тэмур | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
манг.: ᠲᠤᠭᠤᠨᠲᠡᠮᠤᠷ манг.: Тогоонтөмөр | |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Rinchinbal Khan[d] | ||||||
|
|||||||
Пераемнік | Biligtü Khan Ayushiridara[d] | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Rinchinbal Khan[d] | ||||||
Пераемнік | Чжу Юаньчжан | ||||||
Нараджэнне |
25 мая 1320 |
||||||
Смерць |
23 мая 1370 (49 гадоў) |
||||||
Род | Дынастыя Барджыгінаў | ||||||
Бацька | Khutughtu Khan | ||||||
Маці | Mailaiti[d] | ||||||
Жонка | Данашылі, Bayan Khutugh[d], Empress Gi[d] і Munashili[d] | ||||||
Дзеці | Biligtü Khan Ayushiridara[d][1], Усхал-хан[2] і Xueshan[d][1] | ||||||
Веравызнанне | будызм | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Яго кіраванне характарызавалася працягам барацьбы мангольскай шляхты паміж сабой і ўздымам ханьскіх народных паўстанняў. Пры ім у 1368 годзе манголы былі выгнаныя з Кітая, дзе была абвешчаная новая дынастыя Мін.
Біяграфія
правіцьДа праўлення
правіцьТагон-Тэмур нарадзіўся ў сям’і Хашылы, калі той эвакуіраваўся ў Цэнтральную Азію.
Пасля міжусобіцы, якая вылілася пасля смерці юаньскага імператара Есун-Тэмура , Тагон-Тэмур рушыў услед за бацькам праз Манголію ў Шанду. Пасля смерці Хашылы, калі трон зноў заняў яго брат Туг-Тэмур, Тагон-Тэмур быў выдалены ад двара і сасланы ў Каро, а затым у Гуансі.
У 1332 годзе памёр Туг-Тэмур. Яго ўдава Будашыры?!, у абыход сына самога Туг-Тэмура, Эл-Тэгуса, заклікала на трон сына Хашылы Ірынджыбала , а калі той праз два месяцы памёр — старэйшага брата Ірынджыбала, Тагон-Тэмура. Рэгент Эль-Тэмур настойваў на ўзыходжанні Эль-Тэгуса, але Будашыры зноў не пагадзілася, і Тагон-Тэмур быў прызваны з Гуансі.
Эль-Тэмур з-за страху перад абвінавачваннем у саўдзеле ў меркаваным забойстве бацькі Тагон-Тэмура, Хашылы, адклаў інтранізацыю на паўгода. Вясной 1333 года Эль-Тэмур памёр, і летам падлетак Тагон-Тэмур узышоў на трон.
Праўленне
правіцьПаводле кітайскіх крыніц, Тагон-Тэмур праводзіў значны час на паляванні, займаўся сексуальнымі практыкамі, а таксама канструяваў механічныя прыстасаванні ў палацавым садзе, бо захапляўся механікай. Краінай кіравалі дзяржаўныя канцлеры. З канцлераў найбольш значныя былі дзве фігуры: Баян і яго пляменнік Тогта , з племя меркітаў. Баян ліквідаваў апазіцыю юнаму імператару, затым зачыніў Акадэмію Ханьлінь і адмяніў экзамены на пасаду, а ў 1340 годзе быў пакараны ў выніку інтрыг. Тогта праявіў сябе як актыўны палітык: аднавіў экзаменацыю, знізіў падаткі і працягнуў будаўніцтва Вялікага канала. Калі ў 1355 годзе ён таксама быў пакараны ў выніку інтрыг пры двары, цэнтральная ўлада страціла кантроль над краінай. Шэраг мангольскіх палкаводцаў на поўначы вялі незалежную палітыку (у тым ліку Балод-Тэмур, Цаган-Тэмур і Хух-Тэмур).
Прыкладна ў 1338—1349 да Тагон-Тэмура ў якасці пасла Дэлійскага султанату (султана Мухамеда Туглака) здзейсніў падарожжа знакаміты арабскі падарожнік Ібн Батута.
У другой палове праўлення Тагон-Тэмура краіна перанесла шэраг паводак, масавы голад, эпідэміі. У галіне дзяржаўнай палітыкі з’явілася незадаволенасць інфляцыяй і прымусовымі працамі (у тым ліку і на пабудове канала). Гэта паслужыла ўздыму нацыянальна-вызвольнага руху на аснове эсхаталагічных настрояў.
Паўстанне чырвоных павязак
правіцьУ 1351 годзе нацыянальна-вызваленчы рух выліўся ў Паўстанне чырвоных павязак. У 1356 годзе адзін з правадыроў паўстанцаў, Чжу Юаньчжан (будучы імператар Хун’у) заняў Нанкін і стварыў дзяржаўны апарат, распаўсюдзіўшы сваю ўладу на поўдні Кітая і устараніўшы канкурэнтаў. Пасля гэтага міжусобіцы сярод мангольскіх уладароў на поўначы Кітая ў 1360 гадоў звярнулі на сябе ўвагу Чжу Юаньчжана.
Адступленне на поўнач
правіцьАб’яднаныя паўстанцкія групы ў паўднёвай частцы Кітая стварылі новую дынастыю з заснавальнікам Чжу Юаньчжанам, і праводзілі ваенныя экспедыцыі ў Паўночны Кітай. Войскі Тэмура вымушаныя былі адступаць да Хэбэя. У 1368 годзе пад ударамі войскаў Пекін паў, Тагон-Тэмур з жонкай і дваром збег у паўночную сталіцу дынастыі, Шанду. У тым жа годзе Чжу Юаньчжан перанёс сваю сталіцу з Нанкіна ў Пекін і абвясціў сябе імператарам дынастыі Мін.
У 1369 годзе, калі і Шанду трапіў пад кантроль Мін, Тагон-Тэмур бег на поўнач, у Інчан (кіт.: 应昌), размешчаны ў паўднёвай частцы Манголіі, дзе ў 1370 годзе і памёр. Яго сын Аюшырыдара адразу ж уступіў на пасад, абвясціўшы эру Паўночнай Юань.
На момант смерці Тагон-Тэмура Мангольская імперыя захоўвала свой уплыў ад Японскага мора да Алтаю. Мін даў Тагон-Тэмуру пасмяротнае імя «Шандзі». Юань пабудавалі храм у яго гонар. У паўднёва-заходнім Кітаі самазванец «царэвіч Лян» стварыў мангольскі рух супраціву ў Юньнані і Гуйчжоу. На поўначы ханы-чынгізіды кіравалі Манголіяй, зацвердзіўшы сваю правапераемнасць ад Мангольскай імперыі.
Рэлігія
правіцьТагон-Тэмур спавядаў тыбецкі будызм, быў вучнем Кармап і практыкаваў будыйскую тантру. Паводле гісторыі лініі Кармап, Кармапа III Рангджунг Дорджэ наведаў Пекін, каб прыняць удзел у каранацыі свайго вучня. Ён даў яму эліксір доўгага жыцця, за якім спецыяльна ездзіў у Сам’е. Паводле тыбецкіх крыніц, гэты эліксір дазволіў Тагон-Тэмуру пражыць даўжэй, чым усім астатнім імператарам дынастыі Юань. Наступны Кармапа, Ролпе Джорджэ (1340—1383) у 19 гадоў быў запрошаны Тагон-Тэмурам да двара, тры гады быў настаўнікам імператара і заснаваў у Кітаі мноства манастыроў. У школе Карма Каг’ю Тагон-Тэмур лічыцца адным з папярэдніх перараджэнняў лініі Тай Сітупы, набліжанага да Кармапа тулку.
Сям’я
правіцьПершай жонкай з’яўлялася імператрыца Данашылі. Пасля смерці яе ён ажаніўся з трынаццацігадовай імператрыцай Баян-хутуг, якая гэтак жа нарадзіла яму сына, але ён памёр у 2 гады.
Імператрыцай Тагон-Тэмура і маці яго спадчынніка Аюшырыдара была знатная карэянка, вядомая як імператрыца Кі .
Памяць
правіць- Мангольскі летапіс «Эрдэнійн тоўч» уключае верш, вядомы як «Плач Тагон-Тэмура».
- Пра Юнлэ, імператара дынастыі Мін, які шырока выкарыстоўваў мангольскія войскі для ўзмацнення сваёй улады, сярод манголаў распаўсюджвалася легенда аб тым, што сапраўдны бацька Юнлэ — Тагон-Тэмур, а маці была захоплена Чжу Юаньчжанам, ужо будучы цяжарнай. Гэтая легенда адлюстравана ў мангольскім летапісе XVII стагоддзя Алтан Тобчы?!.
- Статуя Тагон-Тэмура размешчана ў Атэлі Манголія ва Улан-Батары.
Вобраз у культуры
правіцьУ кіно
правіць- «Імператрыца Кі » (2013—2014) — паўднёвакарэйскі тэлесерыял, у ролі Тагон-Тэмура — Чжы Чан Ук (Ji Chang Wook | 지창욱), але факты гісторыі і біяграфіі ў серыяле былі скажоныя ў мастацкіх мэтах.
Зноскі
- ↑ а б China Biographical Database
- ↑ 薄音湖 买的里八剌与脱古思帖木儿 // 黑龙江民族丛刊 — 哈尔滨市: 2003. — вып. 04. — С. 66–68. — ISSN 1004-4922 — doi:10.3969/J.ISSN.1004-4922.2003.04.014; doi:10.16415/J.CNKI.23-1021/C.2003.04.014
Літаратура
правіць- Далай Чулууны?!. Монголия в XIII—XIV веках