Хвошч лугавы[3][4][5] (Equisetum pratense) — шматгадовая травяністая расліна сямейства Хвашчовыя (Equisetaceae). Этымалогія: лац.: pratense — «на лугах»[6].
| Хвошч лугавы |
Маладыя расліны |
| Навуковая класіфікацыя |
|---|
прамежныя рангі
| Парадак: | Хвашчовыя (Equisetales) |
| Сямейства: | Хвашчовыя (Equisetaceae) |
|
| Міжнародная навуковая назва |
|---|
|
Equisetum pratense Ehrh., 1784
|
| Сінонімы |
|---|
|
|
|
Мае зялёныя, разгалінаваныя, 16-50(-60) см вегетатыўныя сцёблы; з полым цэнтрам. Плоданосныя і стэрыльныя, таўшчынёй 1-4 мм парасткі маюць розны знешні выгляд. Плоданосныя парасткі жаўтлява-карычневыя і неразгалінаваныя. Цэнтральная паражніна займае больш за палову папярочнага перасеку ствала. На вяршыні проданосных парасткаў з’яўляюцца ў маі і чэрвені спарангіевыя шышкі даўжынёй 15-40 мм і з тупым верхам. 2n = 216.
Распаўсюджанне
правіць
Еўропа: Беларусь, Эстонія, Латвія; Літва; Украіна; Аўстрыя; Бельгія; Чэхія; Германія; Польшча; Славакія; Германія; Данія; Фінляндыя; Ісландыя; Ірландыя; Нарвегія; Швецыя; Вялікабрытанія; Харватыя; Італія; Румынія; Славенія. Каўказ: Грузія. Азія: Кітай, Японія; Расія — Чукотка, Сахалін. Паўночная Амэрыка: Канада, ЗША. Звычайна сустракаецца ў лясах з высокімі дрэвамі або вельмі густой лістотай, якія могуць забяспечыць цень. Яны таксама маюць тэндэнцыю расці больш тоўстымі вакол ручаёў, сажалак і рэк. Аддае перавагу вільготным, вапнавым, але шчолачным глебы.
Ва Украіне расце ў лясах, на палянах, узлесках, сярод хмызнякоў, на сырых лугах, ускраінах балот і ў далінах рэк — у Карпатах, на Палессі, у лесастэпе[5]. Уваходзіць у пералік відаў, якія знаходзяцца пад пагрозай знікнення на тэрыторыі Харкаўскай вобласці[10].
Зноскі
- ↑ Michael Hassler and Brian Swale.. Family Equisetaceae, genus Equisetum; world species list (англ.)(недаступная спасылка) (23 красавіка 2002). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2013. Праверана 30 кастрычніка 2010.
- ↑ Ильин М. М. Род 33. Хвощ — Equisetum // Флора СССР. В 30-ти томах / Главный редактор акад. В. Л. Комаров; Редактор тома М. М. Ильин. — М.—Л.: Издательство Академии Наук СССР, 1934. — Т. I. — С. 101, 106—107. — 302 + XVI с. — 5 000 экз.
- ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 49. — 160 с. — 2 350 экз.
- ↑ Кияк, В., Малиновський, А. Сіножаті та пасовища Львівської области // Праці наукового товариства ім. Шевченка. — 2001. — С. 27.
- ↑ а б Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К., 1987. — С. 401. (руск.) (укр.)
- ↑ Dictionary of Botanical Epithets
- ↑ Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. Горы-Горки, 1927
- ↑ Васількоў І. Г. Матэрыялы да флоры Горацкага раёна. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. III. Горы-Горкі, 1927
- ↑ Анненков Н. (руск.) (бел. Ботанический словарь, Спб, 1878
- ↑ Андрієнко Т.Л., Перегрим М.М. (уклад.). Офіційні переліки регіонально рідкісних рослин адміністративних територій України (довідкове видання). — Київ, 2012. — 148 с. — ISBN 978-966-542-512-0.
