Юрый Міхайлавіч Плескачэўскі

Ю́рый Міха́йлавіч Плескачэ́ўскі (нар. 22 кастрычніка 1943, с. Садовае, Цалінаградскі раён, Казахская ССР) — беларускі дзяржаўны дзеяч, былы Старшыня Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь, член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь (1991), доктар тэхнічных навук (1984), Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2013), прафесар (1997).

Юрый Міхайлавіч Плескачэўскі
Старшыня Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях
7 красавіка 2004 — 16 чэрвеня 2005
Прэм’ер-міністр Сяргей Сідорскі
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік ён сам, як Старшыня Камітэта
Пераемнік Уладзімір Мацюшкоў
Старшыня Камітэта па навуцы і тэхналогіях пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь
24 снежня 2003 — 7 красавіка 2004
Папярэднік Анатоль Русецкі
Пераемнік ён сам, як Старшыня Дзяржаўнага камітэта
 
Адукацыя
Навуковая ступень доктар тэхнічных навук
Месца працы
Нараджэнне 22 кастрычніка 1943(1943-10-22) (77 гадоў)
 
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера механіка матэрыялаў і канструкцый
 
Узнагароды

БіяграфіяПравіць

Скончыў Кіеўскі політэхнічны інстытут ў 1965 годзе.

З 1966 года старшы інжынер-канструктар, галоўны інжынер Аддзела механікі палімераў АН БССР.

З 1969 года малодшы, старшы навуковы супрацоўнік, у 1972—1979 гадах загадчык сектара, вучоны сакратар Інстытута механікі металапалімерных сістэм АН БССР. У 1979—1989 гадах намеснік дырэктара па навуковай рабоце, адначасова загадчык сектара, з 1989 года загадчык аддзела гэтага інстытута. У 1991—2002 гадах дырэктар Інстытута механікі металапалімерных сістэм імя. В.А. Белага НАН Беларусі, адначасова ў 1994—1998 гадах загадчык кафедры, у 1998—2002 гадах прафесар гэтай кафедры Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта транспарту.

У 2002[1]—2003 гадах віцэ-прэзідэнт НАН Беларусі і адначасова са снежня 2002 года акадэмік-сакратар Аддзялення фізіка-тэхнічных навук Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.

У 2003[2]—2005[3] гадах старшыня Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь.

З 2005 года галоўны навуковы супрацоўнік Інстытута цепла- і масаабмену імя А.В. Лыкава Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, адначасова з 2007 года загадчык кафедры Беларускага нацыянальнага тэхнічнага універсітэта.

З 2009 года старшыня Прэзідыума Гомельскага філіяла НАН Беларусі.

З 1996 года галоўны рэдактар ​​міжнароднага навукова-тэхнічнага часопіса "Матэрыялы, тэхналогіі, інструменты".

Навуковая дзейнасцьПравіць

Навуковыя даследаванні і распрацоўкі ў галіне механікі і тэхналогіі металапалімерных сістэм, упершыню выканаў іх класіфікацыю, даў вызначэнні, якія ўвайшлі ў энцыклапедыі, падручнікі і даведнікі. Унёс істотны ўклад у тэорыю трываласці гетэрафазных сістэм, фізікахімію і інжынерыю паверхні. Эксперыментальна выявіў і абгрунтаваў асноўныя заканамернасці крышталізацыі палімераў, іх узаемадзеянні з металамі ў дынамічным фрыкцыйным і статычным адгезійным кантакце, выканаў матэматычнае мадэліраванне аб'ёмна-напружанага стану палімерных кампазітаў, стварыў навуковыя асновы шэрагу тэхналогій іх апрацоўкі, прапанаваў новыя канцэпцыі фарміравання актыўных і адаптыўных кампазітаў і вырабаў з іх. Аўтар больш за 550 навуковых прац, у тым ліку 16 манаграфій, 3 слоўнікаў, 105 вынаходак.

УзнагародыПравіць

  • Ордэн Айчыны 3 ступені (2002);
  • Ордэн «Знак Пашаны» (1979);
  • Прэмія Ленінскага камсамола (1973), за даследаванне кантактных з'яў у металапалімерных сістэмах (у суаўт.);
  • Прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2007), за цыкл кніжных выданняў па механіцы матэрыялаў і канструкцый;
  • Прэмія НАН Беларусі і Сібірскага аддзялення РАН імя акадэміка В.А. Капцюга (2011), за працу «Мікра- і нанаструктурныя палімерныя кампазіты медыцынскага прызначэння: камп'ютарны дызайн, эксперымент, прымяненне».

Асноўныя працыПравіць

  • Адгезия полимеров к метанам. Мн.: Наука и техника, 1971 (сум. з Белым В.А., Егоренковым Н.И.).
  • Введение в радиационное материаловедение полимерных композитов. Мн.: Наука и техника, 1991 (сум. з Смирновым В.В., Макаренко В.М.).
  • Электрофизическая активация полимерных материалов. Гомель: ИММС НАН Беларуси, 1999 (сум. з Мироновым В.С.).
  • Динамика металлополимерных систем. Мн.: Белорусская наука, 2004 (сум. з Старовойтовым Э.И., Яровой А.В.).
  • Динамика автомобильных и железнодорожных цистерн. Мн.: Белавтотракторостроение, 2006 (сум. з Высоцким М.С., Шимановским А.Ю.).
  • Механика трехслойных стержней и пластин, связанных с упругим основанием. М.: ФИЗМАТЛИТ, 2011 (сум. з Старовойтовым Э.И., Леоненко Д.В.).

Зноскі

  1. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 24 апреля 2002 г. № 222 «О назначении Ю.М.Плескачевского вице-президентом Национальной академии наук Беларуси»
  2. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 24 декабря 2003 г. № 591 «О назначении Ю.М.Плескачевского Председателем Комитета по науке и технологиям при Совете Министров Республики Беларусь»
  3. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 16 июня 2005 г. № 278 «Об освобождении Ю.М.Плескачевского от должности Председателя Государственного комитета по науке и технологиям Республики Беларусь»

СпасылкіПравіць


Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Юрый_Міхайлавіч_Плескачэўскі&oldid=3736043"