Маруна пахучая

	Маруна пахучая
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Расліны
Аддзел:	Кветкавыя
Клас:	Двухдольныя
Парадак:	Гарычкакветныя
Сямейства:	Марэнавыя
Падсямейства:	Марэнавыя
Трыба:	Rubieae
Род:	Маруна
Від:	Маруна пахучая
Міжнародная навуковая назва
	Galium odoratum (L.) Scop., 1771
Сінонімы
	Asperula eugeniae K.Richt.; Asperula matrisylva Gilib.; Asperula odora Salisb.; Asperula odorata L.; Asterophyllum asperula K.F.Schimp. & Spenn.; Asterophyllum sylvaticum K.F.Schimp. & Spenn.; Chlorostemma odoratum (L.) Fourr.; Galium matrisylva F.H.Wigg.;
Ахоўны статус
	Выклікаюць найменшыя асцярогі; IUCN 3.1 Least Concern : ???
ITIS	502715
NCBI	35899
EOL	1107990
GRIN	t:103279
IPNI	750339-1
TPL	kew-87028

Мару́на пахучая^[3], дзяра́чка^[3] (Galium odoratum) — кветкавая расліна роду Маруна (Galium) сямейства Марэнавыя (Rubiaceae).

Батанічнае апісанне правіць

Батанічная ілюстрацыя з кнігі К. А. М. Ліндмана «Bilder ur Nordens Flora», 1917—1926

Шматгадовая травяністая расліна вышынёй 20—30^[3] см з тонкім паўзучым карэнішчам і з пахам кумарыну. Сцябло прамастойнае, голае, чатырохграннае. Лісце простае, суцэльнае, сядзячае, шурпатае па краі, у кальчаках (ніжняе па 6, верхняе — па 8). Каля асновы кальчакоў маецца кольца са шчацінак. Кветкі белага колеру, з чатырма пялёсткамі, у шышкападобных мяцёлках. Плод — падвойны арэшак з кручкападобнымі шчацінкамі.

Расліна ядавітая^[3].

Распаўсюджанне і экалогія правіць

Расліна распаўсюджана ва ўмераных зонах Еўропы і Азіі, таксама ў Алжыры^[4]. Расце ў цяністых лясах, зарасніках, парках і садах на вільготных глебах. Мезафіт, мезатроф, эўтроф^[5].

Ахоўваецца на тэрыторыі шэрагу рэгіёнаў Расіі^[5]^[6].

Гаспадарчае значэнне правіць

Лекавая, меданосная і дэкаратыўная расліна.

Зноскі

↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
↑ ^а ^б ^в ^г Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.
↑ Galium odoratum (L.) Scop. // Plants of the World Online — Kew Science (англ.)
↑ ^а ^б Подмаренник душистый: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
↑ Galium odoratum (L.) Scop. // ИАС «ООПТ России» (руск.)

Літаратура правіць

Дзярачка, маруна пахучая // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз. — С. 185.

Спасылкі правіць

Подмаренник душистый: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
Galium odoratum (L.) Scop. // ИАС «ООПТ России» (руск.)
Galium odoratum (L.) Scop. // Plants of the World Online — Kew Science (англ.)

[1] Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.

[2] Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».

[ЭПБ2-3] а ^б ^в ^г Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.

[Kew-4] Galium odoratum (L.) Scop. // Plants of the World Online — Kew Science (англ.)

[ПЛНТ-5] а ^б Подмаренник душистый: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)

[ООПТ-6] Galium odoratum (L.) Scop. // ИАС «ООПТ России» (руск.)

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]