У Бразіліі ён ідэнтыфікаваны як адзін з дэфаліятыўных шкоднікаў Clitoria fairchildiana, дрэвабабовага віду, які шырока выкарыстоўваецца ў гарадскіх лясных насаджэннях.
Самкі адкладаюць яйцы (белыя і субконуснай формы з плоскімі бакамі) падвойнымі паралельнымі радамі на ніжнім баку лісця[2].
У першыя часы лічынкі маюць памер каля 5 мм і жаўтлява-карычневы колер, праз некалькі дзён становяцца зялёнымі; яны зграйныя на ўсіх стадыях росту і ў канцы ўтвараюць кокан на зямлі сярод апалага лісця[2]. На гэтай стадыі можа быць дыяпаўза(руск.) (бел., калі надвор’е халоднае, а стадыя кукалкі, якая доўжыцца каля месяца, можа заняць некалькі месяцаў[1].
Яго вусені нясуць шмат шыпападобных шчацінак, якія ўтвараюць абарону ад натуральных ворагаў і пры кантакце са скурай выклікаюць дэрматыт(руск.) (бел., раздражненне ад іх захоўваецца на працягу некалькіх дзён, што робіць выкарыстанне раслін-гаспадароў у гарадах немэтазгодным[2]. У меншым памеры яны жывуць групамі, становячыся адзіночнымі, калі вырастаюць; у дадатак да раздражняльнага шчаціння, яны маюць яшчэ адзін механізм абароны ад нападу: яны раздуваюць цела, ад чаго паміж пярэднімі сегментамі скуры паказваюцца ярка-чырвоныя палоскі ў якасці папярэджання[1].
У спакойным стане матылькі маскіруюцца ў форме ліста.
Дарослыя молі дробныя, адны з самых дробных сатурнід; калі знаходзяцца ў стане спакою, яны спрабуюць імітаваць сухі ліст як камуфляж, а калі іх справакуе драпежнік, яны дэманструюць маляўнічую пару «вачэй», мэта якіх напалохаць магчымага натуральнага ворага[1].
Дарослыя самцы драбней самак; у той час як самцы маюць адносна кароткі тэрмін жыцця (ад 5 да 6 дзён), самкі жывуць больш за дзесяць дзён[1].
Звычайна сустракаецца на трапічных раслінах, такіх як какава (Theobroma cacao), цукровы трыснёг (Saccharum) і эўкаліпт (Eucalyptus); могуць дасягаць вялікіх колькасцяў пры заражэнні са значнай шкодай для дрэў, у дадатак да невялікай рызыкі для здароўя чалавека[2].
