Ігар Сяргеевіч Сацункевіч

вучоны

Ігар Сяргеевіч Сацунке́віч[1] (3 снежня 1935 — 23 красавіка 2020[2]) — вучоны ў галіне тэарэтычнай фізікі, адзін з пачынальнікаў даследаванняў па фізіцы нейтрына на Беларусі, кандыдат фізіка-матэматычных навук (1970).

Ігар Сяргеевіч Сацункевіч
Дата нараджэння 3 снежня 1935(1935-12-03)
Месца нараджэння
Дата смерці 23 красавіка 2020(2020-04-23) (84 гады)
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец
Навуковая сфера тэарэтычная фізіка
Месца працы
Навуковая ступень кандыдат фізіка-матэматычных навук (1970)
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Фёдар Іванавіч Фёдараў

Біяграфія правіць

І. С. Сацункевіч нарадзіўся ў Мінску. У 1958 годзе скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт, у 1965 годзе — аспірантуру (вучань акадэміка Ф. І. Фёдарава[2]). З 1958 па 2013 год працаваў у Інстытуце фізікі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, з 2013 года — у Аб’яднаным інстытуце энергетычных і ядзерных даследаванняў «Сосны»

Навуковая дзейнасць правіць

Аўтар навуковых прац па фізіцы высокіх энергій і электраслабых узаемадзеяннях элементарных часціц. Быў адным з першых, хто высунуў гіпотэзу існавання трэцяга цяжкага лептона. Прымаў удзел у фарміраванні праграмы даследаванняў на дэтэктары ATLAS Вялікага адроннага калайдара ў CERN, быў членам калабарацыі ATLAS з часу яе стварэння. Стаў адным з сааўтарам публікацыі аб адкрыцці базона Хігса.

Сярод апублікаваных прац:

  • Современное состояние физики элементарных частиц : (Материал в помощь лектору) / Правл. о-ва «Знание» БССР. — Мн.: Б. и., 1974.
  • Современное экспериментальное подтверждение специальной теории относительности. — Мн.: Вышэйшэйшая школа, 1979. — 175 с. : ил. ; 17 см. — (Библиотека юного физика).
  • О слабоэлектромагнитной околорезонансной интерференции (разам з А. А. Панковым) // Ядерная физика, 1981. Т.33, вып. 6.
  • Экспериментальные корни специальной теории относительности / И. С. Сацункевич. — 2-е изд., испр. — М.: УРСС, 2003.
  • Экспериментальные корни специальной теории относительности / И. С. Сацункевич. — Изд. стер., [репр.]. — Москва: URSS: ЛИБРОКОМ, 2013.

Зноскі

  1. БелЭн 2002.
  2. а б Один из последних учеников академика Фёдорова (руск.)// Газета «Навука», № 19 (2798) 11 мая 2020 г.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць