У матылька размах крылаў 13—15 мм. Пярэднія крылы карычнева-шэрыя з фіялетавым адценнем, заднія больш светлыя. Вусень ружовы з карычневай галавой, кукалка светла-карычневая. Вусені, якія перазімавалі, вясной акукліваюцца.
Сустракаецца амаль усюды ў раёнах культывавання слівы. Жыве ў Еўропе, Малой Азіі, Паўночна-Заходняй Афрыцы, Кітаі, Японіі, Карэі, Украіне, Малдове, Закаўказзі, Казахстане, Сярэдняй Азіі, Заходняй Сібіры.
Асаблівасці біялогіі
правіць
Вылет матылькоў пачынаецца ў канцы мая. Масавая кладка яец назіраецца ў чэрвені, і ў хуткім часе адраджаюцца вусені летняга пакалення, якія ўгрызаюцца ў плод. Вусень, які ўкараняецца ў плод, пракладвае ход у яго мякаці да хвосціка, перагрызае сасудзістую сістэму і перапыняе прыток пажыўных рэчываў. Пры гэтым рост пладоў спыняецца, яны становяцца фіялетавымі і ападаюць. У асобныя гады пашкоджваюць да 100 % пладоў. У адным плодзе можа развівацца да 5 вусеняў.
Перакопка глебы прыствольных кругоў, а таксама збіранне і знішчэнне пашкоджаных ападкаў; у пачатку жніўня майстраванне на ствол лоўчых паясоў для лову і знішчэння вусеняў; апрацоўка бітаксібацылінам (40—80 г на 10 л вады), не болей як 2 разы, першая — у пачатку адраджэння вусеня, другая — праз 7—8 дзён; пры значным размнажэнні шкодніка апрацоўка бензафасфатам (60 г на 10 л вады), не болей як 2 разы, з тэрмінам чакання 40 дзён.[2]
Зноскі
- ↑ Энцыклапедыя сельскага гаспадара. Мн., 1993.
