Алойзы Сулістроўскі
Алойзы Сулістроўскі (каля 1739 — восень 1795) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай. Падстолі вялікі літоўскі ў 1786—1787 гадах, пісар вялікі літоўскі ў 1787—1791 гадах.
| Алойзы Сулістроўскі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Любіч | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Ігнацы Сцыпіён | ||||||
| Пераемнік | Станіслаў Рыгор Варцэль | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Ігнацы Фелікс Мараўскі | ||||||
| Пераемнік | Станіслаў Войцех Мірскі | ||||||
| Нараджэнне | каля 1739 | ||||||
| Смерць |
1795 ці 1796[1] |
||||||
| Род | Сулістроўскія[d] | ||||||
| Бацька | Караль Сулістроўскі[d][2] | ||||||
| Маці | Разалія з Пацаў[d][2] | ||||||
| Жонка | Антаніна з Аскеркаў[d] | ||||||
| Дзеці | Казімір Сулістроўскі | ||||||
| Званне | ротмістр | ||||||
| Узнагароды |
  |
||||||
Біяграфія правіць
Прадстаўнік шляхецкага роду Сулістроўскіх герба «Любіч». Нарадзіўся ў сям’і Караля (?—1749), войскага ашмянскага і старасты бутвілаўскага, і Разаліі з Пацаў (? — пасля 1785), дачкі Крыштафа Канстанціна Пац і Разаліі з Агінскіх. Шлюб адбыўся 27 ліпеня 1738 года ў Гануце.
Удзельнічаў у 1764 годзе ў выбарах караля Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Служыў у войску, паручнік пяцігорскі (1766—1778), ротмістр пяцігорскі (1779—1787). Далучыўся да Барскай канфедэрацыі, удзельнічаў у Сталавіцкай бітве 1771 года. Належаў да прыхільнікаў Караля Станіслава Радзівіла «Пане Каханку». Пасол на соймы 1776, 1778, 1780, 1786, Вялікі сойм 1788—1792. Належаў да «Таварыства прыхільнікаў урадавай канстытуцыі». Удзельнічаў у паўстанні 1794 года, увайшоў у склад Найвышэйшай літоўскай рады, Нацвышэйшай нацыянальнай рады (узначаліў Аддзел парадку). Пасля задушэння паўстання ў эміграцыі, жыў у Венецыі і Фларэнцыі (дзе і памёр), яго маёнткі былі секвестраваны расійскімі ўладамі.
Меў маёнткі ў Ашмянскім павеце (Шэметаўшчына, Нарыца, Гулідаў, Вярэцья, Цешылаў, Юхнаў, Алешын, Дашкі, Азюнічы, Чурлёны, Спягла і інш.), Мазырскім павеце (Скрыгалаўская Слабада, Міхалаўская Слабада, Жахавічы), Полацкім ваяводстве (Глыбокае, Ластавіца). Стараста блудзенскі ў 1779—1793.
Узнагароды правіць
Кавалер ордэнаў Св. Станіслава (1788) і Белага Арла (1790).
Сям’я правіць
У 1773 годзе ажаніўся з Антанінай з Аскеркаў (?—каля 1830), дачкой Казіміра Мацея Аскеркі, маршалка і кашталяна (1793) мазырскага, і Караліны са Стэцкіх. Ад яе меў сына Казіміра, мінскага губернатара. Антаніна з Аскеркаў была пахавана ў Шэметаўшчыне побач з сынам.
Літаратура правіць
- Jankowski Czesław. Powiat oszmiański. Materjały do dziejów ziemi i ludzi. Część druga. Petersburg; Kraków, 1897. VI, 286 s., il., mapa.
- Mościcki Henryk. Generał Jasiński i powstanie kościuszkowskie.Warszawa: Gebethner i Wolff,1917. 435 s., il. (партрэт).
- Aftanazy Roman. Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Wydanie drugie przejrzane i uzupełnione. Tom 4. Województwo wileńskie. Wrocław; Warszawa; Kraków: Ossolineum, 1993. 551 s., il., mapy.
- Восстание и война 1794 г. в Литовской провинции (по документам российских архивов) / Составление, редакция и предисловие Е. К. Анищенко. М.: ЧеРо, 2000. 175 с.
- Восстание и война 1794 г. в Литовской провинции. (По документам архивов Москвы и Минска) / Составление, редакция и предисловие Е. К. Анищенко. Мн.: Молодежное научное общество, 2001. 209 с.
- Анішчанка Я. К. Інкарпарацыя. Літоўская правінцыя ў падзелах Рэчы Паспалітай. Мн.: Хурсік, 2003. 469 с.
- Machynia Mariusz. Sulistrowski Alojzy // PSB. T. XLV/4. Warszawa; Kraków, 2008. S. 476—480.
Спасылкі правіць
- Алойзы Сулістроўскі на сайце Электронная энцыклапедыя «Вялікае Княства Літоўскае»
- ↑ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 282.
- ↑ а б Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 299. — 377 с.