Васіль Рыгоравіч Анціпаў

Васіль Рыгоравіч Анці́паў (руск.: Василий Григорьевич Антипов; 15 лютага 19242010) — вучоны ў галіне дэндралогіі і экалогіі, доктар біялагічных навук (1981), прафесар. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

Васіль Рыгоравіч Анціпаў
руск.: Василий Григорьевич Антипов
Дата нараджэння 15 лютага 1924(1924-02-15)
Месца нараджэння
Дата смерці 2010
Грамадзянства
Род дзейнасці дэндролаг, эколаг
Навуковая сфера дэндралогія, экалогія
Месца працы
Навуковая ступень доктар біялагічных навук
Навуковае званне прафесар
Альма-матар
Партыя
Узнагароды
Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Медаль «За вызваленне Бялграда»
Медаль «За вызваленне Бялграда»
Медаль «За перамогу над Японіяй»

Біяграфія

правіць

В. Р. Анціпаў нарадзіўся ў вёсцы Бакачы (Пскоўская вобласць Расіі). У час Вялікай Айчыннай вайны ў 1942 годзе пайшоў у Чырвоную Армію добраахвотнікам[1]. Удзельнічаў у баявых дзеяннях на Волхаўскім, Цэнтральным, 3-м Украінскім і Забайкальскім франтах[1]. Пасля вайны паступіў у Ленінградскі лесатэхнічны інстытут на факультэт гарадскога зялёнага будаўніцтва, які скончыў у 1952 годзе. У 1952—1955 гг.праходзіў навучанне ў аспірантуры, абараніў кандыдацкую дысертацыю. У 1955—1956 гг.працаваў старэйшым інжынерам у інстытуце «Гіпранікель» у горадзе Ленінград. У 1956—1958 гг. старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектарам Батанічнага сада Латвійскай ССР, у 1958—967 гг. — старшы навуковы супрацоўнік Цэнтральнага батанічнага сада Акадэміі навук БССР. У 1967—1971 гг. у Чарнавіцкім дзяржаўным універсітэце, на кафедры батанікі. У 1972—1977 гг. В. Р. Анціпаў у на пасадах старэйшага навуковага супрацоўніка, загадчыка групы дэкаратыўнага садаводства у Беларускім НДІ бульбаводства і плодаагароднінаводства АН БССР у Мінскім раёне. У 1970 годзе абараніў дысертацыю на званне доктара біялагічных навук. З 1977 г. да верасня 2008 г. працаваў у Беларускім тэхналагічным інстытуце імя С. М. Кірава на пасадзе дацэнта, з 1982 г. — прафесара кафедры.

Навуковая дзейнасць

правіць

В. Р. Анціпаву належаць працы па дэндралогіі, садова-паркаваму мастацтву. Займаўся пытаннямі газаўстойлівасці раслін, інтрадукцыі дрэвавых парод. З’яўляецца аўтарам 2-х выданняў (2000, 2004 гг.) падручніка «Декоративная дендрология», падручнікаў «Устойчивость древесных растений к промышленным газам», «Декоративные кустарники», «Определитель древесных растений». Апублікавана больш за 300 навуковых прац, у тым ліку 10 манаграфій, 12 вучэбна-метадычных дапаможнікаў[1]. Удзельнік ВДНГ СССР і ВДНГ БССР.

Сярод апублікаванага:

  • Памятники природы Белоруссии. — Мн., 1970.
  • Парки Белоруссии. — Мн., 1975.
  • Декоративные кустарники. — Мн. 1977. (разам з Э. У. Ваверавай).
  • Усойчивость древесных растений к промышленным газам. — Мн., 1979.
  • Дендрология: [Учеб. пособие для вузов по спец. 31.12 «Лесн. и садово-парковое хоз-во»] / Л. П. Смоляк, В. Г. Антипов, И. В. Гуняженко. — Мн.: Вышэйшая школа, 1990. — 159,[1] с.; 22 см; ISBN 5-339-00401-5

Узнагароды

правіць

Зноскі

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць