Вячаслаў Васілевіч Багдановіч
Вячаслаў Васілевіч Багдановіч (1878, Дзісна — 1939?) — беларускі рэлігійны і грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст.
| Вячаслаў Васілевіч Багдановіч | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне |
26 верасня 1878 |
| Смерць |
1939 |
| Бацька | Васіль Багдановіч[d] |
| Дзеці | Глеб Вячаслававіч Багдановіч |
| Веравызнанне | РПЦ |
| Партыя | |
| Член у | |
| Адукацыя | |
| Навуковая ступень | кандыдат багаслоўя[d] |
| Дзейнасць | палітык, рэлігійны дзеяч, грамадскі дзеяч, публіцыст |
| Месца працы | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Сын святара Васілія Багдановіча і брат педагогаў Анатолія і Генадзя Багдановічаў. Бацька Глеба Багдановіча.
Скончыў Віцебскую духоўную семінарыю, Кіеўскую духоўную акадэмію са ступенню кандыдата багаслоўя (1903). З 6 лістапада 1903 года выкладчык біблейскай і царкоўнай гісторыі ў Віцебскай праваслаўнай семінарыі. З 18 мая 1907 года інспектар Мінскай, з восені 1907 года Літоўскай (Віленскай) духоўных семінарыяў. У 1915 годзе эвакуіраваўся з семінарыяй у Разань. У 1919 годзе вярнуўся ў Вільню, прызначаны рэктарам семінарыі.
Удзельнічаў у Памесным Саборы Расійскай (Рускай) праваслаўнай царквы (1917—1918), член II, VII, XIII, XX аддзелаў. Аўтар алоўкавых партрэтаў сабаран. Напісаў аб саборы некалькі спецыяльных артыкулаў і надрукаваў дзённік удзельніка Сабора.
Быў адказным рэдактарам «Литовских Епархиальных Ведомостей» з 1919 да 20 кастрычніка 1922 года, калі пастановай Віленскай духоўнай кансісторыі выданне было зачынена. У верасні 1921 года ўступіў у Таварыства беларускай школы. Захоўваючы вернасць Патрыярху, адмовіўся прыняць аўтакефалію Польскай царквы, за што пастановай архіепіскапа Варшаўскага Георгія звольнены з пасады рэктара семінарыі і рэдактара «Литовских Епархиальных Ведомостей». У кастрычніку 1922 года арыштаваны польскімі ўладамі з архіепіскапам Літоўскім і Віленскім Елеўферыем (Богаяўленскім) і вывезены ў Кракаў. Мітрапалітам Дзіянісіем адлучаны ад Польскай аўтакефальнай царквы.
У канцы 1922 года абраны ў сенат Польскай Рэспублікі. Актыўны змагар за правы беларусаў у Польшчы. У 1930 годзе абраны сенатарам на другі тэрмін. Са святаром Лукой Голадам арганізаваў у Вільні адзіны ва ўсёй Польшчы праваслаўны прыход, які падпарадкоўваўся патрыярху Ціхану і служыў у ім псаломшчыкам (1924—1936). Пасля дзесяцігадовага існавання Патрыяршая абшчына ў Вільні адміністрацыйнымі ўладамі была разгромлена, а яе храм апячатаны (1936). Выступаючы ў сенаце (1929) паведаміў пра сапраўднае становішча Праваслаўнай царквы, пра гвалт, канфіскацыю маёмасці, нацыянальныя прыцясненні. З 1930 года выкладаў у Віленскай рускай гімназіі імя А. Пушкіна і ў жаночым епархіяльным вучылішчы.
Вядомы і як кампазітар, аўтар музыкі да некалькіх рамансаў на словы А. Пшчолкі. Паводле звестак А. Клімовіча, у 1920-я г. яму прыпісвалася аўтарства раманса «Зорка Венера» на словы М. Багдановіча.
У 1920—1930-я гады член Беларускага нацыянальнага камітэта (БНК) у Вільні. Да 28 лістапада 1933 года старшыня Царкоўнай праваслаўнай камісіі пры БНК. Адзін з заснавальнікаў і кіраўнікоў Праваслаўнага беларускага дэмакратычнага аб’яднання ў Вільні, уваходзіў у Беларускі пасольскі клуб. У 1939 арыштаваны польскай дэфензівай як праціўнік аўтакефаліі. Заключаны ў Віленскую турму, адкуль этапаваны ў Бяроза-Картузскі канцлагер. З наступам Чырвонай арміі ахова лагера ўцякла, і зняволеныя вызваліліся. У верасні 1939 года арыштаваны органамі НКУС. Паводле іншай крыніцы, арыштаваны 17 кастрычніка 1939 года, вывезены з Вільні органамі НКУС 23 кастрычніка 1939 года[1]. Па заяве пракуратуры СССР сярод асуджаных не значыцца. Па прыватных сведчаннях, расстраляны ў Вілейскай турме НКВД неўзабаве пасля арышту.[2]
На праваслаўных могілках парафіі Усіх Святых у Беластоку ўстаноўлены кенатаф Вячаслава Багдановіча.
Зноскі
- ↑ Goniec Codzienny, Nr. 33, 27.08.1941 Архівавана 21 кастрычніка 2020.
- ↑ Маракоў Л. Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- i царкоўнаслужыцелi Беларусi. 1917—1967.
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 2. — С. 204. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
